DOI Heft:
Sprawozdania
DOI Artikel:Ruszczyc, Barbara; Zdrojewska, Wanda: Galeria Sztuki Starożytnej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19642#0717
Barbara Ruszczyć
Wanda Zdrojewska
GALERIA SZTUKI STAROŻYTNEJ
N
X 1 a łamach Rocznika Muzeum Narodowego w Warszawie ukazały się rozprawy poświę-
cone powstaniu Galerii Sztuki Starożytnej i jej dziejom do 1984 r.1 Obecnie naszym zadaniem
będzie przedstawienie działalności Galerii na przestrzeni ostatnich czterech lat. Był to okres
wymagający od pracowników zdwojonego wysiłku. Z jednej strony poczuwali się do obowiązku
kontynuowania działań wytyczonych przed laty przez Profesora Michałowskiego. Musiały
przeto trwać badania stanowisk archeologicznych, uzupełnianie dotychczasowego stanu posia-
dania; konieczna była nieustanna akcja wystawiennicza, opracowywanie i przygotowywanie
do publikacji różnych zespołów zabytków, a także popularyzacja wiedzy. Z drugiej strony
powstała konieczność wykonania szeregu prac inwentaryzacyjnych, pochłaniających wiele
czasu.
Po remoncie pomieszczeń zajmowanych przez Galerię Sztuki Starożytnej, przeprowadza-
nym w latach 1980—1981, uległa zmianie lokalizacja wielu obiektów zabytkowych, przemiesz-
czanych między salami wystawowymi i magazynami. Taki stan rzeczy zmusił do uporządko-
wania zbiorów, przeprowadzenia ichscontrum i weryfikacji stanu faktycznego z zapisami w księ-
gach inwentarzowych. Prace te wykonano w latach 1985—1988. Ich rezultatem było równo-
cześnie ostateczne ustalenie strat poniesionych w czasie II wojny światowej. Umożliwiły one
również wytypowanie obiektów nie wchodzących w zakres zainteresowań pracowników Galerii,
a gromadzonych z różnych przyczyn od wielu lat. Te eksponaty zostały przekazane na włas-
ność właściwym muzeom, jak: Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, Zamek
Królewski w Warszawie, Muzeum Ziemi, bądź też oddane w depozyt do Muzeum Etnogra-
ficznego w Warszawie. Spełniając zapotrzebowania społeczne, wyselekcjonowano grupę zabyt-
ków, których brak nie przyniesie uszczerbku całości zbiorów. Część z nich przekazano na
własność do Muzeum w Gołuchowie, część oddano w depozyt Muzeum Narodowemu w Szcze-
cinie.
Wraz z pracami porządkowymi pracownicy Galerii uzupełniali kartotekę naukową, opra-
cowując karty dla wszystkich obiektów opatrzonych numerem inwentarza. Jednocześnie w latach
713
Wanda Zdrojewska
GALERIA SZTUKI STAROŻYTNEJ
N
X 1 a łamach Rocznika Muzeum Narodowego w Warszawie ukazały się rozprawy poświę-
cone powstaniu Galerii Sztuki Starożytnej i jej dziejom do 1984 r.1 Obecnie naszym zadaniem
będzie przedstawienie działalności Galerii na przestrzeni ostatnich czterech lat. Był to okres
wymagający od pracowników zdwojonego wysiłku. Z jednej strony poczuwali się do obowiązku
kontynuowania działań wytyczonych przed laty przez Profesora Michałowskiego. Musiały
przeto trwać badania stanowisk archeologicznych, uzupełnianie dotychczasowego stanu posia-
dania; konieczna była nieustanna akcja wystawiennicza, opracowywanie i przygotowywanie
do publikacji różnych zespołów zabytków, a także popularyzacja wiedzy. Z drugiej strony
powstała konieczność wykonania szeregu prac inwentaryzacyjnych, pochłaniających wiele
czasu.
Po remoncie pomieszczeń zajmowanych przez Galerię Sztuki Starożytnej, przeprowadza-
nym w latach 1980—1981, uległa zmianie lokalizacja wielu obiektów zabytkowych, przemiesz-
czanych między salami wystawowymi i magazynami. Taki stan rzeczy zmusił do uporządko-
wania zbiorów, przeprowadzenia ichscontrum i weryfikacji stanu faktycznego z zapisami w księ-
gach inwentarzowych. Prace te wykonano w latach 1985—1988. Ich rezultatem było równo-
cześnie ostateczne ustalenie strat poniesionych w czasie II wojny światowej. Umożliwiły one
również wytypowanie obiektów nie wchodzących w zakres zainteresowań pracowników Galerii,
a gromadzonych z różnych przyczyn od wielu lat. Te eksponaty zostały przekazane na włas-
ność właściwym muzeom, jak: Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, Zamek
Królewski w Warszawie, Muzeum Ziemi, bądź też oddane w depozyt do Muzeum Etnogra-
ficznego w Warszawie. Spełniając zapotrzebowania społeczne, wyselekcjonowano grupę zabyt-
ków, których brak nie przyniesie uszczerbku całości zbiorów. Część z nich przekazano na
własność do Muzeum w Gołuchowie, część oddano w depozyt Muzeum Narodowemu w Szcze-
cinie.
Wraz z pracami porządkowymi pracownicy Galerii uzupełniali kartotekę naukową, opra-
cowując karty dla wszystkich obiektów opatrzonych numerem inwentarza. Jednocześnie w latach
713