nym atłasem, niewielkie poły, niskie, szeroko rozstawione łęki
(przedni iz niewielką kulą) mają wiele z ducha i tradycji Zachodu.
O wschodniej przynależności siodła decydują jednak ławki (jako bar-
dzo krótkie), a przede wszystkim styl rzędu należącego do kompletu.
Na okazałym bowiem podpieirsieniu i nagłówku wśród motywów ro-
kokowych i różyczek zjawiają się naraz orientalne nawyki i wzory
ornamentów, jakie by nigdy nie mogły się począć w zachodnich war-
sztatach, a pochodzenie rzędu potwierdza wyciśnięty znak sułtański
„tugra".
Ryc. 21. Siodło tureckie z kolekcji Sapiehów. Nr inw. 2t>27
O ile okaz ten ciekawy ze względu na dekorację, datować można
na połowę wieku XVIII, to pochodzące z kolekcji Sapiehów siodło
o zbliżonej formie, lecz o dekarze ściśle orientalnym, jest zapewne
zabytkiem nieco wcześniejszym 85 (ryc. 21). Niskie, równe co do wy-
85 Nr inw. ND 2627.
80
(przedni iz niewielką kulą) mają wiele z ducha i tradycji Zachodu.
O wschodniej przynależności siodła decydują jednak ławki (jako bar-
dzo krótkie), a przede wszystkim styl rzędu należącego do kompletu.
Na okazałym bowiem podpieirsieniu i nagłówku wśród motywów ro-
kokowych i różyczek zjawiają się naraz orientalne nawyki i wzory
ornamentów, jakie by nigdy nie mogły się począć w zachodnich war-
sztatach, a pochodzenie rzędu potwierdza wyciśnięty znak sułtański
„tugra".
Ryc. 21. Siodło tureckie z kolekcji Sapiehów. Nr inw. 2t>27
O ile okaz ten ciekawy ze względu na dekorację, datować można
na połowę wieku XVIII, to pochodzące z kolekcji Sapiehów siodło
o zbliżonej formie, lecz o dekarze ściśle orientalnym, jest zapewne
zabytkiem nieco wcześniejszym 85 (ryc. 21). Niskie, równe co do wy-
85 Nr inw. ND 2627.
80