DOI article:
Mikoś, Michael J.: Nagrobek Karola Skibińskiego na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie projektu Wincentego Witolda Rawskiego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.73729#0206
204
Michał Mikos
Bożego Ciała (1865), przebudował szpital św. Wincentego a Paulo (1870)7 oraz
prawdopodobnie projektował nagrobki na Cmentarzu Łyczakowskim, współpra-
cując z rzeźbiarzami Cyprianem Godebskim oraz Pawłem Eutele8. Wincenty Jan
zw. Młodszym (1850-1927; stryj Witolda9) zaprojektował i wzniósł gmach Dyrek-
cji Kolei Państwowej przy ul. 3 Maja 3 (obecnie Strzelców Siczowych) z płytkim,
trójkondygnacyjnym portykiem zwieńczonym rzeźbą Merkurego autorstwa Leonar-
da Marconiego (1885-1887)10, dom Polskiego Towarzystwa Politechnicznego przy
ul. Zimorowicza 9 (ob. Dudajewa)11 oraz szereg willi oraz kamienic12. Wziął także
udział w konkursie na projekt gmachu Muzeum Przemysłowego (II nagroda, projekt
niezrealizowany13). Kuzyn od strony ojca, Władysław Sadłowski, współuczestniczył
w projektowaniu oraz kierował budową nowego gmachu Dworca Głównego, wznie-
sionego w latach 1901-190414. Wzrastanie w rodzinie o tradycjach architektonicz-
nych musiało wpłynąć na decyzję Wincentego Witolda do wstąpienia na Wydział
Architektury Politechniki Lwowskiej w roku akademickim 1911/191215. Edukację
akademicką uzupełniał w instytucjach o charakterze konserwatorskim, tj.: w Cen-
trali Odbudowy Galicji (1917-1919), w Referacie Technicznym Budownictwa Kwa-
termistrzostwa Wojska Polskiego we Lwowie (1920), w biurze Konserwatora Zabyt-
ków województwa lwowskiego jako sekretarz (1921)16. Po zakończeniu edukacji na
Politechnice (dyplom uzyskał 19 VI 192217) praktykował u inż. Bronisława Wiktora
(1922-1923)18, kontynuował pracę we wspomnianym biurze jako członek Rady Ar-
chitektonicznej Okręgu Lwowskiego, której zadaniem było doradzanie wojewódz-
kiemu konserwatorowi zabytków19, oraz nauczał rysunku w VII i VIII Gimnazjum
Państwowym (lata 1924-1927). Praca w samorządzie poskutkowała zaangażowa-
niem w latach 1926-1933 jako starszy komisarz budownictwa miejskiego w Oddzia-
le Architektury Wydziału Techniki przy Zarządzie Miasta20; prawdopodobnie wów-
7 Rawski Wincenty I, [w:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej
Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego woje-
wództwa ruskiego, t. 23, Kraków 2015, s. 235-236.
8 Biriulow, Rzeźba lwowska..., s. 65, 72.
9 Rawski Wincenty I, s. 236; tamże mylnie podano datę urodzin jako r. 1867; rzeczywistą datę uro-
dzin autor opiera na notce pośmiertnej z „Czasopisma Technicznego" nr 19, 1927, s. 305.
10 J. Biriulow, Wiatr przemian. Nowe tendencje w architekturze Lwowa 1890-1912, [w:] Architektura
Lwowa XIX wieku, red. J. Purchla, Kraków 1997, s. 54.
11 J. Lewicki, Między tradycje a nowoczesnością. Architektura Lwowa lat 1893-1918, Warszawa 2005, s. 60.
12 Biriulow, Wiatr przemian..., s. 54.
13 Inż. Wincenty Rawski, „Czasopismo Techniczne" nr 19, 1927, s. 305.
14 Lewicki, Między tradycją..., s. 244.
15 Kunkel, op. cit., s. 670; Biriulow, Rawski Witold..., s. 255. Pierwotnie Rawski dokonał wpisu na
Wydział Budownictwa Lądowego. Na Wydział Architektury przeniósł się w następnym semestrze
- zob. teczka osobowa studenta Rawskiego, Państwowe Archiwum Obwodu Lwowskiego we Lwo-
wie, 27-5-13008.
16 Ibidem.
17 Kunkel, op. cit., 1987, s. 670.
18 Ibidem; Biriulow, Rawski Witold...,, s. 255.
19 A. Borowik, O jednej z odmian narodowego romantyzmu. „Styl wschodnio-małopolski": geneza,
twórcy, przykłady, [w:] SKW, t. 7, red. A. Betlej, A. Markiewicz, współ. A. Dworzak, Kraków 2012,
s.214.
