Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Schwartze, Moritz Gotthilf
Das alte Aegypten oder Sprache, Geschichte, Religion und Verfassung des alten Aegyptens: nach den altägyptischen Original-Schriften und den Mittheilungen der nichtägyptischen alten Schriftsteller (Band 1) — Leipzig, 1843

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.17156#0319

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
von Champollion.

265

halb den Gedanken an eine Sylbenschrift aufgeben und sein Augenmerk auf den Gewinn einer
alphabetischen oder Buchstabenschrift richten.

Dass die alten Aegypter wirklich eine Buchstabenschrift besassen, bezeugt so wohl das Alter-
thum , dessen hierher gehörende Aussprüche der gelehrte Zoega sammelte J), als auch die Zerglie-

chinois, en uue articulation fmissant par des voyelles ou par des diplithongues pures ou nasales; ils contieiment pour l'ordi-
naire plusieurs articulations placees avaut ou apres leiir voyelle ou diphthongue; tels soiit, par exemple, les mots gOpCJ)
(horsch), etre lent, etre loard; 2£ü)Ak (djolk), etendre; XpOOM (cliröm), feu; tcdm (tom), fermer; oytDNg (ouöuh),
paraitre; oyCDC^T (ouoscht), adorer; TpOTT Drop), cou/i, pulsafion; etc.

II est evident que les Egyptiens, puisque les mots priniilifs et les mots derives monosyllabiques de leur Iangue etaient
infiniment plus nombreux que les syllabes cliinoises, ne purent songer ä invenler un signe phonetique particulier pour cliacun
de Ieurs monosyllabes; c'eut ete, non pas representer les sons de ces mots, mais creer uue ecritnre ideogrnphique exces-
sivement imparfaite: ils furent donc forces d'analyser leurs monosyllabes, de separer los articulations des voyelles qui les
composent, de reconnaitre le nombre des unes comme des autres, et de cherclier enfin a representer par des signes cliacune
de ces articulations et cliacune de ces voyelles, de facon ä pouvois noter pour l'oeil, et d'une mauiere facile, tous les mots
de leur Iangue ainsi analyses. La nature meine, de la laugue egyptienne conduisit donc aussi ceux qui la parlaient a recher-
cber l'iiivenlion d'un Systeme d'ecriture propre a representer les sons et les articulations des mots, c'est-a-dire, l'invention
d'une ecriture phone'tique-alphabetique.

