DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31422#0049
SPECIMEN L PHILOLOGIAE
ye non podet, vt sunt: F;'r<r%^, F(y^, F^^, d?*<r. pro
Rr&<?w <yr. rede Capro, Grammatico (rj:
adhoc equidem concedendo respondeo. Verum enim vero nemo non
videt, adede in vocibus adducis ipsumxolum Digamma, nonindgni-
Reatu Claudiano, led genuino luo proprioque, adlpirationis nempe
loco, quem inter alia obtinet; ita, vt heic non Vau, ied Ha denotet.
Atque Rcad xolum imitationem L(Rum antiquitus hoc eR, vtpote
quos Romani veteres, vt ahbilaeoiuscule, ita hoc loco lecuti iunt, latente
Pritciano. Quando igitur hodienum vRirpamus F^^w, iplumvtique
Digamma xohcum,non Claudianum seruamus, attendente nemine in-
cile, quia veteres promiscue vlurpabant,vti idem vult
Caper I.c. Sicque in eiusdem vocis pronunciatione haud dubie impin.
gimus hodie, quando primam hutus litteram ad inRar Exeam latino-
yum edamur.
$ IX.
Vindicata nunc noua Claudio httera de ratione dispiciendum eR,
qua commotus imperator, eam litterarum numero interleri voluerit.
Certe vix alia dari poteR, quam charatReris carentia, sonum ipdican-
tisDigammatis, cum eundem hactenus per quintam Rmui vocalem
denotarent veteres, haud aliam ob rem, quam quod inter consonan-
tem hanc & vocalem mutua edet propinquitas, ceu patet in$. Quod
cum dudum quoque Poetx Liuerint, hincidam, cum edet Digamma,
in vocalem sacpe metri causa mutarunt ita, vt pro&c.
dicerent diderentia vuigo per diarreieos pun&a
notata. Eandem ob cauiam iatini quoque nonnunquam grarcorum v
& ^ in Vau; hi contra latinorum Vau in ^ ^ rursus mutant. Itaque
7?p% ^ teRanre Fabio fs),
ied tanquam ex mente Suetonii (R). Idque pr^?ci-
pue in vocibus, vbi concurrit vtraque & Digamma & vocalis, vt lunt
Fsr/w, y%<^%r&c. iuxtaRegium, inQuintRiiianum(u).
§ . X.
De valore poteAateqae— Digammatis Claudiani dicendum ad-
huc venit, vbi praemonendum duco, dari nonnu-Hos, qui in omnibus
hoccumarolico, de quo alibi agendum, conuenire putant, vt Rmt
Pricia-
^J F- ^ L. 1^* G) ^ (') /. e.
ye non podet, vt sunt: F;'r<r%^, F(y^, F^^, d?*<r. pro
Rr&<?w <yr. rede Capro, Grammatico (rj:
adhoc equidem concedendo respondeo. Verum enim vero nemo non
videt, adede in vocibus adducis ipsumxolum Digamma, nonindgni-
Reatu Claudiano, led genuino luo proprioque, adlpirationis nempe
loco, quem inter alia obtinet; ita, vt heic non Vau, ied Ha denotet.
Atque Rcad xolum imitationem L(Rum antiquitus hoc eR, vtpote
quos Romani veteres, vt ahbilaeoiuscule, ita hoc loco lecuti iunt, latente
Pritciano. Quando igitur hodienum vRirpamus F^^w, iplumvtique
Digamma xohcum,non Claudianum seruamus, attendente nemine in-
cile, quia veteres promiscue vlurpabant,vti idem vult
Caper I.c. Sicque in eiusdem vocis pronunciatione haud dubie impin.
gimus hodie, quando primam hutus litteram ad inRar Exeam latino-
yum edamur.
$ IX.
Vindicata nunc noua Claudio httera de ratione dispiciendum eR,
qua commotus imperator, eam litterarum numero interleri voluerit.
Certe vix alia dari poteR, quam charatReris carentia, sonum ipdican-
tisDigammatis, cum eundem hactenus per quintam Rmui vocalem
denotarent veteres, haud aliam ob rem, quam quod inter consonan-
tem hanc & vocalem mutua edet propinquitas, ceu patet in$. Quod
cum dudum quoque Poetx Liuerint, hincidam, cum edet Digamma,
in vocalem sacpe metri causa mutarunt ita, vt pro&c.
dicerent diderentia vuigo per diarreieos pun&a
notata. Eandem ob cauiam iatini quoque nonnunquam grarcorum v
& ^ in Vau; hi contra latinorum Vau in ^ ^ rursus mutant. Itaque
7?p% ^ teRanre Fabio fs),
ied tanquam ex mente Suetonii (R). Idque pr^?ci-
pue in vocibus, vbi concurrit vtraque & Digamma & vocalis, vt lunt
Fsr/w, y%<^%r&c. iuxtaRegium, inQuintRiiianum(u).
§ . X.
De valore poteAateqae— Digammatis Claudiani dicendum ad-
huc venit, vbi praemonendum duco, dari nonnu-Hos, qui in omnibus
hoccumarolico, de quo alibi agendum, conuenire putant, vt Rmt
Pricia-
^J F- ^ L. 1^* G) ^ (') /. e.