DOI Artikel:
Żygulski, Zdzisław: Ze studiów nad dawną sztuką siodlarską
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.24590#0071
szych gatunków skór (meszna, safian, cap) surowiec i półfabrykaty
materiałów drogocennych, blachy srebrnej, złoconej, złotej i kame-
ryzowanej, szlachetne i półszlachetne kamienie, perły i masę per-
łową, a także tkaniny jedwabne i złotolite. Co więcej, przywożono
również wzory całych siodeł i ich części oraz wzory ornamentów,
które odrabiano w kraju. Wyroby wysokiej klasy powstawały przede
wszystkim we wschodnich miastach Rzeczypospolitej z Lwowem na
czele. Okazuje się jednak, że produkcja siodeł typu wschodniego już
w wieku X\4I znana była i siodlarzom krakowskim, energicznie prze-
ciwstawiającym się importowi gotowego towaru dla obrony własnych
interesów cechowych. Wyroby krakowskie, skromniejsze i tańsze,
obliczone na codzienny użytek wojskowy czy cywilny, rozchodziły
się na pewno szeroko po Polsce.
Większość cytowanych źródeł pisanych pochodzi z wieku XVII,
nasuwa się więc teraz pytanie, jakie im odpowiadają materiały iko-
nograficzne. I w tej dziedzinie zauważa się brak korelacji, jako że
wyobrażenia plastyczne w owym czasie nie służyły na ogół celom
inwentaryzacyjnym. Wyjątek pod tym względem stanowi wspomniana
Hippika Dorohostajskiego, zawierająca wśród innych rzeczy świetnie
ilustrowany opisowy katalog munsztuków do rzędu końskiego. Nie-
stety autor nie zajął się bliżej siodłami. Świadectwa ikonograficznego
dla badanej kwestii szukać trzeba w plastyce reprezentacyjnej, będą-
Ryc. 10. G. Ch. Eimmart, Certamen eąuestre, Agmen Turcaruim (fragment)
5 — Rozprawy i Sprawozdania
65
materiałów drogocennych, blachy srebrnej, złoconej, złotej i kame-
ryzowanej, szlachetne i półszlachetne kamienie, perły i masę per-
łową, a także tkaniny jedwabne i złotolite. Co więcej, przywożono
również wzory całych siodeł i ich części oraz wzory ornamentów,
które odrabiano w kraju. Wyroby wysokiej klasy powstawały przede
wszystkim we wschodnich miastach Rzeczypospolitej z Lwowem na
czele. Okazuje się jednak, że produkcja siodeł typu wschodniego już
w wieku X\4I znana była i siodlarzom krakowskim, energicznie prze-
ciwstawiającym się importowi gotowego towaru dla obrony własnych
interesów cechowych. Wyroby krakowskie, skromniejsze i tańsze,
obliczone na codzienny użytek wojskowy czy cywilny, rozchodziły
się na pewno szeroko po Polsce.
Większość cytowanych źródeł pisanych pochodzi z wieku XVII,
nasuwa się więc teraz pytanie, jakie im odpowiadają materiały iko-
nograficzne. I w tej dziedzinie zauważa się brak korelacji, jako że
wyobrażenia plastyczne w owym czasie nie służyły na ogół celom
inwentaryzacyjnym. Wyjątek pod tym względem stanowi wspomniana
Hippika Dorohostajskiego, zawierająca wśród innych rzeczy świetnie
ilustrowany opisowy katalog munsztuków do rzędu końskiego. Nie-
stety autor nie zajął się bliżej siodłami. Świadectwa ikonograficznego
dla badanej kwestii szukać trzeba w plastyce reprezentacyjnej, będą-
Ryc. 10. G. Ch. Eimmart, Certamen eąuestre, Agmen Turcaruim (fragment)
5 — Rozprawy i Sprawozdania
65