Quintilianus, Marcus Fabius; Rollin, Charles [Hrsg.]; Stahel, Johann Jakob [Bearb.]: M. Fabii Qvinctiliani Institvtionvm Oratoriarvm Libri Dvodecim (Tomus 1): [Liber I - VI] (Wircebvrgi: Impensis et Typis Ioannis Iacobi Stahel, Vniuersitatis Bibliopolae et Typographia Celsiss. Special. Priuilegiati, 1776) [VD18 90786203]

M

Steph. iani in margine,
perceptione^ h. e. J
et in notis explicuit.

(A)~Dicendi cod. Goth. et
apud Burm. plures.
(») Gesn. dedit > vt

An rhetorice sit ars; 179
se< Falso: nam neque orator esse, qui
non didicit, potest; et hos sero potius,
quam numquam didicisse, quis dixerit»
Quamquam Aeschines ab initio sit versa-
tus in literis, quas pater eius etiam doce-
bat: Demadem neque non didicisse certum
sit, et continua dicendi exercitatio potue-
rit tantum, quantuscunique postea fuit,
fecisse. Nam id potentissimum discendi
genus esl» Sed et praestantiorem, si di-
dicisset, futurum fuisse dicere liceri Ne-
que enim orationes scribere est ausus, vt
eum multum valuisse in dicendo sciamus.
Altera est calumnia, nullam artem faU’
sis assentiri opinionibus, quia constitui fine
praeceptione (i) non possit, quae semper
vera sit: rhetoricen assentiri falsis: noa
esse igitur artem. Ego rhetoricen non-
numquam dicere falli pro veris confite-
bor, sed non ideo in falsa quoque esse opi-
nione concedam: quia longe diuersum est,
ipsi quid videri, et vt alii videatur, effi-
cere. Nam et imperator falsis vtitur sae-^. a 22;
pe: vt Hannibal, cum indusus a Fabio/*
sarmentis circum cornua boum deligatis,
incensisque, per nodem in aduersos mon-
tes agens armenta, speciem hosti abeuntis
exercitus dedit: sed illum fefellit; ipfe
quid verum esset, non ignorauit. Nec
2 vero