Krefting, Heinrich; Rademin, Theodor: D. T. & V. A. Ex Decreto Amplissimae Facvltatis Ivridicae In Inclyta Et Celeberrima Heidelbergensium Academia (Heidelbergae, 1590) [VD16 ZV 25378]

XXX.
Porro ea demum conferuntur qua: eo tempore,
quo parens in fata concessit, in bonis fuerunt, dedu-
do tamen prius sere alieno.
XXXI.
Itaque si quid post mortem parentis quxsivit fi-
lius, vel res aliqua sine eius culpa vel dolo periit, i
collatione illius tutus erit.
XXXII.
Vndeilludetiamest, ut filianon teneatur, si ma-
ritus eius vivo parente vel eo etiam mortuo , cepit
cssenon solvendo, modo a culpa non exadte dotis
vacua sit.
XXXIII.
Anverofiliusfamiliasqui ex paterna pecunia sin-
gularisuaassiduitate & industria magnum lucri acer-
vum fecit,totum conferre debeat,non levis est qute-
stio : Debere juri magis consentaneum esse existi-
naamus.
XXXIV;
Denique collatio fit non re tantum,sed & cautio-
ne.
XXXV.
Re multis fit modis, aut ipsorum bonorum com-
municatione, vel debitoris delegatione,aut minus
accipiendo,vel compensando, vel liberando.
XXXVI.
Cautione fitdatis fidciussoribus aut pignoribus,
ut si interpellatus post aliquod tempus, quo confer-
re commode potuisset, non conferar,condemnetur
in id quanti ea res est.
XXXVII.
Postulatur collatio sieri tam ante quam post divi-
sionem