DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.66253#0086
78
Beata Materniak
wijające od XVI w. własną problematykę estetyczną wykształciło oryginalny re-
pertuar tematyczny i walor ikonograficzny oraz niezwykle wystawną formę artys-
tyczną, zwłaszcza wirtuozerię kolorystyczną95. Tomasz Dolabella jako epigon szko-
ły weneckiej wykształcił w Polsce dużą grupę uczniów, której skład jest kontro-
wersyjny. Wymieniani są: Wawrzyniec Cieszyński (jedyny potwierdzony archiwal-
nie), Antoni Nozeni, Zachariasz Dwonkowski, Jan Kasiński, Jan Chryzostom Pro-
szowski oraz autorzy cyklu Dzieje Benedyktynów z kościoła Benedyktynów w
Tyńcu i cyklu Dzieje Kazimierza Odnowiciela z klasztoru Benedyktynek w Sta-
niątkach96, a ponadto Astolf Vagioli, Łukasz Porębski97, Stanisław Boj-Wódka, Ty-
burcy Nowakowicz, Marcin Blechowski, Wojciech Maliśkiewicz i Andrzej Wene-
sta98. Obok kręgu artystycznego Dolabelli działało w Krakowie kilku włoskich ma-
larzy znanych wyłącznie z przekazów archiwalnych99. Dokładniej znana jest tylko
twórczość o. Wenantego z Subiako100. Działali również malarze w większości wy-
wodzący się z cechu krakowskiego, liczącego w połowie XVII w. ok. 240 człon-
ków101. O ich twórczości mamy skromne przekazy archiwalne, jak też niewielką
i kontrowersyjną spuściznę artystyczną. Żaden z nich nie podejmował tematyki
historycznej w obszernych cyklach malarskich.
95 M. Rzepińska, Malarstwo Cinquecento, Warszawa 1976 s. 64-65, 91; taż, Siedem wieków
malarstwa europejskiego, Wrocław 1979, s. 120-141; taż, W kręgu malarstwa, Wrocław 1988, s. 115-
137; A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, t. 1, Warszawa 1985, s. 276-294; J. Białostocki, Od-
rębności sztuki weneckiej, w: Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978, s. 43-57; W. Tom-
kiewicz, Weneckość w obrazach krakowskich Tomasza Dolabelli, RHS 2(1961), s. 87-130.
96 Tomkiewicz, Dolabella Tomasz, w: Słownik artystów, s. 75. (Z. Prószyńska, Cieszyński
Wawrzyniec, w: tamże, t. 1, s. 356; Z. Prószyńska. Dzwonkowski Zachariasz, w: tamże, t. II, s. 152;
J. Kowalczyk, Kasiński Jan, w: tamże, t. III, s. 377).
97 Kopera, Astolf Vagioli, w: Dzieje malarstwa, s. 201-204. (A. Ryszkiewicz, Łukasz Poręb-
ski, w: Walicki, Tomkiewicz, Ryszkiewicz, Malarstwo polskie, s. 316-317).
98 T. Dobrowolski, Historia sztuki polskiej, t. II, Kraków 1965, s. 197; tenże, Sztuka Kra-
kowa, Kraków 1965, s. 352-354. (S. Bołdak, H. Kotkowska, Boj- Wódka Stanisław, w: Słownik ar-
tystów, 1.1, s. 202-203; A. Ryszkiewicz, Stanisław Boj-Wódka, w: Walicki, Tomkiewicz, Rysz-
kiewicz, Malarstwopołskie, s. 316; A. Ryszkiewicz, Tyburcy Nowakowicz, w: tamże, s. 344-345;
J. Zbudniewek, Nowakowicz Tyburcy, w: Słownik artystów, t. VI, s. 166-167; M. Karpowicz, Ble-
chowski Marcin, w: tamże, t. I, s.175-176; H. Bartnicka-Górska, Maliskiewicz/Maliśkiewicz Al-
bertus, Wojciech, w: tamże, t. V, s. 314).
99 Paweł Dziurlanin, Dziuliani zw. Boleta, Pietro Mordari zw. Mordes, Stanisław Borgoni zw.
Pauzet, Krzysztof Korean der i Barro Majcher (H. Bartnicka-Górska, Dziuliani Paweł zw. Boleta,
w: Słownik artystów, t. I, s. 205; A. Gąsiorowski, Pietro Mordari, w: Cechy krakowskie, Kraków
1860, s. 61; B. Fischinger, Borgoni Stanisław, w: Słownik artystów, t. I, s. 211; Z. Pruszyńska,
M. Heydel, Koreander Krzysztof, w: tamże, t. III, s. 109-110; A. Gąsiorowski, Barro Majcher,
w: Cechy krakowskie, s. 23).
100 A. Ryszkiewicz, Wenanty z Subiaco, w: Walicki, Tom ki ewicz, Ryszkiewicz, Malar-
stwo polskie, s. 343.
