DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Muzeum Narodowe w Warszawie w latach 1939-1954
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17140#0015
Stanisław Lorentz
MUZEUM NARODOWE W WARSZAWIE
W LATACH 1939 — 1954
P
JL ierwszy tom Rocznika Muzeum Narodowego, który nosi datę 1938 roku, zamknięto
sprawozdaniem z pamiętnej wystawy Aleksandra Gierymskiego, zorganizowanej przez
kustosza Muzeum doc. dr Juliusza Starzyńskiego i otwartej od czerwca do września 1938 ro-
ku, oraz z wielkiej wystawy „Warszawa wczoraj, dziś i jutro“, otwartej w październiku
1938 roku, a zamkniętej 30 kwietnia 1939 roku.
Nastąpiła po niej wystawa „Malarze martwej natury“, zorganizowana przez kustosza Mu-
zeum profesora dr Michała Walickiego, która trwała od maja do sierpnia 1939 roku. Na wy-
stawie zgromadzono 141 obrazów z 8 zbiorów publicznych i 27 zbiorów prywatnych w Polsce,
z których to obrazów liczne były wystawiane po raz pierwszy. Ponadto jedenaście obrazów
ze zbiorów prywatnych dosłano już po otwarciu wystawy i wydrukowaniu katalogu, między
innymi Zabitą sarnę ze zbiorów Heleny Dowgiałłowej i Wnętrze kuchni W. Kalfa ze
zbiorów Franciszkowej Potockiej. Cenne, a nie publikowane i nieznane przedtem obrazy
wywołały szczególne zainteresowanie nie tylko polskich, ale i obcych historyków sztuki.
Katalog naukowy, opracowany przez profesora Walickiego z wykorzystaniem materiałów'
„Rijksbureau voor kunsthistorische en ikonografische documentatie“ w Hadze, wszedł
jako trwała pozycja do bibliografii tej dziedziny malarstwa.
Jeszcze w roku 1938, w związku z otwarciem nowego gmachu Muzeum, Galeria Ma-
larstwa Polskiego zorganizowała w 5 salach drugiego piętra .w III skrzydle gmachu wystawę
polskich akwarel i rysunków XVIII—XX wieku ze zbiorów Muzeum. Organizatorem wystawy
i autorem katalogu był kustosz Muzeum dr Jerzy Sienkiewicz. Na wystawie przedstawiono
140 prac 35 najwybitniejszych artystów. Największą grupę stanowiły 33 prace Stanisława
Noakowskiego spośród 400, które Muzeum posiadało. Pokazy akwarel i rysunków miały
być zmieniane co kilka miesięcy.
Następna wystawa zorganizowana w tych salach w początku roku 1939 miała charakter
nieco inny. Była to wystawa monograficzna Adama Chmielowskiego, na której zgromadzono
jego obrazy olejne, akwarele i rysunki oraz dokumentację związaną z życiem i twórczością
artysty. Wystawę przygotował i katalog opracował kustosz dr Jerzy Sienkiewicz przy pomocy
asystenta Zygmunta Miechowskiego.
Na jesieni 1939 roku przygotowano wystawę prac graficznych Ignacego Łopieńskieg©
7
MUZEUM NARODOWE W WARSZAWIE
W LATACH 1939 — 1954
P
JL ierwszy tom Rocznika Muzeum Narodowego, który nosi datę 1938 roku, zamknięto
sprawozdaniem z pamiętnej wystawy Aleksandra Gierymskiego, zorganizowanej przez
kustosza Muzeum doc. dr Juliusza Starzyńskiego i otwartej od czerwca do września 1938 ro-
ku, oraz z wielkiej wystawy „Warszawa wczoraj, dziś i jutro“, otwartej w październiku
1938 roku, a zamkniętej 30 kwietnia 1939 roku.
Nastąpiła po niej wystawa „Malarze martwej natury“, zorganizowana przez kustosza Mu-
zeum profesora dr Michała Walickiego, która trwała od maja do sierpnia 1939 roku. Na wy-
stawie zgromadzono 141 obrazów z 8 zbiorów publicznych i 27 zbiorów prywatnych w Polsce,
z których to obrazów liczne były wystawiane po raz pierwszy. Ponadto jedenaście obrazów
ze zbiorów prywatnych dosłano już po otwarciu wystawy i wydrukowaniu katalogu, między
innymi Zabitą sarnę ze zbiorów Heleny Dowgiałłowej i Wnętrze kuchni W. Kalfa ze
zbiorów Franciszkowej Potockiej. Cenne, a nie publikowane i nieznane przedtem obrazy
wywołały szczególne zainteresowanie nie tylko polskich, ale i obcych historyków sztuki.
Katalog naukowy, opracowany przez profesora Walickiego z wykorzystaniem materiałów'
„Rijksbureau voor kunsthistorische en ikonografische documentatie“ w Hadze, wszedł
jako trwała pozycja do bibliografii tej dziedziny malarstwa.
Jeszcze w roku 1938, w związku z otwarciem nowego gmachu Muzeum, Galeria Ma-
larstwa Polskiego zorganizowała w 5 salach drugiego piętra .w III skrzydle gmachu wystawę
polskich akwarel i rysunków XVIII—XX wieku ze zbiorów Muzeum. Organizatorem wystawy
i autorem katalogu był kustosz Muzeum dr Jerzy Sienkiewicz. Na wystawie przedstawiono
140 prac 35 najwybitniejszych artystów. Największą grupę stanowiły 33 prace Stanisława
Noakowskiego spośród 400, które Muzeum posiadało. Pokazy akwarel i rysunków miały
być zmieniane co kilka miesięcy.
Następna wystawa zorganizowana w tych salach w początku roku 1939 miała charakter
nieco inny. Była to wystawa monograficzna Adama Chmielowskiego, na której zgromadzono
jego obrazy olejne, akwarele i rysunki oraz dokumentację związaną z życiem i twórczością
artysty. Wystawę przygotował i katalog opracował kustosz dr Jerzy Sienkiewicz przy pomocy
asystenta Zygmunta Miechowskiego.
Na jesieni 1939 roku przygotowano wystawę prac graficznych Ignacego Łopieńskieg©
7