30 Tamże.
nia z malowanych scenek ukazuje człowieka, którego życie obciążone
było wieloma złymi czynami, przedstawionymi z lewej strony kompo-
zycji, podczas gdy w prawej konający grzesznik, ufając pod wpły-
wem słów kapłana w łaskę Amidy, osiąga zbawienie. W środku domu
ukazuje się świetlisty kwiat lotosu jaiko ilustracja słów świętego pi-
sma, któire mówi, że „Złoty Kwiat Lotosu jak słońce oświeci nawet tak
nikczemnego człowieka, o ile tylko przyjmie Buddę" 30 (ryc. 12).
Środkowa scena malowidła przedstawia Zachodni Raj Amidy
(ryc. 1), ku któremu dramatycznie niejako stopniując napięcie pro-
wadziła akcja marginesowych scenek. Poprzez bogactwo form uję-
tych w skomplikowaną a jednocześnie logicznie przeprowadzoną
konstrukcję przestrzenną, wyszukany zestrój barw, przez miniatu-
rowe, prawie jubilerskie wypracowanie szczegółów dążył artysta
do wyrażenia nadziemskiego piękna i czaru „czystej ziemi”, której
wizję dawały poetyckie opisy buddyjskich świętych pism. Raj Amidy
według słów Sutiy o Amidzie (Muiydjukyo, sanskr. Amilayus-śutra),
„leżący ponad trylionem ziem [...] otacza siedem murów, siedem sze-
regów drzew i siedmiokrotne ogrodzenie ze złotej siatki. Wewnątrz
znajduje się jezioro siedmiu klejnotów, przez które przepływa woda
ośmiu cnót. Wznoszą się tam pałace ze złota, srebra i drogich ka-
mieni, a dniem i nocą pawie, papugi, kaczki i żurawie łączą swe głosy
w chórze, by cieszyć uszy mieszkańców. Od czasu do czasu odświe-
Rye. 9. Jodo-mandara, fragment. Śmierć
kapłana. Muzeum Naród, w Krakowie
Ryc. 10. Jodo-mandara, fragment.
Śmierć sprawiedliwego kapłana. Mu-
zeum Narodowe w Krakowie
121
nia z malowanych scenek ukazuje człowieka, którego życie obciążone
było wieloma złymi czynami, przedstawionymi z lewej strony kompo-
zycji, podczas gdy w prawej konający grzesznik, ufając pod wpły-
wem słów kapłana w łaskę Amidy, osiąga zbawienie. W środku domu
ukazuje się świetlisty kwiat lotosu jaiko ilustracja słów świętego pi-
sma, któire mówi, że „Złoty Kwiat Lotosu jak słońce oświeci nawet tak
nikczemnego człowieka, o ile tylko przyjmie Buddę" 30 (ryc. 12).
Środkowa scena malowidła przedstawia Zachodni Raj Amidy
(ryc. 1), ku któremu dramatycznie niejako stopniując napięcie pro-
wadziła akcja marginesowych scenek. Poprzez bogactwo form uję-
tych w skomplikowaną a jednocześnie logicznie przeprowadzoną
konstrukcję przestrzenną, wyszukany zestrój barw, przez miniatu-
rowe, prawie jubilerskie wypracowanie szczegółów dążył artysta
do wyrażenia nadziemskiego piękna i czaru „czystej ziemi”, której
wizję dawały poetyckie opisy buddyjskich świętych pism. Raj Amidy
według słów Sutiy o Amidzie (Muiydjukyo, sanskr. Amilayus-śutra),
„leżący ponad trylionem ziem [...] otacza siedem murów, siedem sze-
regów drzew i siedmiokrotne ogrodzenie ze złotej siatki. Wewnątrz
znajduje się jezioro siedmiu klejnotów, przez które przepływa woda
ośmiu cnót. Wznoszą się tam pałace ze złota, srebra i drogich ka-
mieni, a dniem i nocą pawie, papugi, kaczki i żurawie łączą swe głosy
w chórze, by cieszyć uszy mieszkańców. Od czasu do czasu odświe-
Rye. 9. Jodo-mandara, fragment. Śmierć
kapłana. Muzeum Naród, w Krakowie
Ryc. 10. Jodo-mandara, fragment.
Śmierć sprawiedliwego kapłana. Mu-
zeum Narodowe w Krakowie
121