de Exceptionibus. *5
ift4. §• (Es soslc (Utd) sunfiihco. Cujus pracipua
ratio a fine harum exceptionum petenda est, qui
in eo consistis , ut principalis negotii cognitio,
adeoque judicium ipsiim ad tempus differatur. Si-
ve enim contra judicem, ieu ipsius jurisdiflionem
quicquam objiciendum erit, sive contra litigato-
rum, vel intervenientium perlonas, sive contra
jpsam aesionem, lemper tamen reus hoc agit, ut
judicium iplum aversetur. Cum igitur respiciant
judicii constitutionem , prarpoficre judicio jam
constituto opponerentur. Hinc fi reus nggiefla
dilatoriarum oppositione litem contcstatus luerit,
jam earum sine excidit;-quia per litis contcfiatio-
nem judicium ipsum in le sidcepisie, ac dilatorias
tacite remisille cerisicatur, /. Ita deunon ig. C. de
procurat. I. p+ C. de Ex cept. Hilliger, ad Dotiell.
Jib. 22+ c. p, Quod si vero quis nihilominus ex-
ceptionem dilatoriam , inter exordia litis prscter-
nvissam poli litis conteflationem opponere, eius-
que prxposter* defensioni insidere voluerit, eum
non tantum non audiendum, sed & insiuper unius
librae auri condemnatione multandum esie censiric
Imp. Julianus 4 si advocatus iz. C. b. Idque non
Tam propter illius oppositionem prxpolleratn, sicuc
vult Sichard. ad i. ij. n. 4+ C. de procurat, quam
propter semel siub motx ac re jeci 2 exceptionis
pertinacem defensionem, sicuti patet ex d. I, iz.
C\.b. t. penitius introspefla.
LXXXIII. Dantur tamen a prxmissa regula
exceptiones: poliunt enim etiam post litis con-
tellationcm dilatori* nonnull* opponi atque
•u e exerce-