DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48104#0525
- Intro Page
- All related items
- Bibliographic information
- Digitized literature on the "Special collections" of Heidelberg University Library
VII. Anth. Pal. epp. sepulcralia 626—627. (Fr. Cor. Phil.) 427
Θώνεον .Αβτακίην δε μάλ’ ηκαχες, η <3ε μάλιΰτα
οι’κτρά τον ήβητήν κώκνεν ήίδεον
'Ιππαρχον κλαίονΰα κακόν μόρον, εί'κοΟι ποιας 5
μοννον έπεί βιότον πληΟαο καί πίβνρας. M95r
έ&ηκε νάπαν Mein. | δέομιον (Bernardus) αιχμητάς Κ. έ'&ηκ’ εν
όπαΐς Heck. (ε&ηκεν όπαΐς Bern.) ρ. 426,5 atdeP 6 εισι'(' 0
' A) Ρ || 7 sqq. Ρ1Μ IIIb c. 20 (εις νέους), 5; Ρ1Ε c. 23,25 7 eius-
dem Diodori est qui 404 (v. ad p. 272,2) et 701 in hominem Ni-
caeensem composuit (cf. αίάξων όλοόν κακόν 701, 5) 8 sqq. ep.
in duo discerpsit L, qui in fine vs. quarti clausulae signum,
novi carminis ab initio vs. quinti adposuit; idem L duobus
lemmatis epigramma, instruxit: tetrasticho priori suum add.
(1. 8), alterum disticho tertio, sc. εΐΰ ίππαρχον·, unum ep. hexa-
sticho contineri vidit C, qui et notam initialem (ante Ιππάρ-
χου ab L positam) delevit et verba '£r. ei εν '/? (i. e. εστι) το
επίγραμμ’ supra alterum lemma (εις ΐππ.) in m.e adpinxit (Γ^τ’
etiam in ora marg. exstat); v. ad 606,628 8 ει'σ τι να μέλλον scr.
L tertio ep. disticho neglecto | γάμω L 9 ημιτελή A: cf. II.
B 701, Kaib. 319,4 (εν ήμιτελεΐ παυΰάμενον Ο'αλάμω), Catuli.
68, 75 | cf. νύμφια λέκτρα 583,1 (Agathiae) 10 κοΰρε: cf. IX
405, 3; V 121, 2 (Diod.) | λιπών (t ex e? rest. C) P (cf. IX 219, 1)
1 v. VI 348,5 | Ο'ύνιον P Ο'ώνϊον P1M Θώνιον P1E | άΰτακίην δέ
(' C) P P1M PP-a.b Άοτ. τε Pl.“·8 | Θώνιον Άοτακίην τε duas filias
appellari censet Brod., de parentibus intellegit Grotius (Θωμον
δ’ Άΰταχίην τε parentum nomina finxit Chardon); Thomium (vel
potius Θΰνιον) puellae Astacenae Hipparcho sponsae nomen
fuisse vidit Jac.: cf. Steph. Byz. s. Άΰτακός ('το έ&νικ.όν ’Λΰτα-
κηνός καί "Αοτακηνή και Άΰτάκιος και Άΰτακία,')·1 ex oppidis
cognominibus (cf. Steph.) Astacum Bithyniae dici a Diodoro
veri simillimum vid. cl. ep. 701, in quo poeta Nicaeae urbis
Bith. mentionem facit j μάλ’ P idem que P1M, μέγ’ P1E I ή ΰε Ppc
ή οε (Pac?) P1M PlIn (οΐ ΰε Plb s, Chard.) 2 ήβητήν Aar | (κώκυον
Plb Chard., non item Pls) 3 sq. de lemmatistae errore, qui ter-
tium dist. pro peculiari ep. habuit, cf. ad p. 426,8 sqq. 3 Ιππάρ-
χου (maiusculam litt. cum priore accentu L) P (Ιππαρχε
Wakefield) | ποιάΰ Aar ποίαΰ Pp0 ποιασ P1M; quae sch.B de vi
vocis ποια exponit Rhiani versuum exemplo adhibito (ούρεος
άργεννοΐο περί πτύχας έΰτρατόωντο Χείματά τε ποιας τε δύω
καί εΐκοΰΐ πάΰας) hausta sunt ex Pausan. IV 17, 11 et trans-
lata in Plw; cf. πίουρας ποιας 731,4 (Leon.) 4 propter con-
junctionis sedem cf. VI 245,1 (Diod.) et VI 348, 3 (κούρον έπει) \
έπιβιότον P, cr. P1 | πίΰύραα (priorem acc. C) P ||
Θώνεον .Αβτακίην δε μάλ’ ηκαχες, η <3ε μάλιΰτα
οι’κτρά τον ήβητήν κώκνεν ήίδεον
'Ιππαρχον κλαίονΰα κακόν μόρον, εί'κοΟι ποιας 5
μοννον έπεί βιότον πληΟαο καί πίβνρας. M95r
έ&ηκε νάπαν Mein. | δέομιον (Bernardus) αιχμητάς Κ. έ'&ηκ’ εν
όπαΐς Heck. (ε&ηκεν όπαΐς Bern.) ρ. 426,5 atdeP 6 εισι'(' 0
' A) Ρ || 7 sqq. Ρ1Μ IIIb c. 20 (εις νέους), 5; Ρ1Ε c. 23,25 7 eius-
dem Diodori est qui 404 (v. ad p. 272,2) et 701 in hominem Ni-
caeensem composuit (cf. αίάξων όλοόν κακόν 701, 5) 8 sqq. ep.
