DOI Artikel:
Ostrowski, Janusz A.: Stanisław Jan Gąsiorowski (1897 - 1962)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.16827#0088
Rocznik Historii Sztuki, tom XXXVI
PAN WDN, 2011
JANUSZA. OSTROWSKI
UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI
STANISŁAW JAN GĄSIOROWSKI (1897-1962)
Stanisław Jan Gąsiorowski urodził się w Warszawie 26 czerwca 1897 r. i tam w 1915 r. zdał egzamin
maturalny1. Następnie rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim studia (1915-1920) archeologii klasycznej
i historii sztuki u Piotra Bieńkowskiego i Juliana Pagaczewskiego. Słuchał jednocześnie wykładów z zakresu
filozofii, orientalistyki i lingwistyki porównawczej. W 1920 r. wziął udział w wojnie bolszewickiej.
Spędził też rok w Wiedniu, gdzie uczęszczał na zajęcia prowadzone przez Josefa Strzygowskiego,
Maksa Dvofâka i Juliusa Schlossera. W 1922 r. został asystentem w Katedrze Archeologii Klasycznej UJ,
a w 1924 r. doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy O kompozycji w malarstwie
późnorzymskim. W 1927 г., po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej, opublikowanej w następnym roku
w Krakowie Malarstwo minjaturowe grecko-rzymskie i jego tradycje w średniowieczu uzyskał veniam le-
gencłi. W 1929 r. został zastępcą profesora, a w 1930 г.. już jako profesor nadzwyczajny (zwyczajnym został
w 1937 г.), objął kierownictwo Katedry Archeologii Klasycznej, sprawując je (z przerwą w okresie II wojny
światowej) do 1953 г., kiedy usunięto go z uniwersytetu. Po zwolnieniu z uczelni pracował w Instytucie Hi-
storii Kultury Materialnej PAN, kierując Zakładem Archeologii Azji Przedniej (1955-1962).
Na Uniwersytecie prowadził wykłady z archeologii klasycznej oraz historii sztuki starożytnej, dość trud-
ne w odbiorze, gdyż Profesor operował bardzo skondensowaną formą przekazu. Jednak cieszyły się one wiel-
kim zainteresowaniem słuchaczy, którzy zawsze mogli liczyć na jego pomoc w rozwiązywaniu skomplikowa-
nych problemów naukowych, czy to w formie osobistych wyjaśnień, czy wskazania odpowiedniej literatury.
Był członkiem licznych polskich i zagranicznych towarzystw naukowych: Polskiej Akademii Umiejęt-
ności. Deutsches Archâologisches Institut, Komisji Orientalistycznej Oddziału PAN w Krakowie, Rady Na-
ukowej Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN, reprezentantem Polski w UNESCO - ICOM, członkiem
komitetów redakcyjnych przedwojennych i powojennych polskich czasopism z zakresu archeologii i historii
sztuki. Przed II wojną światową odbył w iele podróży zagranicznych, po wojnie natomiast wyjechał za granicę
tylko raz (Francja. 1948 г.).
W listopadzie 1939 r. w ramach Sonderaktion Krakau został podstępnie, wraz z innymi profesorami UJ,
aresztowany przez gestapo. Więziony był w Krakowie, Wrocławiu i Sachsenchausen. W lutym 1940 r. zwol-
niono go wraz / kilkoma innymi starszymi profesorami.
1 Zamics/c/ono jedynie najważniejsze informacje dotycząec jego życia, a w omów ieniu dorobku me uwzględniono licznych recenzji.
Więcej danych: J. Czarniecka, Stanisław Jan Gąsiorowski (1H97-I962). Nekro/o^, „Archeologia" XIV, 1963, s. 245 251 wraz z pełną
bibliografią s. 251 254; J.A. Ostrowski, Stanis/aw Jan Gąsiorowski (1897 1962). Badacz sztuki starożytnej i muzeolog. [w:] Archeologia
sródziemnorska w Uniwersytecie Jagiellońskim IS97 1997, Materiały sympozjum naukowego Kraków 21 23 października 1997, Kraków
1998, s. 55-62; ulem. Stanisław Jan Gąsiorowski (1897-1962), [w;] /Jota Księga Wydziału Historycznego. Uniwersytet Jagielloński, Kra-
ków 2000, s. 359 365; idem. Profesor Stanisław Jan Gąsiorowski (1897 1962). [w:] Egipt, Grecja. Italia.Zabytki starożytne z Jawne/
kolekcji Gabinetu Archeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, red. .1. Śliwa. Kraków 2007. s. 62 68.