1) Zoega de Orig. et XJs. Obelisc. p. 556—558. Das Resultat von Zoega's Forschungen über die Hieroglyphenscbrift
ist I. I. p. 549, jm folgenden enthalten: 1) Ante inventas litteras alphabeticas ad omnia, quaeeuuque ntemoriae mandanda
censueruut Aegyptii, usi sunt litteris hieroglyphicis, a primitiva simplicilate atque pauperitate sensim auetis et per symbola
ad aeuigmata traduetis. (Also war nach Zoega die Aegyptische Hieroglyphenscbrift keine Buchstaben- oder alphabetische
Schrift.) _ 2) luveuta scriptum alphabetica, haue in epistolis et quae'alia sunt communis vitae usibns inservientia adbibuere
Aegypüi, eandemque sub hieraticae scripturae appellalione ornatiorem et occultiorem redditam in libris, forsan et niature
in linteis mumiarnm iutegumentis, usurpavere: hieroglyphica autein scriptio servata est in lapidibus iuque aliis ptiblicis
sacrisque mouumentis; etiam in cadaveruin iiivolucris et in libris sacralioribus nonnulfla. — 3) Postquam sub Psammelichi-
danun imperio auetoritas sacerdotuni deprimi coepit, mysteria affectarunt, et data opera hieroglypbtcam scripturam aenigmatia
augere studuernnt. — 4) Sub Ptolemaeorum dynastia hieroglyphica scriptura fere non nisi in iis monumenHs adhiberi per-
severavit, quae Aegjptiis diis iinmediate essent dedicata, inque cadaveribus pätrio more ornandis. Sensim quoque ad novas
ideas a Graecis Aegypto iuvectas exprimendas tradueti fuerunt characteres hieroglyphioi, veteribusque 'monuiiientis novae
'uterpretationes adstruetae. — 5) Aegyptia Graecaque religione in Aeg3rpto in unum couflatis et antiquo sacerdotuin
Aegyptiorum Institute fere exstineto, sensim periit veterum hieroglyphicorum genuina intelligentia, quam llomanis Aegypto
imperantibus e tenebris eruere frustra conati sunt eruditi viri, et pro sincera veterum inscriplionuin interpretatioue mixtum
quid proposuere ex Aegyptiis Graecisque notioiiibus. Tarnen continuatuin est in lapidibus, in cadaverum integumeutis et in
libris ad mysteria pertinentibus, cum vetera scripta hieroglyphica accurate describere, tum nova pro saeculi ingenio concin-
nare. — 6) Tertio quartoque vulgaris aerae saeculo ad nova mysteria, theurgica, gnostica, magica, cbemica tradueti fuerunt
characteres hieroglyphici, ac vetus sensus fere oblivioni traditus. Attamen usque ad Aegyptum ab Arabibus captam aüqua
superfuisse videtur eorum intelligentia, sed eo paclo ut pro veteri significatioue quisquis pro ingenio suo uovam subslitueret,
veteri aliquo modo affinem. — §. VJIL p. 550. Post hieroglyphicorum ortum et vicissitudines considerauda oceurrit ongo
alpbabetlcae scripturae apud Aegyptios, quos omuium primos alpbabetum inveuisse, reliquisque populis, quotquot ejusmodl
soriptione usi comperiunlur, aut iinmediate aut mediate commuiiicasse existimo. — Ich habe oben p. 143 fgg- einige von
Zoega 1. 1. für die den Aegyptern beizulegende ßuchstaben-Erfiuduug angezogene Stellen nicht angeführt, indem mir, als ich
die oben p. 143. gegebenen Stellen niederschrieb, Zoega's Werk nicht zur Hand war. Um jedoch nicht den Schein zu
erregen, als habe ich wissentlich dem Leser irgend ein dafür oder dawider sprechendes Zeuguiss vorenthalte»! so theile ich
dieselben hier noch nachträglich mit. — Tatian. Orat. advers. Graec. I. p. 243. TeX^aaemv yaq »l äoxi^azazot T7?v $t>
avuqtov e&VQOV na.vriv.rp, Kaqcq ztjv äia zo>v aazqiov Ttqoyvosoiv, nzrjauq oqviOoiv 'I'qvyeq xai laavqoiv oi na).aioxazoi, Kvnqioi
^vrixifv, aaTQOVOfiuv Baßvhovioi, fiayevur Iltqaai, yeoi/ierqeiv Atyvnziot, rijv Act yqa/<naTo>v jra«F«a" flWawj. Die Stelle
Ward benutzt von Gregor. Nazianz. adoers. Julian. Orat. III. ed. Colon. Vol. I. p. 99., welcher jedoch die Wendung
nahm: Ti äe; ov 'Voivixmv za yqafipara, o'jq ,h zivtq Aiyv7tzii„v, y ziov en zovzmv oo^mtcqmv '£ßqa""v (s< fÜr letztere Fkvard
zu i»knaei advers. Huers. I. II. p. 164. edit. Grabe.); wozu der Scholiast: i7?wrou; Xeyovat yqau/iara tdto,«, TOt,? Aiyv-
ntiovq, enuTa avvayayetv Woivixaq y.ai e« 'EX).aäa xopiaai KaS/iov ra nalaia yqaupuTu ii (vergl. Fmak Crktkns. Comment.
in Gkkgor. Nazianz. Orat. III- cum schol. Bii.iji Vol. II. p. 371. 383.). Cyhiu,. conti: Julian. I. ed. Spanhkm. p. 29. 30.
Qahji; fiev ya0 xat Avali^ivSqoq, freqoi ze, an ccqtioh; Sie^vi]ii,ovcvaafiev, eixt] TteipXvaQTixOTeq «;.otE1, c(v.) IIv&ayoQaq öe xcu
IDmtwv äiateTQKporci; tv Atyvnto), xai aoXXots roiq avzo&i ncQizvyxarovrci;, äre &i ydofiaO-coTuzo) re ovzc xai <pdotazoQe, ov»

34
 
Annotationen