Stadtmüller, Hugo [Hrsg.]: Anthologia Graeca epigrammatvm Palatina cvm Planvdea (3,1): Palatinae libri IX epp. 1 - 563, Planudeae l. I continens (Lipsiae: Teubner, 1906)

IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 419— 420. (Fr. Cor. Phil.) 405

οίσι γάρ ονδε πίρι'ί δρντόμοι άπεφαιδρνναντο 5
λοντρά καί ηπείρων έοβεται άμφοτερων.
420. ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ. Α*. Ρ1
Εις έρώντα. Α*
5 Προς Τηλέμβροτον. C

Μη πλαίων τον 'Έρωτα δόκ,ει., Τηλεμβροτε^ πεί<5ει/ν
μηδ’ όλίγω πανβει/ν νδατι πνρ άτελε'ς'
χρυσός ’Έρωτος αεί παιώνιος, έββέβ&η δε
ονδε τότ εν πρλλω τικτόμενοξ πελάγει. Μ 7Γ
ante principi decretum ρ. 404, 2 πάντηι Ρ | πνρηνης (η cr.
ex ί, πνρί Jac) Ρ; ν. ad ρ. 403, 9, cf. etiam Suet. Aug. 81 'graves
valetudines per omnem vitam aliquot expertus est, praecipue
Cantabria domita, cum etiam destillationibus iocinere vitiato
•— contrariam et ancipitem rationem medendi necessario subiit:
quia calida fomenta non proderant, frigidis curari coactus
auctore Antonio Musa’ | μαρτ.: ν. VI 236, 2 κείμενα μαρτύριο:
1 άπεφαιδρνναντο (-αντο correctum esse ex -οντο non
contenderim) P; cf. Hes. op. 753 μηδέ γνναικείω λοντρω χρόα
φαιδρύνεβ&αι, Agam. 1108 τον όμοδέμνιον λοντροϊοι φαιδρνναΰα,
Αρ. Rh. 3, 300 λιαροΐοιν έφαιδρύναντο λοετροΐς, Quint. Sm.
VIII 487 Ιδρώτα λύ&ρον τ’ άπεφαιδρνναντο (noli δρντόμοι ποτ’
έφ. praeferre) 2 ’έοοεται: olim tentavi εύχεται (s. ενξεται)
cui non opus addi infinitivum (είναι), v. Ap. Rhod. IV 1249 τις
χϋ'ών εύχεται ηδε | in marg. signum adpinxit J || 3 sqq.
P1M 1. Ia c. 26 (εις Έρωτα), 6; P1E I 27, 6; signum (tj i. e. βημείωοαι
adpictum est in P1M; v. Rubens. Gr. Ep. p. 57 (vers. Schirmeri
n. 10), adn. p. 134, praef. 264 sqq. 3nom. gent. Θεαβαλονικέως
om. PP1; Thessalonicensi iam Reiske tribuit, cf. V 29 sq.;
v. etiam Parmenionis ep. V 33, incerti auctoris 49, Macedonii
V 239 4 είο ερώντα A*, εις Έρωτα inconsulte Dubner 5 προΰ
κλεόμβρο: add. C mero errore, unde non licet corrigere δόκει ev
(s. τι), Κλεόμβροτε, π., nomen Telembroti occurrit apud Sem.
Amorg. 22 6 τη λέμβρ. (τη cr. ex τι ?) P "μη δ’ P1M j
όλίγω P | παύοειν * * * νδατι (an νδ. ?) P: tres erasas litteras παι
potius fuisse quam πνρ crediderim; παύσειν ΐ>δ. P1M | άπνεέο PP1E;
in P1M vox primo omissa serius alio atramento ab alia manu
adposita est; άπν. 'ignis vehementer spirans’ falso Jac., 'urens
άνεν πνεύματος, intestinus ignis, quem ventus non excitat’
Dubner; αφανές inepte Casaubonus, ατενές Heck. (in idem ego
incidi, praeterea rasura, quae est ante νδατι, ductus verborum