Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (2.1957)

Tadeusz Andrzejewski

NOWE DANE O KSIĘDZE UMARŁYCH PIASTUNKI KAI

i 3otychczasowe wiadomości o dziejach papirusu Księgi Umarłych piastunki Kai (MN
21884) ograniczały się do stwierdzenia, że zabytek ten pochodzi z kolekcji łohojskiej i że w grud-
niu 1928 r. stanowił przedmiot wymiany korespondencji między Muzeum Narodowym
w Warszawie i berlińskim egiptologiem H. Schaferem1.

Niedawno w archiwum Działu Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie
zostały odnalezione dalsze materiały dotyczące tego papirusu, zawierające bardziej szczegółowe
dane w przedmiocie okoliczności przekazania go ze zbiorów łohojskich, a ponadto listy
Teofila Narolewskiego i Siegfrieda Schotta.

Księga Umarłych piastunki Kai została ofiarowana Towarzystwu Zachęty Sztuk
Pięknych w Warszawie przez Krystynę z Brandtów Tyszkiewiczową. Do Muzeum za-
bytek został przekazany 25. 10. 1919 r. Te dane zaczerpnięte z dawnej karty inwentarzo-
wej potwierdzają wiadomość udzieloną mi przez Jerzego Tyszkiewicza w liście z 12. 2.
1954 roku.

List Teofila Narolewskiego z Brukseli (25. 4. 1929) skierowany do dyrektora Muzeum
Narodowego w Warszawie zawiera podziękowanie za nadesłane zdjęcie fragmentu naszego
papirusu (ark. 3) oraz pewne dane odnośnie samego zabytku, a mianowicie imię osoby, dla
której został sporządzony ten egzemplarz Księgi Umarłych i odczytane tytuły dwóch
rozdziałów, widoczne na fotografii. Narolewski błędnie odczytał imię piastunki, uwa-
żając ją za mężczyznę imieniem „Menât Amon m Ipet przezwanego także ... Chnum
Kai“, prawidłowo odczytał tytuły rozdziałów, ale nie nadał im numeracji według Lepsiusa
i Naville’a.

Godne uwagi jest twierdzenie Narolewskiego, że papirus jest bardzo piękny i że „możemy
się szczycić posiadaniem tego zwoju na równi z Paryżem, Berlinem czy Bruxellą“.

Czasowo wcześniejszy list (19. 12. 1928) dr Siegfrieda Schotta łączy się ze wspomnianą
wymianą korespondencji między dyrekcją Muzeum Narodowego a prof. H. Schaferem.
Prof. Schàfer przekazał mianowicie dr Schottowi otrzymaną z Warszawy fotografię, przy-
puszczalnie tego samego — trzeciego — arkusza papirusu. Dr Schott dziękując za zdjęcie 1

1 T. Andrzejewski, Księga Umarłych piastunki Kai. Warszawa 1951, s. 15.

46*

723