Reichenberger, Sigmund: Die Entwicklung des metonymischen Gebrauchs von Götternamen in der griechischen Poesie: bis zum Ende des alexandrischen Zeitalters (Karlsruhe: Druck und Verlag der G. Braun'schen Hofbuchhandlung, 1891)

VITA SCRIPTORIS.

Natus sum Sigismundus Reichenberger Kal. Novembr.
a. h. s. LXVIII in vico quem vocant Joehlingen haud ita
procul ab urbe Karlsruhe sito, patre Abraham o, quem prae-
matura morte absumptum lugeo, matre Rosalia e gente
Heidingsfeld, qua superstite gaudeo. Fidei addictus sum Ju-
daeorum. Postquam anno LXXV parentes Karlsruham trans-
migrarunt, elementis litterarum imbutus biennio post in gym-
nasium, quod in illa urbe Wendtio moderante adhuc Höret,
receptus sum. Autumno anni LXXXVi testimonium maturi-
tatis adeptus Heidelbergam me contuli antiquarum litterarum
praecipue studiis operam daturus. Ibi per annum moratus,
insequenti anno universitatem Monacensem frequentavi, deinde
Heidelbergam redux per quinquies sex menses studia mea
persecutus sum. Scholis interfui quas habuerunt viri docti
Braune, de Domaszewski, de Duhn, Fischer, de Oechelhaeuser,
Osthoff, Rohde, F. Schoell, Uhlig Heidelbergenses, Brunn,
Carriere, Christ, R. Schoell, Woelfflin Monacenses. Seminarii
philologici Monacensis per bis sex menses, Heidelbergensis
per alteros bis sex menses sodalis fui Ordinarius. Exercita-
tionibus seminarii germanici Heidelbergensis, quas moderari
solet Braune, per sex menses interfui. Praeterea exercitationi-
bus suis benigne me admiserunt Brandt philologicis, Brunn
et de Duhn archaeologicis, de Domaszewski historicis, Rohde
metricis, Uhlig grammaticis metricis paedagogicis, Zange-
meister epigraphicis. Gratissimo animo commemoro vere anni
EXXXIX cum complures philologi Badenses Duhnio duce
Italiam peragrarent, mihi quoque licuisse eorum in numero
esse. Praeceptoribus meis, inprimis Duhnio et Rohdio, gra-
tias ago quam maximas.