Ramus, Petrus; Talon, Omer [Hrsg.]; Episcopius, Eusebius [Bearb.]: P. Rami Dialectica (Basileae: Per Evsebivm Episcopium, & Nicolai fratris hæredes, 1572) [VD16 L 470]

DIALECT. LIB. II. 42^
asiumprio item prosyllogismum siium habet,
ex ?mmi proprio fine & munere.
Prima Tusculana] Prima Tusculana,longa est
dispimtiodeanimorumimmortalirate: Illud <c
modo videro ( ait orator ) ut Deum noris: 8C $
si eius ignores & locum, & faciem, sic animum <e
tibi tuum notum esie op or tere, e tia si ejus igno *
res & locum, & formamdn animi autem, &c. **
Ordo autem artis totus hic pervertitur, & par
tes ipsxsuis prosyllogismismagis sunt impii» 10
catx: Aisumptio praecedit, Animus non est com
positus. sedproiyllogismusadditurexadjun»
6lis,quod ideo dividi non possit. Nec interirej
Complexio magis nude ac simpliciter est ex»
posita. Estenim’} Sententiapropositioniscum V
luo jpiyllogilmohicestinvoluta: Mortale est
compositum:quia mori,est partibus ante com*
positissecerni ac separari. Atcf hi duo modi ge
nerales, no genere asfirmationis &negatiois,
sed ordinetantiim disferunnquomodo etia dif
ferunt Ipeciales duo qui sequuntur. In quibus
tameassumptio & coplexio propria est, no in*
definita : & illud est, quod antea monui,usum
specialis iyllogisrni frequentius esse qusestio*
nis propriar.quam indefinita?.
Livor] Ovidius seribit ad Fabium Maximu
>. de Ponto elegia tertia:
Si Medi exiguum profugo dm tempto amico:
O sidus ^abieMaxime^gcnt^ ades.
Et mox: