DOI Artikel:
Kowalczyk, Jerzy: Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0233
JERZY KOWALCZYK
74. Lwów, katedra łacińska, arkada do kaplicy 75. Lwów, katedra łacińska, północna nawa boczna, w głębi ołtarz
Wiśniowieckich, 1765-1776, architekt Piotr Polejow- Świętej Trójcy, 1773-1776, architekt Piotr Polejowski, rzeźby
ski. Fot. P. Jamski, 1998, neg. IS PAN Maciej Polejowski. Fot. P. Jamski, 1998, neg. IS PAN
umieszczono (dopiero w 1793 r.) figury czterech ewangelistów nadnaturalnej wielkości, wykonane ze stiuku
przez Jana Obrockiego w 1766 r.310 Smukłe filary gotyckie i wertykalne proporcje wnętrza katedry nie
stanowiły dysonansu dla struktur rokokowych ołtarzy i ekspresyjnej rzeźby figuralnej (il. 78).
Uroczysta konsekracja nowych ołtarzy odbyła się 23 kwietnia 1776 r. z udziałem sześciu biskupów,
w tym arcybiskupa ormiańskiego Jakuba Augustonowicza. Kilka tygodni później, 11 maja, miała miejsce
uroczystość koronacji cudownego obrazu Matki Boskiej Domagaliczowskiej.
Bryła katedry pozostała gotycka. Z dwu zaplanowanych wież przy fasadzie tylko północna, o prostej
surowej sylwecie, została w całości wyprowadzona. W 1766 r. zwieńczono ją pięknym hełmem projektu
Piotra Polejowskiego, z kamiennymi wazonami jego brata Macieja311 (il. 71). Dziełem architekta Piotra jest
też szczyt nad ścianą tęczową o ekspresyjnej sylwecie rokokowej.
Wielka modernizacja starej katedry łacińskiej została zadokumentowana tablicą namalowaną w prezbi-
terium przez Stanisława Stroińskiego. Wśród osób stojących za arcybiskupem Wacławem Sierakowskim
malarz ukazał dwóch świeckich, którymi byli z pewnością Piotr Polejowski w kontuszu i on sam, z synem
Antonim, pomocnikiem, w ubiorze francuskim312 (il. 3).
10 Choć na wykonanie posągów zawarto kontrakt z Maciejem Polejowskim 21 VI 1772 г., ale wykonał je w 1766 r. Jan
Obrocki (Mańkowski 1935, s. 171-172).
311 Obmiński 1932, s. 4-7.
312 Długa inskrypcja odnosi się do cudów za stawiennictwem Matki Bokiej Domagaliczowskiej. Łacińskie napisy i polskie
tłumaczenie opublikował Dzieduszycki 1872, s. 60-63 (na s. 60 - określenie postaci).
74. Lwów, katedra łacińska, arkada do kaplicy 75. Lwów, katedra łacińska, północna nawa boczna, w głębi ołtarz
Wiśniowieckich, 1765-1776, architekt Piotr Polejow- Świętej Trójcy, 1773-1776, architekt Piotr Polejowski, rzeźby
ski. Fot. P. Jamski, 1998, neg. IS PAN Maciej Polejowski. Fot. P. Jamski, 1998, neg. IS PAN
umieszczono (dopiero w 1793 r.) figury czterech ewangelistów nadnaturalnej wielkości, wykonane ze stiuku
przez Jana Obrockiego w 1766 r.310 Smukłe filary gotyckie i wertykalne proporcje wnętrza katedry nie
stanowiły dysonansu dla struktur rokokowych ołtarzy i ekspresyjnej rzeźby figuralnej (il. 78).
Uroczysta konsekracja nowych ołtarzy odbyła się 23 kwietnia 1776 r. z udziałem sześciu biskupów,
w tym arcybiskupa ormiańskiego Jakuba Augustonowicza. Kilka tygodni później, 11 maja, miała miejsce
uroczystość koronacji cudownego obrazu Matki Boskiej Domagaliczowskiej.
Bryła katedry pozostała gotycka. Z dwu zaplanowanych wież przy fasadzie tylko północna, o prostej
surowej sylwecie, została w całości wyprowadzona. W 1766 r. zwieńczono ją pięknym hełmem projektu
Piotra Polejowskiego, z kamiennymi wazonami jego brata Macieja311 (il. 71). Dziełem architekta Piotra jest
też szczyt nad ścianą tęczową o ekspresyjnej sylwecie rokokowej.
Wielka modernizacja starej katedry łacińskiej została zadokumentowana tablicą namalowaną w prezbi-
terium przez Stanisława Stroińskiego. Wśród osób stojących za arcybiskupem Wacławem Sierakowskim
malarz ukazał dwóch świeckich, którymi byli z pewnością Piotr Polejowski w kontuszu i on sam, z synem
Antonim, pomocnikiem, w ubiorze francuskim312 (il. 3).
10 Choć na wykonanie posągów zawarto kontrakt z Maciejem Polejowskim 21 VI 1772 г., ale wykonał je w 1766 r. Jan
Obrocki (Mańkowski 1935, s. 171-172).
311 Obmiński 1932, s. 4-7.
312 Długa inskrypcja odnosi się do cudów za stawiennictwem Matki Bokiej Domagaliczowskiej. Łacińskie napisy i polskie
tłumaczenie opublikował Dzieduszycki 1872, s. 60-63 (na s. 60 - określenie postaci).