Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Schwartze, Moritz Gotthilf
Das alte Aegypten oder Sprache, Geschichte, Religion und Verfassung des alten Aegyptens: nach den altägyptischen Original-Schriften und den Mittheilungen der nichtägyptischen alten Schriftsteller (Band 1) — Leipzig, 1843

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.17156#0645

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
von Champollion,

591

wenigstens zu Quintiiians Zeit, in dem Locative und Temporale wie here brauchte. Einen der ver-
schiedenen I-Laute und. wie ich glaube: einen dem letztern ähnlichen besass der höchsten Wahr-
scheinlichkeit nach in der altern Latinität auch dasjenige E, in welches man bei der Uebersetzung
Griechischer Worter das Griech. El umsetzte Denn wäre selbst im Lateinischen nur der,
durch Quintiiians Zeugniss über allen Zweifel erhabene, vom E getrübte I-Laut vorhanden gewesen,
so würden wir doch denselben mit um so grössern Rechte jenem E zuzuerkennen haben, da ja
auch in der ältesten Griech. Orthographie, die mit ihrem Alphabete, im Allgemeinen und mit ihrer
Vocalbezeichnung im Besondern der ältesten Lateinischen so genau entsprach, das E gleichfalls
regelmässig den Laut des El ausdrückte, so dass der alte Lateiner das Griech. MEJEJ=MeStia
ganz genau in sein Medca übertrug, und da, wie späterhin im Griechischen, nach dem Verfalle des
E=EI, das EI häufigst mit dem I abwechselte, so auch im Lateinischen das Griech. ET, wenn
nicht öfter, doch wenigstens eben so oft als durch E, durch das phonetisch viel näher stehende I
geschrieben ward 2). Wenn man aber auch das E noch ferner beibehielt, so geschah diess dess-

nocli fruglf frugis zu bemerken, s. Sosip. Chams, p. 81. Bonae frugi sine S veteres dixerunt. Sed nunc quidam bonae
frtitjU cum s pronunliant. (lieber die verschiedene Erklärung des frugi vgl. Diomed. p. 287. Consent, p. 2034. Valer.
?»0B. p. 1446. Asper. lim. p. 1729. Donat. p. 1748. 49. Pbisciax. p. 642. 682. 924. PHOC. p. 1690. Skrg. in JUoxat. p.
1845. Clkdox. p. 1901.), ferner plebiscitum, plebeiscitum.

1) Phiscian. p. 563. EI diphthongo nunc nou utimur, sed loco ejus in Graecis nominibns E vel I producta«
ponimus. Et in priore seqiiimur Aeoles. Uli euim im JijttooÖ-trfj dicunt pro Jij/wnöevei et i\nov pro unov. Et nos ple-
rumque, cum EI apud Graecos sit pura penultima, in illis maxinie femfniriis, qüiie per adjectiouem asstununt A, apud Graecos
Wutamus KI iu E productam, ut At}io7tt\ Arjionua Deiopeia, Kaü.ioTri] KaM.ioneia, Calliopeia. Nam in illis, quae iu IA solum
desiuunt apud Graecos, raro fit Iioc, ut Argia, Alexandria, Nicomedia, Lampia. — — Raro autem diximus propter Medeam
Plaleam, Niceam. jNam quod virg.: Oui tela Tiphoea temnis, E correptam protulit, Doricum est. illi. n. solent EI diphthongo
abjicere I. In lalinis autein tlictioaibus diflicile iuvenics I longam ante vocalem positam, nisi iu genitivis in ins desineu-
ybns, ut illius, solius etc., quae tarnen licet et corripere in metro; et in verbo iiam, fias, fiat, quod ipsum quoque contra
aliorum ejusdem conjugationis fit regulam verborum. Iu masculinis quoque EI pura iu E longam couvertitur, ut A/ültioq
Achilleus, Aiiputdq Alpheus, anovSuoq spondeus. Non sine ratione tarnen hoc fit : sed quia I pura penultima ante VS vel A
vel VM per nominalivos non invenitur producta in Latiuis dictiouibus nisi in dissyllabis et ipsis Graecis. Natt in Graecis
saepe iuveniinus, ut Chins et Dia et in uuo trisyllabo quod apud Staüum legi, ut Lycius in X. Theb. In aliis vero con-
souaute L sequente pro EI diphthongo longam I ponimus ut jVeiloq Nilus. Das Berufen auf das Aeol. E d. i. H MM wi
gar nichts, weil diess selbst zu Prisciaus Zeit häufigst wie I ausgesprochen ward und eben so wenig zeugt gegen den
trüben I-Laut des altlateiu. E der zu Priscians Zeit in der feinem Sprache wohl allgemein übliche E-Laut dieses Buchstabens.

