DOI Artikel:
Mroczek, Tadeusz: Życie artystyczne Lublina w latach 1939-1960
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.36971#0066
32
TADEUSZ MROCZEK
W. Filipiak, J. Łukawski, E. Pol, M. Wolska-Berezowska). Sytuacja uległa
poprawie po r. 1955, kiedy to środowisko wzbogacone zostało twórczoś-
cią młodych grafików (P. Bednarski, A. Jelonek, J. Kursa, Z. Podcie-
chowski, członkowie grupy ,,Zamek").
Władysław Żurawski urodził się w Stryju, studiował w krakowskiej
ASP w pracowniach J. Pankiewicza, K. Laszczki i W. Weissa. Przed
wojną uczestniczył w wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych.
Został laureatem Międzynarodowej Wystawy Grafiki w Padwie w 1931 r.
W czasie wojny zamieszkiwał w Zamościu i z miastem tym związany
był później aż do śmierci. Brał udział w wystawach zbiorowych w Lubli-
nie i Zamościu. Artysta uprawiał przede wszystkim technikę drzeworyt-
niczą. Prace jego cechuje pełen wyrazu, syntetyczny rysunek, w którym
realizm łączy się z dekoracyjnością formy
Podobnie jak grafika ubogo reprezentowana była rzeźba. Kilku rzeź-
biarzy działało w Nałęczowie. Byli to m. in. Michał Pudełko (ur. 1908)
i Stanisław Strzyżyński (ur. 1923). Rzeźbiarze ci, reprezentujący niezbyt
wysoki poziom artystyczny, uprawiali twórczość w duchu realizmu socja-
listycznego. Po r. 1958 Pudełko pozostał wierny realizmowi, natomiast
w twórczości Strzyżyńskiego zaznaczyły się tendencje ekspresjonistycz-
ne IW W Zamościu, a cd 1950 r. w Lublinie mieszkał Eugeniusz Bara-
nowski (ur. 1916), rzeźbiarz i pedagog, wieloletni dyrektor Liceum Sztuk
Plastycznych w Lublinie.
Na zakończenie charakterystyki środowiska przed r. 1955 należy zwró-
cić uwagę na fakt, że lubelscy plastycy, w przeważającej części swej twór-
czości, pod względem formalnym i tematycznym, pozostawali wierni ko-
loryzmowi i realizmowi. Dla większości realizm, socjalistyczny stanowił
jedynie margines twórczości.
W latach 1955—1956 w Lublinie, podobnie jak i w całym kraju zapo-
czątkowana została nowa sytuacja artystyczna. Charakterystyczna dla tego
czasu była twórczość Lucjana Pakulskiego. Artysta urodził się w 1919 r.
w Jekaterynosławiu na Ukrainie. Studiował w warszawskiej Akademii
Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w pracowni F. Kowarskiego w 1947 r. Był
pierwszym dyrektorem PLSP w Zamościu. Od 1948 r. brał udział w lubel-
skich wystawach okręgowych i wystawach ogólnopolskich. W r. 1955 Pa-
kulski wystawił obraz Pokój. Jesienią w tym samym roku na wystawie
okręgowej wystawił Dropi i Dzieciństwo. Obrazy te to pierwsze prace arty-
sty wyraźnie inspirowane przez surrealizm. W latach następnych powsta-
ły prace o podobnym charakterze, m. in. ćsumieaie i Pijawki. Artysta
i73 M. Pisarek. Historia aietppoioa, aie za to skaitdpiiczTŁa. „Kultura i Życie"
5:1956 nr 28 s. 2; S. Michalczuk. Uioapi o sztacc. Tamże 6:1957 nr 14 s. 1.
'74 Katalog: Wpstaioa prapp „Naięczóto". Lublin 1959.
TADEUSZ MROCZEK
W. Filipiak, J. Łukawski, E. Pol, M. Wolska-Berezowska). Sytuacja uległa
poprawie po r. 1955, kiedy to środowisko wzbogacone zostało twórczoś-
cią młodych grafików (P. Bednarski, A. Jelonek, J. Kursa, Z. Podcie-
chowski, członkowie grupy ,,Zamek").
Władysław Żurawski urodził się w Stryju, studiował w krakowskiej
ASP w pracowniach J. Pankiewicza, K. Laszczki i W. Weissa. Przed
wojną uczestniczył w wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych.
Został laureatem Międzynarodowej Wystawy Grafiki w Padwie w 1931 r.
W czasie wojny zamieszkiwał w Zamościu i z miastem tym związany
był później aż do śmierci. Brał udział w wystawach zbiorowych w Lubli-
nie i Zamościu. Artysta uprawiał przede wszystkim technikę drzeworyt-
niczą. Prace jego cechuje pełen wyrazu, syntetyczny rysunek, w którym
realizm łączy się z dekoracyjnością formy
Podobnie jak grafika ubogo reprezentowana była rzeźba. Kilku rzeź-
biarzy działało w Nałęczowie. Byli to m. in. Michał Pudełko (ur. 1908)
i Stanisław Strzyżyński (ur. 1923). Rzeźbiarze ci, reprezentujący niezbyt
wysoki poziom artystyczny, uprawiali twórczość w duchu realizmu socja-
listycznego. Po r. 1958 Pudełko pozostał wierny realizmowi, natomiast
w twórczości Strzyżyńskiego zaznaczyły się tendencje ekspresjonistycz-
ne IW W Zamościu, a cd 1950 r. w Lublinie mieszkał Eugeniusz Bara-
nowski (ur. 1916), rzeźbiarz i pedagog, wieloletni dyrektor Liceum Sztuk
Plastycznych w Lublinie.
Na zakończenie charakterystyki środowiska przed r. 1955 należy zwró-
cić uwagę na fakt, że lubelscy plastycy, w przeważającej części swej twór-
czości, pod względem formalnym i tematycznym, pozostawali wierni ko-
loryzmowi i realizmowi. Dla większości realizm, socjalistyczny stanowił
jedynie margines twórczości.
W latach 1955—1956 w Lublinie, podobnie jak i w całym kraju zapo-
czątkowana została nowa sytuacja artystyczna. Charakterystyczna dla tego
czasu była twórczość Lucjana Pakulskiego. Artysta urodził się w 1919 r.
w Jekaterynosławiu na Ukrainie. Studiował w warszawskiej Akademii
Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w pracowni F. Kowarskiego w 1947 r. Był
pierwszym dyrektorem PLSP w Zamościu. Od 1948 r. brał udział w lubel-
skich wystawach okręgowych i wystawach ogólnopolskich. W r. 1955 Pa-
kulski wystawił obraz Pokój. Jesienią w tym samym roku na wystawie
okręgowej wystawił Dropi i Dzieciństwo. Obrazy te to pierwsze prace arty-
sty wyraźnie inspirowane przez surrealizm. W latach następnych powsta-
ły prace o podobnym charakterze, m. in. ćsumieaie i Pijawki. Artysta
i73 M. Pisarek. Historia aietppoioa, aie za to skaitdpiiczTŁa. „Kultura i Życie"
5:1956 nr 28 s. 2; S. Michalczuk. Uioapi o sztacc. Tamże 6:1957 nr 14 s. 1.
'74 Katalog: Wpstaioa prapp „Naięczóto". Lublin 1959.