Schlosser, Julius von [Hrsg.]: Schriftquellen zur Geschichte der karolingischen Kunst (Quellenschriften für Kunstgeschichte und Kunsttechnik des Mittelalters und der Neuzeit, Wien: Graeser, 1892)

35

sina illorum construi fecerunt, ut ibi cymiterium esset mortu-
orum . . . nos vero hoc cernentes commendavimus eam Ans-
boldo venerabili abbati ut ipse eam in providentia haberet
et quisquis post eum abbas in Prumia esse videretur.
130. Ermold. Nigellus, De laude Hludowici III, 583.
Est locus insignis regali proximus aulae
Fama sui late, quae vocitatur Aquis.
Marmore praecinctus lapidum sive aggere septus
Consitus arboribus, quo viret herba recens.
At fluvius medium praelambit gurgite lento,
Hunc volucres variae incolitantque ferae.
Quando placet regi, paucis comitantibus illuc
Venandi studio saepius ingreditur. *)
*) Solche Thierparks kennen wir auch in den byzantinischen Kaiserpalästen.
Bock, Rheinl. Jahrb. 1844.
131. Adam Bremensis I, 40.
Aquisgrani palatium stabulum equis suis fecerunt*)
Sc/z^/A. Aquisgrani palatium usque ad tempus Ot-
tonis per annos 80 permansit, quod destruxit Ordvigh
princeps.
*) Nämlich die Dänen im Jahre 876.
132. Ann. Vedaslini 882.
Dani vero famosissimum Aquisgrani palatium igne
cremant et monasteria atque civitates, Treveris nobilissimam
et Coloniam Agrippinam; palatia quoque regum et
villas . . . igne cremaverunt.
133. Binharti Translatio ss. Marcellini et Petri c. 65.
... ad coemeterium Aquensis palatii, quod in monte,
qui eidem vico ab orientali parte imminet, situm est . ..
133. Ebenda c. 27.
Processimus inde . . . usque ad oratorium quod erat in
domo nostra, vili opere constructum (Aquis).

3*