„Miednica auszpurska" i „skrzynia ze strojami operycznemi"... 85
tusik, a strojów dopełniały zdobione barwnymi wstążkami peruki, kwieciste fonaziki
i fantazyjne nakrycia głowy. Ów spektakularny opis przynosi także wyliczenie rekwi-
zytów teatralnych, wśród których znajdowały się papierowe wachlarze i czapki, licz-
ne peruki, kajdany, drewniany posrebrzany sztylet czy laur z kwiatami. W rejestrze
drobiazgowo zestawiono zestawy kostiumów do wystawianych na lwowskim dworze
„wielkiej opery" w stylu commedii dellarte, „opery hiszpańskiej" i „pastorelli”, przy-
nosząc tym samym drobne wskazówki co do repertuaru zespołu i zarazem dokładnej
liczby osób biorących udział w poszczególnych przedstawieniach.
Szczegółowy inwentarzowy spis, wyliczający stroje dla poszczególnych artystów,
pozwala również na cenne dopełnienie wiadomości odnoszących się do składu
osobowego zespołu muzycznego hetmana z końcowego okresu jego działalności,
z marca r. 1728, tuż przed śmiercią Rzewuskiego. Gdy spisywano inwentarz kapelmi-
strzem był następca i uczeń Ricieriego, Giuseppe Maria Nelvi (1698-1756)34, który
kierował kapelą hetmana od lipca r. 1727 r. do śmierci swego mecenasa w listopadzie
r. 1728. Warto dodać, iż właśnie na lwowskim dworze hetmana tylko w listopadzie
i w grudniu r. 1727 dziewięć razy wystawiono opery, dzieła Nelviego i Ricierego35.
Najprawdopodobniej później kostiumy złożono w skarbcu kamienicy królewskiej.
Dzięki dotychczasowym badaniom wiadomo, iż w grudniu 1727 r. do kapeli Rzewu-
skiego należało 7 śpiewaków36. Skrupulatnie sporządzony regestr kostiumów wylicza
kolejnych członków kapeli, kolejnych śpiewaków działających na dworze hetmana,
część z nich jest już doskonale znana polskiej historiografii muzycznej.
Jako pierwszy na inwentarzowej liście kostiumów pojawia się Stefan, którego bez
wątpienia można zidentyfikować jako śpiewaka-kastrata Stefana Jaroszewicza (zm.
1757). Śpiewak ten cieszył się sporą łaską hetmana, który ujął go nawet w zapisie
testamentowym przekazując mu 3000 zł37. Po śmierci swego patrona Jaroszewicz
z początkiem r. 1729 rozpoczął czteroletnią działalność jako sopran na dworze księ-
cia Pawła Karola Sanguszki, a w latach 1740-1757 był śpiewakiem polskiej kapeli
królewskiej Augusta III38. Kolejny wymieniony śpiewak to kontralt Kazimierz Drew-
nowski (zm. 1735) działający na dworze hetmana w latach 1723-1728, również
uhonorowany podobnym zapisem w ostatniej woli Stanisława Mateusza Rzewu-
skiego, związany w późniejszym okresie, od grudnia r. 1730, z dworem Sangusz-
ków39. Jako następny w inwentarzowym spisie pojawia się pochodzący z Werony

34 A. Chybiński, Słownik muzyków dawnej Polski, Kraków 1949, s. 88; Perz, op. cit., s. 61-62; Bień-
kowska, Listy muzyków Stanisława Mateusza Rzewuskiego..., s. 150-151.

35 Bieńkowska, Listy muzyków Stanisława Mateusza Rzewuskiego..., s. 163-164.

36 Ibidem, s. 151.

37 ANKr., AS, Podh I83, s. 72.

38 A. Żórawska-Witkowska, Muzyka na polskim dworze Augusta III, cz. 1, Lublin 2012, s. 8, 172-174,
176, 180, 183, 184, 187, 201, 204, 306, 307, 346, 380, 374, 499; Perz, Materiały do dziejów muzy-
ki..., s. 62, 65-67; Bieńkowska, Listy muzyków Stanisława Mateusza Rzewuskiego..., s. 150-154,
159, 162-166; eadem, Śpiewacy Pawła Karola Sanguszki..., s. 129, 131, 135; Vogel, Do dziejów
tradycji muzycznych..., s. 118; eadem, Kapela nadworna..., s. 44, 45, 47.

39 ANKr., AS, Podh I 83, s. 72; Perz, Materiały do dziejów muzyki..., s. 62, 65-66; Bieńkowska, Li-
sty muzyków Stanisława Mateusza Rzewuskiego..., s. 151-154, 159, 160; eadem, Śpiewacy Pawła
Karola Sanguszki..., s. 130-132, 135, 137; eadem, Kapela nadworna..., s. 44, 45, 47; Feicht, Studia
nad muzykę..., s. 506.