DOI Artikel:
Betlej, Andrzej: Kościół parafialny w Kąkolnikach
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22259#0215
Andrzej Betlej
Instytut Historii Sztuki UJ
Kraków
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY W KĄKOLNIKACH1
Kościół w Kąkolnikach jest zabytkiem niemal całkowicie zapomnianym.
Poza notą w Słowniku geograficznym... oraz krótkimi wzmiankami historycz-
nymi poświęconymi parafii2 i kilkoma informacjami o charakterze historyczno-
-artystycznym brak publikacji poświęconych tej miejscowości i świątyni.
Z historyków sztuki o Kąkolnikach pisał przede wszystkim Zbigniew
Hornung. Informacje na ten temat znajdujemy w następujących jego publika-
cjach: w mało znanym komunikacie z r. 1935 jest wiadomość o restauracji
fasady, ambony i ołtarzy tutejszego kościoła3, a w monografii Pinsla — o prze-
kazaniu w r. 1780 przez Jana Obrockiego zlecenia na ołtarze w Dukli
Franciszkowi Olędzkiemu. Obrocki miał bowiem właśnie rozpocząć „wy-
strajanie kościoła w dobrach stołowych arcybiskupów lwowskich w Kąkol-
nikach”. Opracowaniem m. in. tego zespołu Hornung zamierzał się zająć
w przygotowywanej pracy Młodsza generacja mistrzów lwowskiej szkoły snycers-
kiej XVIII wieku*. W biogramie Jana Obrockiego w Polskim Słowniku Bio-
graficznym, także autorstwa Hornunga5, został sugestywnie opisany zespół
siedmiu ołtarzy tego kościoła i ich rzeźb — m. in. dwóch „świetnie modelowa-
nych” postaci biskupów w ołtarzu p.w. Matki Boskiej u wejścia do prezbiterium,
dalej — pełnej ekspresji figury Św. Jana Nepomucena i „miękko modelowanej
postaci nieznanego papieża” oraz alegorii z ołtarzy bocznych. W wielkim ołtarzu
znajdowały się rzeźby bolejącej Madonny, Św. Jana oraz dwóch Proroków.
Autor podał nową datę otrzymania przez Obrockiego zlecenia — po skończeniu
remontu świątyni — w r. 1782. Fundatorem miał być nie określony bliżej
Potocki ze Stanisławowa. Hornung wskazał również najbliższe analogie dla
rzeźb z ołtarza głównego: dla Matki Boskiej Bolesnej i Św. Jana — figury
w Majdanie Kolbuszowskim; dla Proroków — rzeźby w kościele Bernardynów
w Leszniowie, które to dzieła przypisał także Obrockiemu. W tejże nocie autor
atrybuował Antoniemu Tavelliowi freski w świątyni kąkolnickiej. W artykule
Instytut Historii Sztuki UJ
Kraków
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY W KĄKOLNIKACH1
Kościół w Kąkolnikach jest zabytkiem niemal całkowicie zapomnianym.
Poza notą w Słowniku geograficznym... oraz krótkimi wzmiankami historycz-
nymi poświęconymi parafii2 i kilkoma informacjami o charakterze historyczno-
-artystycznym brak publikacji poświęconych tej miejscowości i świątyni.
Z historyków sztuki o Kąkolnikach pisał przede wszystkim Zbigniew
Hornung. Informacje na ten temat znajdujemy w następujących jego publika-
cjach: w mało znanym komunikacie z r. 1935 jest wiadomość o restauracji
fasady, ambony i ołtarzy tutejszego kościoła3, a w monografii Pinsla — o prze-
kazaniu w r. 1780 przez Jana Obrockiego zlecenia na ołtarze w Dukli
Franciszkowi Olędzkiemu. Obrocki miał bowiem właśnie rozpocząć „wy-
strajanie kościoła w dobrach stołowych arcybiskupów lwowskich w Kąkol-
nikach”. Opracowaniem m. in. tego zespołu Hornung zamierzał się zająć
w przygotowywanej pracy Młodsza generacja mistrzów lwowskiej szkoły snycers-
kiej XVIII wieku*. W biogramie Jana Obrockiego w Polskim Słowniku Bio-
graficznym, także autorstwa Hornunga5, został sugestywnie opisany zespół
siedmiu ołtarzy tego kościoła i ich rzeźb — m. in. dwóch „świetnie modelowa-
nych” postaci biskupów w ołtarzu p.w. Matki Boskiej u wejścia do prezbiterium,
dalej — pełnej ekspresji figury Św. Jana Nepomucena i „miękko modelowanej
postaci nieznanego papieża” oraz alegorii z ołtarzy bocznych. W wielkim ołtarzu
znajdowały się rzeźby bolejącej Madonny, Św. Jana oraz dwóch Proroków.
Autor podał nową datę otrzymania przez Obrockiego zlecenia — po skończeniu
remontu świątyni — w r. 1782. Fundatorem miał być nie określony bliżej
Potocki ze Stanisławowa. Hornung wskazał również najbliższe analogie dla
rzeźb z ołtarza głównego: dla Matki Boskiej Bolesnej i Św. Jana — figury
w Majdanie Kolbuszowskim; dla Proroków — rzeźby w kościele Bernardynów
w Leszniowie, które to dzieła przypisał także Obrockiemu. W tejże nocie autor
atrybuował Antoniemu Tavelliowi freski w świątyni kąkolnickiej. W artykule