Jednakże i tutaj kąt nachylenia łęków, znaczne wysunięcie tylnych
ławek, pokrycie zielonym aksamitem i wykrój skrzydeł świadczą o je-
go polskim pochodzeniu8S. W okazie tym trzeba zwrócić szczególną
uwagę na dekoracęj srebrnych złoconych okuć. Okucia te pokrywa
wybijany liściasty ornament archaicznego wschodniego typu który
w rozmaitych wariantach tak często spotyka się na siodłach, szczegól-
nie polskich, że można go nazwać ornamentem „siodłowym''88 89 90. Iden~
Ryc. 26. Siodło polskie „po Opalińskim”. Nr inw. XIV-520
88 Nr inw. XIV-546.
89 Pokrycie tego siodła, być może, nie jest pierwotne.
90 Jest to ornament mocno przestylizowanej wici roślinnej (występującej
w formie albo zgeometryzowanej albo bardziej naturalistycznej) określany nie-
kiedy jako indio-perski, niekiedy jako arabski. Szendrei (o. c. s. 556—557) zwrócił
uwagę na podobny ornament w zabytkach prawęgierskich, wykopaliskowych.
85
ławek, pokrycie zielonym aksamitem i wykrój skrzydeł świadczą o je-
go polskim pochodzeniu8S. W okazie tym trzeba zwrócić szczególną
uwagę na dekoracęj srebrnych złoconych okuć. Okucia te pokrywa
wybijany liściasty ornament archaicznego wschodniego typu który
w rozmaitych wariantach tak często spotyka się na siodłach, szczegól-
nie polskich, że można go nazwać ornamentem „siodłowym''88 89 90. Iden~
Ryc. 26. Siodło polskie „po Opalińskim”. Nr inw. XIV-520
88 Nr inw. XIV-546.
89 Pokrycie tego siodła, być może, nie jest pierwotne.
90 Jest to ornament mocno przestylizowanej wici roślinnej (występującej
w formie albo zgeometryzowanej albo bardziej naturalistycznej) określany nie-
kiedy jako indio-perski, niekiedy jako arabski. Szendrei (o. c. s. 556—557) zwrócił
uwagę na podobny ornament w zabytkach prawęgierskich, wykopaliskowych.
85