DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0098
- Intro Page
- All related items
- Bibliographic information
- Digitized literature on the "Special collections" of Heidelberg University Library
86 Anth. Cephalanae 1. IV (Planudeae 1. I c. 13a, 33a, 6a, 85a)
εμτίαλι δ’ όλβίζουδιν, οδούς αιώνα λιπόντας
άπροϊδής Κηρών λάτρις έμαρψε Μόρος.
οι μεν γάρ ξώοντες άει παντοϊα περωδιν 5
ές κακά, τοϊ δε κακών ενρον άκος φ&ίμενοι. Μ 4’’. Σ'98
5 112. ’ ΑΝΤΊΠΑΤΡΟΎ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕ&Σ. C. Ρ1
Εις τινα μαντεν\σάμενον περί της | εαντον ζωής,
εως | πόθων έκτα&ησεται χρόνων. L
Τρις δέκα με πνενδειν καί δις τρία μάντιες αδτρων
φαδίν, έμοι δ’ αρκεί και δεκάς ή τριτάτη'
ίο τοντο γάρ άν^ρωποις βιοτης ορος' οι δ’ έπι τοντοις
Νεδτορι, και Νεδτωρ ό’ ηλν&εν εις Αίδην. Μ 9Γ
gentili Ρ1 Laur. Matr.; μιτνληνναίον~\ add. C (litt. μι in clau-
sula, quam primo C post άρχίον adpinxerat) p. 85, 8—10 εις
τον άν&ρωπ. βίον (lemma ex Planudea petitum) Matr. 8 &ραικ
et μ ανων L 9 οδνροντ^αά (v cr. ex o?) L 10 τελετΓασΊ L;
'περί τον ε&ονς τούτον μέμνηται καί. Πλάτων καί Ηρόδοτος ε’
adposuit epigrammati sch.B (v. Ps. Piat. Axioch. 6 et Her. V 4);
cf. Eur. fr. 449 (ex fab. Cresphonte), Plut. mor. 107 C 11 τίσ
P Σ τιβ P1M | στοναγενσι μεν viae P: τον φύντα &ρηνεΐν Eur.
12 κόλπων: cf. Callim. IV 214 ζζι&ι κόλπον | προσφάοσ Ρ
1 cf. Plut. 1. C. 'πως ονκ ενδ αιμον ίζε ιν μάλλον προσή-
κει τονς άπολνΟ'έντας·,’ | αιών άλιπόντασ Aar 2 εμαραρε:
cf. 10, 4 3 sq. περωσιν ές κακά: obversabantur, ut vid., poe-
tae verba Euripidea 'εις οσ’ ερχεται κακά’ (449, 2) 4 ακοο
Σ || 5 sqq. Ρ1Μ Ia c. 33 (είς ζωήν), 3; Ρ1Ε I 34, 3; in Ρ1Μ
turbatus fuerat versuum ordo, cum iunctis hexametris Plan.
ambos pentametros subiecisset, sed restituit iustum ordinem
litteris a y' β' δ' adpositis 5 &εσσαλ^ C ^εσσαλονικ^έωσ^
P1M (Pl“Pla in epid.; Θετταλοΰ PlI_e) 7 πόσ’' εκτ. χ§ L |
cf. ep. VII 157, quod ex Antipatri epigrammate expressum esse
perperam contendit Dubner; imitator est Antipater; epigram-
matis VII 157 auctor brevem aetatem sex et triginta annorum
laudat; Antipater respondet rem exaggerans ita, ut ex illo
vitae tempore etiam detrahentem sex annos hominem inducat
8 τρεΐΰ P, cr. P1 | με πνεύΰειν PP1; μ’ έκπληΰειν? δεκ’ έ'τη
μ’ άνύβειν olim ci. | cf. μάντιες αι&έριοι VII 157, 2; δαημονες
άνερες άστρων XI 23, 2 9 έμοΐ? (ace. incerto) P 10 cwoiff
(pro άν&ρώποις) Ρ1; άνΟΌνσης? (cf. άν&ος άριστον 157, 3) | οι δ’
εμτίαλι δ’ όλβίζουδιν, οδούς αιώνα λιπόντας
άπροϊδής Κηρών λάτρις έμαρψε Μόρος.