20 Kunkel, op. cit., s. 670; Biriulow, Rawski Witold..., s. 255.
Michał Mikos
Bożego Ciała (1865), przebudował szpital św. Wincentego a Paulo (1870)7 oraz
prawdopodobnie projektował nagrobki na Cmentarzu Łyczakowskim, współpra-
cując z rzeźbiarzami Cyprianem Godebskim oraz Pawłem Eutele8. Wincenty Jan
zw. Młodszym (1850-1927; stryj Witolda9) zaprojektował i wzniósł gmach Dyrek-
cji Kolei Państwowej przy ul. 3 Maja 3 (obecnie Strzelców Siczowych) z płytkim,
trójkondygnacyjnym portykiem zwieńczonym rzeźbą Merkurego autorstwa Leonar-
da Marconiego (1885-1887)10, dom Polskiego Towarzystwa Politechnicznego przy
ul. Zimorowicza 9 (ob. Dudajewa)11 oraz szereg willi oraz kamienic12. Wziął także
udział w konkursie na projekt gmachu Muzeum Przemysłowego (II nagroda, projekt
niezrealizowany13). Kuzyn od strony ojca, Władysław Sadłowski, współuczestniczył
w projektowaniu oraz kierował budową nowego gmachu Dworca Głównego, wznie-
sionego w latach 1901-190414. Wzrastanie w rodzinie o tradycjach architektonicz-
nych musiało wpłynąć na decyzję Wincentego Witolda do wstąpienia na Wydział
Architektury Politechniki Lwowskiej w roku akademickim 1911/191215. Edukację
akademicką uzupełniał w instytucjach o charakterze konserwatorskim, tj.: w Cen-
trali Odbudowy Galicji (1917-1919), w Referacie Technicznym Budownictwa Kwa-
termistrzostwa Wojska Polskiego we Lwowie (1920), w biurze Konserwatora Zabyt-
ków województwa lwowskiego jako sekretarz (1921)16. Po zakończeniu edukacji na
Politechnice (dyplom uzyskał 19 VI 192217) praktykował u inż. Bronisława Wiktora
(1922-1923)18, kontynuował pracę we wspomnianym biurze jako członek Rady Ar-
chitektonicznej Okręgu Lwowskiego, której zadaniem było doradzanie wojewódz-
kiemu konserwatorowi zabytków19, oraz nauczał rysunku w VII i VIII Gimnazjum
Państwowym (lata 1924-1927). Praca w samorządzie poskutkowała zaangażowa-
niem w latach 1926-1933 jako starszy komisarz budownictwa miejskiego w Oddzia-
le Architektury Wydziału Techniki przy Zarządzie Miasta20; prawdopodobnie wów-
7 Rawski Wincenty I, [w:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej
Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego woje-
wództwa ruskiego, t. 23, Kraków 2015, s. 235-236.
8 Biriulow, Rzeźba lwowska..., s. 65, 72.
9 Rawski Wincenty I, s. 236; tamże mylnie podano datę urodzin jako r. 1867; rzeczywistą datę uro-
dzin autor opiera na notce pośmiertnej z „Czasopisma Technicznego" nr 19, 1927, s. 305.
10 J. Biriulow, Wiatr przemian. Nowe tendencje w architekturze Lwowa 1890-1912, [w:] Architektura
Lwowa XIX wieku, red. J. Purchla, Kraków 1997, s. 54.
11 J. Lewicki, Między tradycje a nowoczesnością. Architektura Lwowa lat 1893-1918, Warszawa 2005, s. 60.
12 Biriulow, Wiatr przemian..., s. 54.
13 Inż. Wincenty Rawski, „Czasopismo Techniczne" nr 19, 1927, s. 305.
14 Lewicki, Między tradycją..., s. 244.
15 Kunkel, op. cit., s. 670; Biriulow, Rawski Witold..., s. 255. Pierwotnie Rawski dokonał wpisu na
Wydział Budownictwa Lądowego. Na Wydział Architektury przeniósł się w następnym semestrze
- zob. teczka osobowa studenta Rawskiego, Państwowe Archiwum Obwodu Lwowskiego we Lwo-
wie, 27-5-13008.
16 Ibidem.
17 Kunkel, op. cit., 1987, s. 670.
18 Ibidem; Biriulow, Rawski Witold...,, s. 255.
19 A. Borowik, O jednej z odmian narodowego romantyzmu. „Styl wschodnio-małopolski": geneza,
twórcy, przykłady, [w:] SKW, t. 7, red. A. Betlej, A. Markiewicz, współ. A. Dworzak, Kraków 2012,
s.214.
20 Kunkel, op. cit., s. 670; Biriulow, Rawski Witold..., s. 255.