101 Do znanych malarzy krakowskich połowy XVII w. należeli też: Jan Drużel, Daniel Frecherus,
Mnich Marcin, Wojciech Borzymowski, Jakub Mieszkowski, Jan Triciusz i inni (H. Kubaszews-
ka, Drużel Jan, w: Słownik artystów, t. II, s. 102; A. Ryszkiewicz, Frechel/Precherus Daniel, w:
Beata Materniak
wijające od XVI w. własną problematykę estetyczną wykształciło oryginalny re-
pertuar tematyczny i walor ikonograficzny oraz niezwykle wystawną formę artys-
tyczną, zwłaszcza wirtuozerię kolorystyczną95. Tomasz Dolabella jako epigon szko-
ły weneckiej wykształcił w Polsce dużą grupę uczniów, której skład jest kontro-
wersyjny. Wymieniani są: Wawrzyniec Cieszyński (jedyny potwierdzony archiwal-
nie), Antoni Nozeni, Zachariasz Dwonkowski, Jan Kasiński, Jan Chryzostom Pro-
szowski oraz autorzy cyklu Dzieje Benedyktynów z kościoła Benedyktynów w
Tyńcu i cyklu Dzieje Kazimierza Odnowiciela z klasztoru Benedyktynek w Sta-
niątkach96, a ponadto Astolf Vagioli, Łukasz Porębski97, Stanisław Boj-Wódka, Ty-
burcy Nowakowicz, Marcin Blechowski, Wojciech Maliśkiewicz i Andrzej Wene-
sta98. Obok kręgu artystycznego Dolabelli działało w Krakowie kilku włoskich ma-
larzy znanych wyłącznie z przekazów archiwalnych99. Dokładniej znana jest tylko
twórczość o. Wenantego z Subiako100. Działali również malarze w większości wy-
wodzący się z cechu krakowskiego, liczącego w połowie XVII w. ok. 240 człon-
ków101. O ich twórczości mamy skromne przekazy archiwalne, jak też niewielką
i kontrowersyjną spuściznę artystyczną. Żaden z nich nie podejmował tematyki
historycznej w obszernych cyklach malarskich.
95 M. Rzepińska, Malarstwo Cinquecento, Warszawa 1976 s. 64-65, 91; taż, Siedem wieków
malarstwa europejskiego, Wrocław 1979, s. 120-141; taż, W kręgu malarstwa, Wrocław 1988, s. 115-
137; A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, t. 1, Warszawa 1985, s. 276-294; J. Białostocki, Od-
rębności sztuki weneckiej, w: Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978, s. 43-57; W. Tom-
kiewicz, Weneckość w obrazach krakowskich Tomasza Dolabelli, RHS 2(1961), s. 87-130.
96 Tomkiewicz, Dolabella Tomasz, w: Słownik artystów, s. 75. (Z. Prószyńska, Cieszyński
Wawrzyniec, w: tamże, t. 1, s. 356; Z. Prószyńska. Dzwonkowski Zachariasz, w: tamże, t. II, s. 152;
J. Kowalczyk, Kasiński Jan, w: tamże, t. III, s. 377).
97 Kopera, Astolf Vagioli, w: Dzieje malarstwa, s. 201-204. (A. Ryszkiewicz, Łukasz Poręb-
ski, w: Walicki, Tomkiewicz, Ryszkiewicz, Malarstwo polskie, s. 316-317).
98 T. Dobrowolski, Historia sztuki polskiej, t. II, Kraków 1965, s. 197; tenże, Sztuka Kra-
kowa, Kraków 1965, s. 352-354. (S. Bołdak, H. Kotkowska, Boj- Wódka Stanisław, w: Słownik ar-
tystów, 1.1, s. 202-203; A. Ryszkiewicz, Stanisław Boj-Wódka, w: Walicki, Tomkiewicz, Rysz-
kiewicz, Malarstwopołskie, s. 316; A. Ryszkiewicz, Tyburcy Nowakowicz, w: tamże, s. 344-345;
J. Zbudniewek, Nowakowicz Tyburcy, w: Słownik artystów, t. VI, s. 166-167; M. Karpowicz, Ble-
chowski Marcin, w: tamże, t. I, s.175-176; H. Bartnicka-Górska, Maliskiewicz/Maliśkiewicz Al-
bertus, Wojciech, w: tamże, t. V, s. 314).
99 Paweł Dziurlanin, Dziuliani zw. Boleta, Pietro Mordari zw. Mordes, Stanisław Borgoni zw.
Pauzet, Krzysztof Korean der i Barro Majcher (H. Bartnicka-Górska, Dziuliani Paweł zw. Boleta,
w: Słownik artystów, t. I, s. 205; A. Gąsiorowski, Pietro Mordari, w: Cechy krakowskie, Kraków
1860, s. 61; B. Fischinger, Borgoni Stanisław, w: Słownik artystów, t. I, s. 211; Z. Pruszyńska,
M. Heydel, Koreander Krzysztof, w: tamże, t. III, s. 109-110; A. Gąsiorowski, Barro Majcher,
w: Cechy krakowskie, s. 23).
100 A. Ryszkiewicz, Wenanty z Subiaco, w: Walicki, Tom ki ewicz, Ryszkiewicz, Malar-
stwo polskie, s. 343.
101 Do znanych malarzy krakowskich połowy XVII w. należeli też: Jan Drużel, Daniel Frecherus,
Mnich Marcin, Wojciech Borzymowski, Jakub Mieszkowski, Jan Triciusz i inni (H. Kubaszews-
ka, Drużel Jan, w: Słownik artystów, t. II, s. 102; A. Ryszkiewicz, Frechel/Precherus Daniel, w: