DOI Artikel:
Wujcyk, Wołodymyr S.: Nowe źródło do dziejów wyposażenia wnętrza kościoła Franciszkanów w Przemyślu
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22260#0321
Wołodymyr S. Wujcyk
Instytut „Ukrzachidprojektrestavracija"
Lwów
NOWE ŹRÓDŁO DO DZIEJÓW WYPOSAŻENIA WNĘTRZA
KOŚCIOŁA FRANCISZKANÓW W PRZEMYSŁU
W r. 1975 Józef Tomasz Frazik na podstawie badań archiwalnych
opublikował cenny artykuł na temat budowniczych i artystów, zatrudnionych
przy budowie i dekoracji kościoła Franciszkanów w Przemyślu1. Praca zawiera
znaczną liczbę nazwisk rzemieślników różnych specjalności: snycerzy, stolarzy,
malarzy, a także budowniczych i architektów. Większość z nich została
sprowadzona ze Lwowa. Znaleźli się wśród nich m.in. architekt Piotr Polejowski,
rzeźbiarz Sebastian (?) Fesinger, malarz Tomasz Gertner oraz mało znany Piotr
Barzycki. Ten ostatni, jak wiadomo z innych źródeł, był przez pewien czas
czeladnikiem lwowskiego snycerza Jana Szczurowskiego.
Uzupełnienie naszej wiedzy na temat artystycznych dziejów przemyskiego
kościoła Franciszkanów przynosi nowo odnaleziony dokument z 8 VII 1765,
dotyczący wykonania przez lwowskiego stolarza Michała Olaszkiewicza ołtarza
głównego2, zaprojektowanego przez Piotra Polejowskiego w г. 17603. Zasługuje
on na publikację tym bardziej, że nazwisko Olaszkiewicza nie było znane
Frazikowi. Ze wspomnianego zapisu wynika, że Olaszkiewicz jeszcze w r. 1761
podjął się wykonać ołtarz główny do kościoła Franciszkanów w Przemyślu, ale
do czasu sporządzenia dokumentu zakontraktowanej pracy nie wykonał (jego
zadanie musiało się odnosić do struktury architektonicznej, bo za partie
figuralne zapłacono Polejowskiemu większość należności do kwietnia 176 34).
„Submisja" Olaszkiewicza, potwierdzona przez dwóch starszych cechowych,
dotyczy ukończenia ołtarza do dnia św. Michała, tj. do 29 IX 1765. Nie
wiadomo, czy termin ten został dotrzymany, ale w każdym razie dokument
dowodzi, że struktura ołtarza została zrealizowana najwcześniej w r. 1765, a więc
przynajmniej o dwa lata później niż większość rzeźb.
Instytut „Ukrzachidprojektrestavracija"
Lwów
NOWE ŹRÓDŁO DO DZIEJÓW WYPOSAŻENIA WNĘTRZA
KOŚCIOŁA FRANCISZKANÓW W PRZEMYSŁU
W r. 1975 Józef Tomasz Frazik na podstawie badań archiwalnych
opublikował cenny artykuł na temat budowniczych i artystów, zatrudnionych
przy budowie i dekoracji kościoła Franciszkanów w Przemyślu1. Praca zawiera
znaczną liczbę nazwisk rzemieślników różnych specjalności: snycerzy, stolarzy,
malarzy, a także budowniczych i architektów. Większość z nich została
sprowadzona ze Lwowa. Znaleźli się wśród nich m.in. architekt Piotr Polejowski,
rzeźbiarz Sebastian (?) Fesinger, malarz Tomasz Gertner oraz mało znany Piotr
Barzycki. Ten ostatni, jak wiadomo z innych źródeł, był przez pewien czas
czeladnikiem lwowskiego snycerza Jana Szczurowskiego.
Uzupełnienie naszej wiedzy na temat artystycznych dziejów przemyskiego
kościoła Franciszkanów przynosi nowo odnaleziony dokument z 8 VII 1765,
dotyczący wykonania przez lwowskiego stolarza Michała Olaszkiewicza ołtarza
głównego2, zaprojektowanego przez Piotra Polejowskiego w г. 17603. Zasługuje
on na publikację tym bardziej, że nazwisko Olaszkiewicza nie było znane
Frazikowi. Ze wspomnianego zapisu wynika, że Olaszkiewicz jeszcze w r. 1761
podjął się wykonać ołtarz główny do kościoła Franciszkanów w Przemyślu, ale
do czasu sporządzenia dokumentu zakontraktowanej pracy nie wykonał (jego
zadanie musiało się odnosić do struktury architektonicznej, bo za partie
figuralne zapłacono Polejowskiemu większość należności do kwietnia 176 34).
„Submisja" Olaszkiewicza, potwierdzona przez dwóch starszych cechowych,
dotyczy ukończenia ołtarza do dnia św. Michała, tj. do 29 IX 1765. Nie
wiadomo, czy termin ten został dotrzymany, ale w każdym razie dokument
dowodzi, że struktura ołtarza została zrealizowana najwcześniej w r. 1765, a więc
przynajmniej o dwa lata później niż większość rzeźb.