Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Schwartze, Moritz Gotthilf
Das alte Aegypten oder Sprache, Geschichte, Religion und Verfassung des alten Aegyptens: nach den altägyptischen Original-Schriften und den Mittheilungen der nichtägyptischen alten Schriftsteller (Band 1) — Leipzig, 1843

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.17156#0766

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
713

System der Hieroglyphik

gewurzelten und zu weit verzweigten Gebrauch vor der Unibildung gesichert war wie im Hebr.
Ha aus riJäj Arab. (neben dem jüngern jOjD ouj Tochter (vgl. Syr. 1 Ch. xrn2 filia von ^

Sa ftlius, Aeth. (DA;1-: aus ©AJi"^: filia, (MF: filius = jj., joLl,jnasc. "^1, "lS f. fi-fr von

(DAS: dJj) und Hebr. niHX für KAN-, Ar. c£JL|, Aeth. aus 2i^dr^: Syr. fal, pl.

fzöul Schwester, oder auch, deren (pronominales) femininales n gar nicht mehr als solches erkannt

wurde wie in nN> «ylö, ütö, durch welche letztere Form das Arab. gerade die Verdrängung eines
altem durch x verräth, wie uns die genauere Betrachtung dieses Pronomens zeigen wird. Zu-
vor aber wenden wir unsern Blick auf das Fhonikische, welchem bei der Entscheidung unsrer Frage
die gewichtigste Stimme zukommt, da seine Inschriften die Texte aller anderen Semit. Sprachen
in diplomatischer Hinsicht bekanntlich ohne allen Vergleich an Alter ixnd Alterthümlichkeit über-
ragen. Nun las Gesenius beinahe auf sämmtlicheu Phünikischen Inschriften, deren Anzahl doch in
der That nicht so beschränkt ist, in dem stat. absolut, der weibl. Nomina nicht H, sondern D *).

1) Geskmus Monum. ling. Phönic. p. 439. Antequam ad varias nominum formas recensendas accedimus, de
feminini generis nota nobis diceudum est. Atque liaec, qua in re dfalectus Phoeuicia ab Hebraea pauHulum differt, in mo-
numentis (praeter unum exemplum n5?Q pro T\j70 num. Malac. D.) nusquam, quod sciam, litera Tl indicatur, scd

1) plerümque n littera, velut riOJJ populiis, f)^ anniis, ri2*l (fi?"]) domiua, PXO centum, p^jj hblöcnustum, piX
(n>') insülä, n^D claustrmii, pt£Hn P*!p «rbs nova, et in norain. pp. P2PX, nb}}2 «elo , £070 Malaca, p-]Q
Maratlms, frjpfa Siga, Sigalha, pXi*G Baratliia, pfcflStf Abdera, PjPÖ (jPÜOSä castra) Panörinüs, FHK&nBp (praefec-
tus venationis), ne ea exempla memorem, in quibus nomeu iu regimine est, ut P/JJ2 civis Atlieu. 3., PTI (fTD) vita
Tripel. 8, 2., "tpya Hl^S civitas Herculis num. Vag., ^flp3i{ POJ? populus SabrsUme, fit^X llxor rov ~ Cit- *•»
EOSO cippus rov — Athen. 1, 1. et saepe. De pronunciatione si quaeris, in nomiullis saue P respoudet terminationi p_
Hebraeornm, ut p"p (tYjjS), twk (TitS'x) et >'a J-|DT P'x scribitur omtO-, rgtf sibit: verum in plerisque n prouuu-
ciatum est p_ ath, alque respondet terminationi ri_ in Hebraeismo rarae, v. c. f]Np pelecanus Ies. 34, 11., Pp_^2 Ez.
88, 13., sed frequentiori in nomm. pp. populorum vicinorum, ut Plioeuicum (PD'iS Sar'epta 1 Reg. 17, 9. 10.), Idumaeorum
(n^S Aelaua, rCVA 1 Reg. 11, 20., P£i£>2 Gen. 26,34. 36, 3.), Plülistaeorum (Pl7>3j Dl"X), etiam ipsorum Hebraeo-
rnm (PPfiO uxor Rehabeami, "Q?J n. pr. opp.). Id enim arguit sexcentorum nominum tum appellativorum tum pro-
priorum proiiimciatio, velut in plantarum uomiüibus: ßoviveedO-, ßovQxovpdd-, ihvßää, OoqnuO-, vaqdr, laßo&okaßad-, in nomin.
pp. oppidorum et locorum Iagatli, Acrath, Irath, Molochath, Cltobath, Masalath, Marath-ns, Rubricat-us, et multo
»Iura apud Plolemaeum 4, 1 — 3. ut GixdO-, Oov'; ixdO-, rovoiagdO, Xv).i]fidO-, J\rao<xvdO- al. Plura, quae apud Ptolemaeum
in ath, alibi in a exeunt, v. c. Molochath Plin. Mylucha, Cltobath Uin. Clioba, NaaaväO- cod. Pal. Naaavd: sed in ipsa
Poenorum pronunciatione ad a accessisse sönum dentalem, vel ex gentiliciis colligi polest. Solent enim a Melza '(MelzattY)
formare Melzitanus, a Maxula CMaxulath) — Muxulitanus, quae res fraudt i'uit geograpUis, velut Car. a St. Paulo et
Holsteuio , qui -ita saepe ad urbis nomen referunt, idque Melzlta, Maxulita fuisse statuuut. Similis ratio est Arabum,

qui jll femin. generis nolam pro lubitu fere a et ath, eth prouunciant, perraro o- scribunt, ut ol*Jj^s pro ä^-t^Cor.
10, 20. ooIaä Sur. 12, 11. — N'onnunquam ath terminationi additum est a, ut Siga et Sigatha, Tagära et Tagara-
tha, lzatha, Ramatha, quae forma eadem est atque in nn3Ö{[)j IHO^X, et in muUis appellutivis, ut prijjl^j t^%V
— 2) Multo rariora sunt feminiua exeuntia in (more Aramaeorum et receuliorum Ilebraeorum), velut X."X insula.nnmj
Syrac. E., XmjD (XnJD) qüies Inscr. Gerb., X"1XD P1'- cit' 4'. 1,> Xjil (X3~) Anna Chart. 5,1. et XirTOJJ Carth. 9.,
X3y2 num. Cilic. S., qriibus accedunt nonnulla peregrina, ut XDIX1? Laodicea, XjUI Irene. Apud veteres scriptores
quidem plurlma feminiua in a cadere solent, velut alma, aü.a, Atnpsigurä, Aclmlla, Caps//,, Malaca, Mazara, Vmla,
JJtica. Sed etiam haec nbminä, ubi scripta inveuiuntur, P habere solent (v. rcbft Malaca), unde apparet, ipsis Poheni-
cibus haue forniam magis fuisse familiärem. — Pauca, quae inveuiuntur, exempla in e exeuntia, ut Giddeheme, Haren,
et iu o, ut ne'sso f-j^J Hos, xfrzco THp. cassia, Velo P7>'2 Hisp. opp., et ipsa per X scripta cogilauda sunt. Illud sl-
mile est pronunciatiom Arabum in zJuJjs» Chaliphe, hoc Syrorum pronunciatioui (cf. §• 28, 1.). — 3) Nonnulla nomiua

I
 
Annotationen