DOI Artikel:
Nowakówna, Zofia: Malowidła japon̓skie "Jodo-Mandara" z wyobrażeniem zachodniego raju Amidy
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.24590#0128
Ryc. 11. Jodo-mandiara, fragment. Przypowieść o miłosierdziu i święto-
kradczym rybołówcy. Muzeum Narodowe w Krakowie
żający wietrzyk wieje ponad wierzchołkami drzew; zaprawdę, w tym
raju nie ma niczego, co by nie tchnęło pięknem i wytwornością” 81.
Opis tej dość skomplikowanej kompozycji, w której ramach, po-
dobnie jak w bocznych scenach malowidła, rozwija się swoista akcja
pozwalająca jednocześnie ukazać 28 razy Buddę Amidę w różnych
miejscach raju, podzielimy dla większej przejrzystości na sześć czę-
ści, kierując się prawidłami stosowanymi przez Seiichi Talki w jego
opisie Taima-mandary31 32. W dolnej partii malowidła, zwanej „strefą
bezcennej ziemi” (huchi-dan), z obu stron na powitanie dusz wiernych
wychodzi Budda „o lotosowych stopach”, otoczony czerwoną man-
dorlą, w grupie towarzyszących mu bodhisattvów ubranych w prze-
pisane tradycją szaty i klejnoty hinduskich książąt. W środku na ma-
łej estradzie siedzą w dwóch rzędach muzykanci oraz dwie przegięte
w tańcu apsary 33, których harmonijne ruchy podkreślają dekoracyj-
nie rozwiane nad głowami szarfy szat. Przed nimi grupa „dusz” sym-
bolizowanych przez postacie nagich dzieci o białej skórze (w odróż-
31 Seiichi Taki, Buddhism and Japanese Art, s. 74.
32 Seiichi Taki, On the Taima-mandara, s. 289.
33 Apsara (sanskr.) — „istota niebiańska”, anioł buddyjski.
122
kradczym rybołówcy. Muzeum Narodowe w Krakowie
żający wietrzyk wieje ponad wierzchołkami drzew; zaprawdę, w tym
raju nie ma niczego, co by nie tchnęło pięknem i wytwornością” 81.
Opis tej dość skomplikowanej kompozycji, w której ramach, po-
dobnie jak w bocznych scenach malowidła, rozwija się swoista akcja
pozwalająca jednocześnie ukazać 28 razy Buddę Amidę w różnych
miejscach raju, podzielimy dla większej przejrzystości na sześć czę-
ści, kierując się prawidłami stosowanymi przez Seiichi Talki w jego
opisie Taima-mandary31 32. W dolnej partii malowidła, zwanej „strefą
bezcennej ziemi” (huchi-dan), z obu stron na powitanie dusz wiernych
wychodzi Budda „o lotosowych stopach”, otoczony czerwoną man-
dorlą, w grupie towarzyszących mu bodhisattvów ubranych w prze-
pisane tradycją szaty i klejnoty hinduskich książąt. W środku na ma-
łej estradzie siedzą w dwóch rzędach muzykanci oraz dwie przegięte
w tańcu apsary 33, których harmonijne ruchy podkreślają dekoracyj-
nie rozwiane nad głowami szarfy szat. Przed nimi grupa „dusz” sym-
bolizowanych przez postacie nagich dzieci o białej skórze (w odróż-
31 Seiichi Taki, Buddhism and Japanese Art, s. 74.
32 Seiichi Taki, On the Taima-mandara, s. 289.
33 Apsara (sanskr.) — „istota niebiańska”, anioł buddyjski.
122