Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (5.1959)

staci ludzkiej tematyki artystycznej mahometańskiego Wschodu)
święcił swe triumfy w dziedzinie renesansowego płatnerstwa. Już nie
romantyczne dzieje legendarnych rycerzy, lecz cały świat mitologii
helleńskiej zjawiał się na zbrojach, tarczach i siodłach, a obok tego
ilustracje bieżących aktualnych zdarzeń historycznych, przy czym
często autentyczni bohaterowie tych wypadków przedstawiani byli
w szatach i zbrojach antycznych.

Wśród okazów renesansowych okuć siodeł ze Zbiorów Czartory-
skich największe zainteresowanie wzbudza okucie tylnego łęku po-
chodzące z dawnego arsenału brukselskiego, pozyskane dla kolekcji
Domu Gotyckiego w Puławach w rdku 1811 przez generała Michała
Sokolnickiego10. Zabytek ten związano z imieniem regentki Nider-
landów Izabeli Klary Eugenii, córki Filipa II, króla hiszpańskiego.

Ryc. 6. Okucie siodła renesansowego, Włochy w. XVI

Blacha żelazna, kuta i szmelcowana, ozdobiona jest w całości bogatą
dekoracją plastyczną stosującą technikę trybowania, grawirowania,
złocenia i nabijania złotem. W środkowym polu kompozycji znajduje
się scena alegoryczno-historyczna związana zapewne z cesarzem Ka-
rolem V. W polach bocznych artysta umieścił szereg figur alegorycz-
nych i mitologicznych wśród rozmaitych instrumentów muzycznych
i broni. Na jednym z instrumentów widnieje tabliczka z napisem
LUCIO IER, będącym przypuszczalnie sygnaturą mistrza płatner-
skiego. Tego rodzaju sygnatury należą do niezmiernych rzadkości
w zakresie broni zabytkowej. Jest to bodaj jedyny znany okaz me- * i

10 Żygulskii Z., Tarcza renesansowa w Zbiorach Czartoryskich („Rozprawy

i sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie” 1952, Kraków 1954, s. 149).

4 — Rozprawy i Sprawozdania

49