Muzeum Narodowe <Krakau> [Hrsg.]: Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie (5.1959)

Ryc. 18. Fresk w Tun-huang, Amitabha w Raju Zachodnim, w. VIII—-IX
(Cohn, Chinese painting)

nięty w japońskiej Taima- mandarze. Zabytek z Taimadera jest więc
ostateczną fazą w opracowaniu tematu „czystej ziemi", w której
stopione zostały w jednolitą całość elementy sztuki indyjskiej, chiń-
skiej i japońskiej.

Pozostaje nam jeszcze do rozstrzygnięcia zagadnienie, jakie prądy
ideowe znajdowały się u źródła koncepcji malowideł tego typu, za-
pewniając im przez blisko piętnaście stuleci wciąż żywą aktualność.

Malowidło ze swym programem obracającym się w kręgu zagad-
nień śmierci i zbawienia stanowi jakby swoisty wykład buddyjskiej
eschatologii. Trzy różne wątki tematowe -— historia królowej Vaidehi,
sceny śmierci wiernych (buddyjski odpowiednik chrześcijańskiej ars
bene moriendi) oraz Widok Zachodniego Raju — wiąże w logiczną
całość wspólna idea: podkreślenie miłosierdzia Buddy Amitabhy ogar-
niającego swą łaską całą cierpiącą i grzeszącą ludzkość. Zbieżność
powyższej idei z wierzeniami sekty jódo określa nam funkcję malo-

135