PAN WDN, 2011
JANUSZA. OSTROWSKI
UNIWERSYTET JAGIELLOŃSKI
STANISŁAW JAN GĄSIOROWSKI (1897-1962)
Stanisław Jan Gąsiorowski urodził się w Warszawie 26 czerwca 1897 r. i tam w 1915 r. zdał egzamin
maturalny1. Następnie rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim studia (1915-1920) archeologii klasycznej
i historii sztuki u Piotra Bieńkowskiego i Juliana Pagaczewskiego. Słuchał jednocześnie wykładów z zakresu
filozofii, orientalistyki i lingwistyki porównawczej. W 1920 r. wziął udział w wojnie bolszewickiej.
Spędził też rok w Wiedniu, gdzie uczęszczał na zajęcia prowadzone przez Josefa Strzygowskiego,
Maksa Dvofâka i Juliusa Schlossera. W 1922 r. został asystentem w Katedrze Archeologii Klasycznej UJ,
a w 1924 r. doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy O kompozycji w malarstwie
późnorzymskim. W 1927 г., po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej, opublikowanej w następnym roku
w Krakowie Malarstwo minjaturowe grecko-rzymskie i jego tradycje w średniowieczu uzyskał veniam le-
gencłi. W 1929 r. został zastępcą profesora, a w 1930 г.. już jako profesor nadzwyczajny (zwyczajnym został
w 1937 г.), objął kierownictwo Katedry Archeologii Klasycznej, sprawując je (z przerwą w okresie II wojny
światowej) do 1953 г., kiedy usunięto go z uniwersytetu. Po zwolnieniu z uczelni pracował w Instytucie Hi-
storii Kultury Materialnej PAN, kierując Zakładem Archeologii Azji Przedniej (1955-1962).
Na Uniwersytecie prowadził wykłady z archeologii klasycznej oraz historii sztuki starożytnej, dość trud-
ne w odbiorze, gdyż Profesor operował bardzo skondensowaną formą przekazu. Jednak cieszyły się one wiel-
kim zainteresowaniem słuchaczy, którzy zawsze mogli liczyć na jego pomoc w rozwiązywaniu skomplikowa-
nych problemów naukowych, czy to w formie osobistych wyjaśnień, czy wskazania odpowiedniej literatury.
Był członkiem licznych polskich i zagranicznych towarzystw naukowych: Polskiej Akademii Umiejęt-
ności. Deutsches Archâologisches Institut, Komisji Orientalistycznej Oddziału PAN w Krakowie, Rady Na-
ukowej Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN, reprezentantem Polski w UNESCO - ICOM, członkiem
komitetów redakcyjnych przedwojennych i powojennych polskich czasopism z zakresu archeologii i historii
sztuki. Przed II wojną światową odbył w iele podróży zagranicznych, po wojnie natomiast wyjechał za granicę
tylko raz (Francja. 1948 г.).
W listopadzie 1939 r. w ramach Sonderaktion Krakau został podstępnie, wraz z innymi profesorami UJ,
aresztowany przez gestapo. Więziony był w Krakowie, Wrocławiu i Sachsenchausen. W lutym 1940 r. zwol-
niono go wraz / kilkoma innymi starszymi profesorami.
1 Zamics/c/ono jedynie najważniejsze informacje dotycząec jego życia, a w omów ieniu dorobku me uwzględniono licznych recenzji.
Więcej danych: J. Czarniecka, Stanisław Jan Gąsiorowski (1H97-I962). Nekro/o^, „Archeologia" XIV, 1963, s. 245 251 wraz z pełną
bibliografią s. 251 254; J.A. Ostrowski, Stanis/aw Jan Gąsiorowski (1897 1962). Badacz sztuki starożytnej i muzeolog. [w:] Archeologia
sródziemnorska w Uniwersytecie Jagiellońskim IS97 1997, Materiały sympozjum naukowego Kraków 21 23 października 1997, Kraków
1998, s. 55-62; ulem. Stanisław Jan Gąsiorowski (1897-1962), [w;] /Jota Księga Wydziału Historycznego. Uniwersytet Jagielloński, Kra-
ków 2000, s. 359 365; idem. Profesor Stanisław Jan Gąsiorowski (1897 1962). [w:] Egipt, Grecja. Italia.Zabytki starożytne z Jawne/
kolekcji Gabinetu Archeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, red. .1. Śliwa. Kraków 2007. s. 62 68.