DOI Artikel:
Chyła, Wojciech: Sprawozdanie z działalności Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk od kwietnia 2002 do marca 2003 roku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14538#0300
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI KOMITETU NAUK O SZTUCE
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
OD KWIETNIA 2002 DO MARCA 2003 ROKU
I. Skład Komitetu
Komitet Nauk o Sztuce, w kadencji rozpoczętej 28 maja 1999 г., liczył 42 członków, w tym trzech
członków PAN. Ośmiu członków to pracownicy jednostek PAN, a 33 to pracownicy szkół wyższych, jedna
osoba zmarła w 2001 г., w 2002 r. zmarł prof. dr hab. Konstanty Kalinowski.
II. Działalność organizacyjna
ПЛ. W okresie sprawozdawczym odbyły się dwa zebrania plenarne:
7 czerwca dr hab. Jakub Pokora (LIniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w części naukowej
zebrania wygłosił referat O siedemnastowiecznej antroponimii (od Zygmunta III do Jana Kazimierza Wazy).
Referent pokazywał i szczegółowo analizował przedstawienia plastyczne, ilustrujące programy panegirycz-
ne związane z imionami władców polskich epoki Wazów. Panegiryczna inwencja twórców tych plastycz-
nych wyobrażeń krzewiła się opierając na żywej w epoce tradycji mitogenicznej wokół imion. Wyrastała
ona ze znajomości etymologii i semantyki imion własnych, wzbogacanej plastycznymi skojarzeniami i po-
mysłowością w zestawieniach symboli obrazowych. Celem tej twórczej inwencji było danie wyrazu środ-
kami plastycznymi, niekiedy wspartymi tylko niewielką inskrypcją, wspaniałym cnotom władcy i znamie-
nitym prognostykom jego panowania. Przedstawienia te sławiły imię władcy jako jego publiczną tożsamość,
publiczny wizerunek, stanowiący wykładnię zastosowanej alegoryki. Plastycznie wyobrażone w przedsta-
wieniach cnoty, niczym archetypowe atrybuty stawały się swoistymi identyfikatorami publicznego obrazu,
jaki otrzymywał każdy władca. „Dziedziczenie" cnót przez władców „od imion" i za ich pomocą odbywało
się więc niejako z przyzwoleniem zbiorowej wyobraźni, za sprawą funkcjonującego społecznie „myślenia
życzeniowego" - magicznego. Znakomitym przykładem na poparcie tych antropologicznych obserwacji
okazała się w wywodach prelegenta obrazowa alegoryka imienia Władysław (Władysław IV), związana
z obeliskiem i jego symboliczną wymową wspięcia się nań (osiągnięcia sławy, szczytu powodzenia), ujaw-
niająca etyczną trudność w drodze ku sławie: „związek cnoty ze sławą uwzględniający »apetyt« sławy". Na
POLSKIEJ AKADEMII NAUK
OD KWIETNIA 2002 DO MARCA 2003 ROKU
I. Skład Komitetu
Komitet Nauk o Sztuce, w kadencji rozpoczętej 28 maja 1999 г., liczył 42 członków, w tym trzech
członków PAN. Ośmiu członków to pracownicy jednostek PAN, a 33 to pracownicy szkół wyższych, jedna
osoba zmarła w 2001 г., w 2002 r. zmarł prof. dr hab. Konstanty Kalinowski.
II. Działalność organizacyjna
ПЛ. W okresie sprawozdawczym odbyły się dwa zebrania plenarne:
7 czerwca dr hab. Jakub Pokora (LIniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w części naukowej
zebrania wygłosił referat O siedemnastowiecznej antroponimii (od Zygmunta III do Jana Kazimierza Wazy).
Referent pokazywał i szczegółowo analizował przedstawienia plastyczne, ilustrujące programy panegirycz-
ne związane z imionami władców polskich epoki Wazów. Panegiryczna inwencja twórców tych plastycz-
nych wyobrażeń krzewiła się opierając na żywej w epoce tradycji mitogenicznej wokół imion. Wyrastała
ona ze znajomości etymologii i semantyki imion własnych, wzbogacanej plastycznymi skojarzeniami i po-
mysłowością w zestawieniach symboli obrazowych. Celem tej twórczej inwencji było danie wyrazu środ-
kami plastycznymi, niekiedy wspartymi tylko niewielką inskrypcją, wspaniałym cnotom władcy i znamie-
nitym prognostykom jego panowania. Przedstawienia te sławiły imię władcy jako jego publiczną tożsamość,
publiczny wizerunek, stanowiący wykładnię zastosowanej alegoryki. Plastycznie wyobrażone w przedsta-
wieniach cnoty, niczym archetypowe atrybuty stawały się swoistymi identyfikatorami publicznego obrazu,
jaki otrzymywał każdy władca. „Dziedziczenie" cnót przez władców „od imion" i za ich pomocą odbywało
się więc niejako z przyzwoleniem zbiorowej wyobraźni, za sprawą funkcjonującego społecznie „myślenia
życzeniowego" - magicznego. Znakomitym przykładem na poparcie tych antropologicznych obserwacji
okazała się w wywodach prelegenta obrazowa alegoryka imienia Władysław (Władysław IV), związana
z obeliskiem i jego symboliczną wymową wspięcia się nań (osiągnięcia sławy, szczytu powodzenia), ujaw-
niająca etyczną trudność w drodze ku sławie: „związek cnoty ze sławą uwzględniający »apetyt« sławy". Na