DOI article:
Żygulski, Zdzisław: Ze studiów nad dawną sztuką siodlarską
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.24590#0088
ska, łęków i skrzydeł, ławki na ogół krótkie, w materiale: użycie aksa-
mitów, srebra, złota i drogich kamieni88, w dekoracji: tektoniczność
kompozycji, przewaga motywów kwiatowych (goździk, lilia, granat,
cyprys), koloryzm (przewaga subtelnych odcieni czerwonych, karma-
zynu i amarantu). We wszystkich zaś okazach przejawia się niezwy-
kle wysoki poziom techniczny rzemiosła.
Ryc. 23. Siodło polskie. Nr inw. XIV-546
88 Szczególnie często stosowano nefryt. Kamień ten odgrywał tak wielką rolę
nie tylko ze względu na swoje wartości dekoracyjne ale także, jak się zdaje,
z uwagi na przypisywane mu własności magiczne, moc przedłużania życia i spro-
wadzania szczęścia. Magia i symbolika w sztuce tureckiej (również i w wytwo-
rach rzemiosła artystycznego) miała swe źródło najczęściej w innych, nieraz dość
odległych, kręgach kulturalnych. Nefryt, jak wiadomo, cenili najbardziej Chiń-
czycy i oni to doszukiwali się w nim cech magicznych (por. Miinsterberg O., Chi-
nesische Kunstgeschichte II, Esslingen a. N. 1912, s. 343).
82
mitów, srebra, złota i drogich kamieni88, w dekoracji: tektoniczność
kompozycji, przewaga motywów kwiatowych (goździk, lilia, granat,
cyprys), koloryzm (przewaga subtelnych odcieni czerwonych, karma-
zynu i amarantu). We wszystkich zaś okazach przejawia się niezwy-
kle wysoki poziom techniczny rzemiosła.
Ryc. 23. Siodło polskie. Nr inw. XIV-546
88 Szczególnie często stosowano nefryt. Kamień ten odgrywał tak wielką rolę
nie tylko ze względu na swoje wartości dekoracyjne ale także, jak się zdaje,
z uwagi na przypisywane mu własności magiczne, moc przedłużania życia i spro-
wadzania szczęścia. Magia i symbolika w sztuce tureckiej (również i w wytwo-
rach rzemiosła artystycznego) miała swe źródło najczęściej w innych, nieraz dość
odległych, kręgach kulturalnych. Nefryt, jak wiadomo, cenili najbardziej Chiń-
czycy i oni to doszukiwali się w nim cech magicznych (por. Miinsterberg O., Chi-
nesische Kunstgeschichte II, Esslingen a. N. 1912, s. 343).
82