2) Janeioq Darin? (Cic. Plin. Cirt. Icst.), ^t^ote? Simois COvid. Plix.), K/.eiroq Clihis (Cic. Plin. Curt.)
IQ-urofM/oq CMomachus CCicO, k;.«t«?/0; Clitarchus (Cic. Plin.), 'Hqarluroq Herctciitus (Lucb. Cic), €Hqay.XuSriq Hera-
tUdßS (Cic), Avxiy.luänq Anticlides (Plin.), Xcümv Chilo (Cic. Plin.), noauSwvioq Posidonius (Cic), idfe***«*»* AcMUi-
des (Ovio.), Atyeid/jq Aeyides (Ovid.), Oü.eidrjq Oilides (Prop.), IlQon»nSnq Promethides (Ovid.), A)m^ Aleides (Ovm.
Virg.), AUtuSai Aloidae (Ovid. Virg.), AQiorudijq Aristides (Cic Nep.), Evyleiö^ Euclides (Cic), -2'»e">? Sirius (Viru.
Plix.), ■/sinovqyia. chirurgia (Cic), Xa.Qay?a chiragra (Pias. Pers.), -/ctQoyQwi.ov chirographum (Cic), /«foi-o/ua chiro-
nomia (Ot'i xtil.), ^/so«dWro? chiridotus (Gell.), tlay.qo-/eiq mucroehir (Nep.), emXuqntia epichirema (Qiixtil.), xhidovxo<;
cliduelius (Plin.), EvSuvoq Euxinus (Ovid. Plin.), .TopcJtov rn/oq Gordiutiehos (Liv.), Maxijov ter/oq Miterontiehos (Plin.),
AQioroyeiroiv Aristogiton (Plin.), Hnuqo^ H,rEe()wr,;s Epirus, Epirotes (Cic. Ovid. Plin. Liv.), Ztayuqoq Stagirus, Stu-
girites (Cic Plin.), Zein,,?, XuQp** Siren, Sirenius (Cic. Ovid. Virg. Gell.), Xtt((Mui Siriasis (Plin.), KaßuQoq
Cabirus (VarrO.), mtqa.xr,q, xeiQaTir.oq pirata, piraticus (Cic), te£io,«a erisma (Vitruv.), ae^omv aizoon (Plin.), Eiäo^rn
fäomene (Catul. Plin.), näodov idolum (Li c1L. Cic), eiäog idos (Senec), atpoti*? aeroides (Plin.), aipatQouäeq sphuerui-
des (Vitr.), rtolvyovoHSßt pulw/onoides (Plin.), wz((i0t(()f; ocimoiiles (Apul.), Un^l Virme (Plaut. Plin.) i7£t?eves Pire-
nis (Ovid.), oneiQu spira (Cat. A'irg. Plin.), ovtt?0? oniros (Apul.), EiqekaoTixog isehtsticus (Plin.), avruqaymyri antisayoye
(Mart. Cap.), Xeizijv liehen (Plin.), HeiOoi Pitho (Mäht. Cap.) Iluaarihq Pisunder (Ovid.), uqxuov arcion (Plin.), Iliei-
oO-evtjq Plistkenes (Hvg. Sknec.) a^oJfjfj?, anoöeixrixoq apodixis, apodivtieus (Gell.), Xcicvre^ia, lienteria, lientericus (Ckls.
Plin.), MuhXin JUÜicJUe (Plix.), oquv>; Orine (Pllv.), ^Otiqiaan Phthiriasis (Plin.), (pöuqoyayos phlhiruphayus (I'lin.j,
 
Annotationen