DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48104#0167
- Intro Page
- All related items
- Bibliographic information
- Digitized literature on the "Special collections" of Heidelberg University Library
VII. Anth. Pal. epp. sepulcralia 99—101. 69
100. ΠΛΑΤΑΝΟΣ. A, P1
Εις Άλεξιν και | Φαιδρόν. A
Nvv ότε μηδέν. Άλε'ζις, δ(5ον μόνον είφ , ότι καλός,
ώπται και πάντη πάοι περιβλέπεται.
5 &νμέ, τί μηνύεις κν<5Ϊν όβτέον-, είτ άνιηβεις
νΰτερον, ονχ οντω Φαιδρόν άπωλέΰαμεν·, Μ 96ν
101. <ΔΙΟΓΕΝΟΤΣ ΛΑΕΡΤΪΟΤ.)
Εις Σπεΰΰιππον, τον φιλόαοφον. A, L
’Λλλ’ εί μη Σπενό ίππον έμάν&ανον ώδε ^ανεΐβ^αι,
ίο ονκ αν έπειΰέ μέ τις τόδε λέξαι,
1 sqq. Ρ1Μ IIlb c. 26 (εις φιλοσόφους), 4 (PPa c. 32, 43;
Pls c. 33, 44); Diog. L. III 31; Apul. apol. 10; ap. Ir. p. 103
(inter VII 670 et VII 134) 1 sq. lemma nomini auctoris
praeponit A, om. P1 1 Platoni (praeter PP1) tribuunt Diog.
Apul.; dubitat de auctore Bergk; poetam Dioscorides (V 55, 7)
non imitari, sed illum ducere vid. imitatorem (cf. Cram. An. Par.
IV 287, 15) | πλάτων A -2 είσάλ. A, ουτοι (o prius corr. ex ε)
είσ'ιν οΐ βε | βηλονντεσ τον | πλάτωνοσ βίον add. L; amatorium
ep. esse, non sepulcrale vidit Huet 3 sq. post ωπται, non post
■καλός interpungunt PP1M (Reiske); apodosin ab ωπται ordiri vult
Bgk; ότε μηδέν ’Άλ. iungunt Huet, Reiske (qui idem δ τό μ.
proponit); verba malis collocata ita: νΰν ότε μηδέν, όσον
μόνον είφ’ ότι καλός Άλεξις, si reddere placet cum Bergkio:
'nunc, ubi nihil dixi, nisi pulcher est AI.’ (cf. etiam Wilamow.
Phil. Unters. I 222) 3 νυνότε Aac | αλεξία, (punctum C) P "Αλεξιν
Bgk | όσον ('C) P (ό σός Reiske, οίΕ 'εν Diels) | είφ’ AaoD.B
εϊφ’ CPIM (pro είπα recte accepit Huet, cf. XII 169; είφ’ i. e.
είπε Jac., 'mi anime dic’ Reiske) | ότι AE° | %cdoLffj C καλόν
AaiD.Q κ.α.λώσ D.Hac 4 ώπται (’ rest. C) PP1D. (ωπαι in t., sed
in m. corr. D.H) ώ παι Apul.1 * * IV’ ω παι Stephan.; όπτα (cf. Theocr.
23,34)? | πάντηιΡ πάντη D.B-BPlM2i;arHD.Q περμβ3λέίπ_ιεται
CPl παι π ε qικλέπτ εταi Aac πας (πάσ D.Bac) τις επιστέφεται
D. Apul. vulg. (cum C congruit Apul.B); πασιν έπιβτμέφεται
Scaliger 5 cf. V 46, 5 | κυαίν A κυαιν C | post όατέον (δσ
τεόν DBac) distinguit virgula, post υατερον signo interrogandi
Grotius (singulis punctis C)| είτ’ P»1 ftr’Aai' [ άνιησεια PP1D. (άνιηΰ
£ujD.b) άνιήαει Apul.i’(Br.) άνιηαη Stephan. 6 cf. Propert. III
33,2; Ov. Art. Am. I 741, Amor. III 12, 7 | ουχούτω AaoD.B ουχ’
οντω CP1M | φέδςον D.B | άπωλέΰαμεν-, PP1M 7 sqq. Diog. L.
