DOI Artikel:
Żygulski, Zdzisław: Ze studiów nad dawną sztuką siodlarską
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.24590#0051
dzaju urządzenie posiadało poza efektem plastycznym również zna-
czenie magiczne: metaliczny odgłos w czasie jazdy miał odstraszać
złe duchy. W kompozycji dostrzec można pewne braki i niedokład-
ności (najwyraźniej na okuciu ławki), były one jednakże z góry za-
mierzone przez wyrafinowanie zabobonnych twórców: chodziło o to,
aby zbytnia doskonałość wyrobu nie wzbudziła zazdrości bogów, któ-
rzy złość swą mogliby potem wyładować na właścicielu siodła5.
Swoiste cechy siodła orientalnego w jego odmianie tureckiej zilu-
strowane zostaną w dalszej części pracy, obecnie zaś wypada rozpa-
trzeć pokrótce wygląd siodła zachodnio-europejskiego.
Ryc. 3. Okucia siodła chińsko-tybetańskiego, wiek XVII
Rozwój siodła rycerskiego na Zachodzie można śledzić dość do-
kładnie mniej więcej od wieku XI. W związku z wytwarzaniem się
zbroi płytowej i stałą tendencją zwiększania ciężaru i mocy broni
zaczepnej następowało stopniowe przekształcanie się formy siodła,
polegające również na powiększaniu jego rozmiarów i obronności.
Sposób osadzenia siodła na grzbiecie konia (omówiony wyżej) oraz
5 Trautz F. M., Griffwaffen aus der Sammlung Max Dreger, Berlin. — Europa
und Orient (Rudolph Lepke’s Kunst-Auctions Haus, Berlin 1925, s. 17, poz. 101,
tabl. 9).
45
czenie magiczne: metaliczny odgłos w czasie jazdy miał odstraszać
złe duchy. W kompozycji dostrzec można pewne braki i niedokład-
ności (najwyraźniej na okuciu ławki), były one jednakże z góry za-
mierzone przez wyrafinowanie zabobonnych twórców: chodziło o to,
aby zbytnia doskonałość wyrobu nie wzbudziła zazdrości bogów, któ-
rzy złość swą mogliby potem wyładować na właścicielu siodła5.
Swoiste cechy siodła orientalnego w jego odmianie tureckiej zilu-
strowane zostaną w dalszej części pracy, obecnie zaś wypada rozpa-
trzeć pokrótce wygląd siodła zachodnio-europejskiego.
Ryc. 3. Okucia siodła chińsko-tybetańskiego, wiek XVII
Rozwój siodła rycerskiego na Zachodzie można śledzić dość do-
kładnie mniej więcej od wieku XI. W związku z wytwarzaniem się
zbroi płytowej i stałą tendencją zwiększania ciężaru i mocy broni
zaczepnej następowało stopniowe przekształcanie się formy siodła,
polegające również na powiększaniu jego rozmiarów i obronności.
Sposób osadzenia siodła na grzbiecie konia (omówiony wyżej) oraz
5 Trautz F. M., Griffwaffen aus der Sammlung Max Dreger, Berlin. — Europa
und Orient (Rudolph Lepke’s Kunst-Auctions Haus, Berlin 1925, s. 17, poz. 101,
tabl. 9).
45