in duo discerpsit L, qui in fine vs. quarti clausulae signum,
novi carminis ab initio vs. quinti adposuit; idem L duobus
lemmatis epigramma, instruxit: tetrasticho priori suum add.
(1. 8), alterum disticho tertio, sc. εΐΰ ίππαρχον·, unum ep. hexa-
sticho contineri vidit C, qui et notam initialem (ante Ιππάρ-
χου ab L positam) delevit et verba '£r. ei εν '/? (i. e. εστι) το
επίγραμμ’ supra alterum lemma (εις ΐππ.) in m.e adpinxit (Γ^τ’
etiam in ora marg. exstat); v. ad 606,628 8 ει'σ τι να μέλλον scr.
L tertio ep. disticho neglecto | γάμω L 9 ημιτελή A: cf. II.
B 701, Kaib. 319,4 (εν ήμιτελεΐ παυΰάμενον Ο'αλάμω), Catuli.
68, 75 | cf. νύμφια λέκτρα 583,1 (Agathiae) 10 κοΰρε: cf. IX
405, 3; V 121, 2 (Diod.) | λιπών (t ex e? rest. C) P (cf. IX 219, 1)
1 v. VI 348,5 | Ο'ύνιον P Ο'ώνϊον P1M Θώνιον P1E | άΰτακίην δέ
(' C) P P1M PP-a.b Άοτ. τε Pl.“·8 | Θώνιον Άοτακίην τε duas filias
appellari censet Brod., de parentibus intellegit Grotius (Θωμον
δ’ Άΰταχίην τε parentum nomina finxit Chardon); Thomium (vel
potius Θΰνιον) puellae Astacenae Hipparcho sponsae nomen
fuisse vidit Jac.: cf. Steph. Byz. s. Άΰτακός ('το έ&νικ.όν ’Λΰτα-
κηνός καί "Αοτακηνή και Άΰτάκιος και Άΰτακία,')·1 ex oppidis
cognominibus (cf. Steph.) Astacum Bithyniae dici a Diodoro
veri simillimum vid. cl. ep. 701, in quo poeta Nicaeae urbis
Bith. mentionem facit j μάλ’ P idem que P1M, μέγ’ P1E I ή ΰε Ppc
ή οε (Pac?) P1M PlIn (οΐ ΰε Plb s, Chard.) 2 ήβητήν Aar | (κώκυον
Plb Chard., non item Pls) 3 sq. de lemmatistae errore, qui ter-
tium dist. pro peculiari ep. habuit, cf. ad p. 426,8 sqq. 3 Ιππάρ-
χου (maiusculam litt. cum priore accentu L) P (Ιππαρχε
Wakefield) | ποιάΰ Aar ποίαΰ Pp0 ποιασ P1M; quae sch.B de vi
vocis ποια exponit Rhiani versuum exemplo adhibito (ούρεος
άργεννοΐο περί πτύχας έΰτρατόωντο Χείματά τε ποιας τε δύω
καί εΐκοΰΐ πάΰας) hausta sunt ex Pausan. IV 17, 11 et trans-
lata in Plw; cf. πίουρας ποιας 731,4 (Leon.) 4 propter con-
junctionis sedem cf. VI 245,1 (Diod.) et VI 348, 3 (κούρον έπει) \
έπιβιότον P, cr. P1 | πίΰύραα (priorem acc. C) P ||