100. ΠΛΑΤΑΝΟΣ. A, P1
Εις Άλεξιν και | Φαιδρόν. A
Nvv ότε μηδέν. Άλε'ζις, δ(5ον μόνον είφ , ότι καλός,
ώπται και πάντη πάοι περιβλέπεται.
5 &νμέ, τί μηνύεις κν<5Ϊν όβτέον-, είτ άνιηβεις
νΰτερον, ονχ οντω Φαιδρόν άπωλέΰαμεν·, Μ 96ν
101. <ΔΙΟΓΕΝΟΤΣ ΛΑΕΡΤΪΟΤ.)
Εις Σπεΰΰιππον, τον φιλόαοφον. A, L
’Λλλ’ εί μη Σπενό ίππον έμάν&ανον ώδε ^ανεΐβ^αι,
ίο ονκ αν έπειΰέ μέ τις τόδε λέξαι,
1 sqq. Ρ1Μ IIlb c. 26 (εις φιλοσόφους), 4 (PPa c. 32, 43;
Pls c. 33, 44); Diog. L. III 31; Apul. apol. 10; ap. Ir. p. 103
(inter VII 670 et VII 134) 1 sq. lemma nomini auctoris
praeponit A, om. P1 1 Platoni (praeter PP1) tribuunt Diog.
Apul.; dubitat de auctore Bergk; poetam Dioscorides (V 55, 7)
non imitari, sed illum ducere vid. imitatorem (cf. Cram. An. Par.
IV 287, 15) | πλάτων A -2 είσάλ. A, ουτοι (o prius corr. ex ε)
είσ'ιν οΐ βε | βηλονντεσ τον | πλάτωνοσ βίον add. L; amatorium
ep. esse, non sepulcrale vidit Huet 3 sq. post ωπται, non post
■καλός interpungunt PP1M (Reiske); apodosin ab ωπται ordiri vult
Bgk; ότε μηδέν ’Άλ. iungunt Huet, Reiske (qui idem δ τό μ.
proponit); verba malis collocata ita: νΰν ότε μηδέν, όσον
μόνον είφ’ ότι καλός Άλεξις, si reddere placet cum Bergkio:
'nunc, ubi nihil dixi, nisi pulcher est AI.’ (cf. etiam Wilamow.
Phil. Unters. I 222) 3 νυνότε Aac | αλεξία, (punctum C) P "Αλεξιν
Bgk | όσον ('C) P (ό σός Reiske, οίΕ 'εν Diels) | είφ’ AaoD.B
εϊφ’ CPIM (pro είπα recte accepit Huet, cf. XII 169; είφ’ i. e.
είπε Jac., 'mi anime dic’ Reiske) | ότι AE° | %cdoLffj C καλόν
AaiD.Q κ.α.λώσ D.Hac 4 ώπται (’ rest. C) PP1D. (ωπαι in t., sed
in m. corr. D.H) ώ παι Apul.1 * * IV’ ω παι Stephan.; όπτα (cf. Theocr.
23,34)? | πάντηιΡ πάντη D.B-BPlM2i;arHD.Q περμβ3λέίπ_ιεται
CPl παι π ε qικλέπτ εταi Aac πας (πάσ D.Bac) τις επιστέφεται
D. Apul. vulg. (cum C congruit Apul.B); πασιν έπιβτμέφεται
Scaliger 5 cf. V 46, 5 | κυαίν A κυαιν C | post όατέον (δσ
τεόν DBac) distinguit virgula, post υατερον signo interrogandi
Grotius (singulis punctis C)| είτ’ P»1 ftr’Aai' [ άνιησεια PP1D. (άνιηΰ
£ujD.b) άνιήαει Apul.i’(Br.) άνιηαη Stephan. 6 cf. Propert. III
33,2; Ov. Art. Am. I 741, Amor. III 12, 7 | ουχούτω AaoD.B ουχ’
οντω CP1M | φέδςον D.B | άπωλέΰαμεν-, PP1M 7 sqq. Diog. L.