οι μεν γάρ ξώοντες άει παντοϊα περωδιν 5
ές κακά, τοϊ δε κακών ενρον άκος φ&ίμενοι. Μ 4’’. Σ'98
5 112. ’ ΑΝΤΊΠΑΤΡΟΎ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕ&Σ. C. Ρ1
Εις τινα μαντεν\σάμενον περί της | εαντον ζωής,
εως | πόθων έκτα&ησεται χρόνων. L
Τρις δέκα με πνενδειν καί δις τρία μάντιες αδτρων
φαδίν, έμοι δ’ αρκεί και δεκάς ή τριτάτη'
ίο τοντο γάρ άν^ρωποις βιοτης ορος' οι δ’ έπι τοντοις
Νεδτορι, και Νεδτωρ ό’ ηλν&εν εις Αίδην. Μ 9Γ
gentili Ρ1 Laur. Matr.; μιτνληνναίον~\ add. C (litt. μι in clau-
sula, quam primo C post άρχίον adpinxerat) p. 85, 8—10 εις
τον άν&ρωπ. βίον (lemma ex Planudea petitum) Matr. 8 &ραικ
et μ ανων L 9 οδνροντ^αά (v cr. ex o?) L 10 τελετΓασΊ L;
'περί τον ε&ονς τούτον μέμνηται καί. Πλάτων καί Ηρόδοτος ε’
adposuit epigrammati sch.B (v. Ps. Piat. Axioch. 6 et Her. V 4);
cf. Eur. fr. 449 (ex fab. Cresphonte), Plut. mor. 107 C 11 τίσ
P Σ τιβ P1M | στοναγενσι μεν viae P: τον φύντα &ρηνεΐν Eur.
12 κόλπων: cf. Callim. IV 214 ζζι&ι κόλπον | προσφάοσ Ρ
1 cf. Plut. 1. C. 'πως ονκ ενδ αιμον ίζε ιν μάλλον προσή-
κει τονς άπολνΟ'έντας·,’ | αιών άλιπόντασ Aar 2 εμαραρε:
cf. 10, 4 3 sq. περωσιν ές κακά: obversabantur, ut vid., poe-
tae verba Euripidea 'εις οσ’ ερχεται κακά’ (449, 2) 4 ακοο
Σ || 5 sqq. Ρ1Μ Ia c. 33 (είς ζωήν), 3; Ρ1Ε I 34, 3; in Ρ1Μ
turbatus fuerat versuum ordo, cum iunctis hexametris Plan.
ambos pentametros subiecisset, sed restituit iustum ordinem
litteris a y' β' δ' adpositis 5 &εσσαλ^ C ^εσσαλονικ^έωσ^
P1M (Pl“Pla in epid.; Θετταλοΰ PlI_e) 7 πόσ’' εκτ. χ§ L |
cf. ep. VII 157, quod ex Antipatri epigrammate expressum esse
perperam contendit Dubner; imitator est Antipater; epigram-
matis VII 157 auctor brevem aetatem sex et triginta annorum
laudat; Antipater respondet rem exaggerans ita, ut ex illo
vitae tempore etiam detrahentem sex annos hominem inducat
8 τρεΐΰ P, cr. P1 | με πνεύΰειν PP1; μ’ έκπληΰειν? δεκ’ έ'τη
μ’ άνύβειν olim ci. | cf. μάντιες αι&έριοι VII 157, 2; δαημονες
άνερες άστρων XI 23, 2 9 έμοΐ? (ace. incerto) P 10 cwoiff
(pro άν&ρώποις) Ρ1; άνΟΌνσης? (cf. άν&ος άριστον 157, 3) | οι δ’