Stadtmüller, Hugo [Editor]: Anthologia Graeca epigrammatvm Palatina cvm Planvdea (3,1): Palatinae libri IX epp. 1 - 563, Planudeae l. I continens (Lipsiae: Teubner, 1906)

IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 438. (Fr. Cor. Phil.) 433
P 434 μ,ηνίβας δ πρέΰβνς ές νδατα κρωΰβ'ον εβαψεν,
έν&άδε τούς άπδ γης ον δοκε'ων πελάοει,ν
οΐ δε νέας ζκάρφαςβ άχνρίτεδας άντεφέροντες ό
αντοκνβερνηται. προς κύτος έτρόχαΰαν.
5 η ρα φίλη γαβτηρ καί βαεοτάτονς άνέτίεεΟεν
εκ χ&ονδς εις Ννμφας καενοτάτονς έρέτας. Μ 9Γ
(voce non finita) PlMac έαΰλων supplevit man. rec. alio atra-
mento, ηνίκ’ έαΰλων P1E; ή-τίκα τένδον et ηνίκ’ έτενδε Jac.
(cl. Hesych. τένδεε' έο&ίεε η λεχνεΰεε, τένϋ’αε γάρ οΐ λίχνοι,
Eustath. 773, 39 de voc. τένδεεν et προτέν&ης, Hes. ορ. 524,
Ar. Nub. 1200); an ήνίκα τέν&ε? de vocis scriptura cf. Suid.
(v. τέν&αες") et schol. Arist. Pac. 1009 p. 432, 5 γεεομόρου
(cf. VI 238, 2, Ap. Rh. ΙΠ 1386, sed v. ad 1. 4) — αμηνοδ^όγκου
(cr. ex -δείκου an ex -ίίκοη?) P, Σμηνοδόκον ut nom. propr. Pl,
•σμηνοδόκον χάρ. Scaliger; malis fort. y. — σμηνοκόμου (cf. με-
λεσσοπόνος VI 239, 2, aut άγγείου — σμηνοδόκον cf. πήραν σετο-
■δόκον VI 95, 2, κρωσσίον δμβροδόκον IX 272 Bian.)
1 μηνβγεασ (-ΰσασ fort., non -ησασ Jar) Ρ | κροσσδν Ρ Ρ1Ε
κρωσσΓ0ΓΊ Ρ1Μ (v. Theocr. 13, 46 κρωσσόν βάψαε; noli ci. έδνψεν)
2 τον δ’ άπδ γης ’έκτανε IX 222, 6 (Antiph.) 3 ol δεν έασ Ρ
■οί δε, ν. Ρ1Μ | νέασ άχνρτίδασ (lacuna non indicata) Ρ, νέασ
ύκούφασβ άχνρτίδαα Ρ1Μ·Ε; άχνρίτεδας Schneider, νέων κάρφας
άχ. Br. (cl. Xen. Anab. I 5, 10 ως μη απτεσ&αε της κάρφης το
νδωρ') 'paleis pro navibus usus’ Grotius (mallem νέας καρφών
άχ.), νέας κάρφας άχ. Jac., qui primo νέας pro substantivo
accepit 'naves, scii, festucas palearum sibi parabant’, sed
postea adiectivum esse maluit 'paleas ex agro, recens adlatas’;
quia in supplendo vocabulo litterarum cum coniectura Planudea
similitudinem captare non opus est, adiectivum νέας (cf. καενοτά-
τονς n. 8) aptissimum, voces κάρφας άχ. abundantius iunctas esse,
contra navigiorum mentionem desiderari ratus tentavi νέας Σχε-
δίας s. άκάτονς et βάρεες cl. Her. 2, 96)> άχνρίτεδας | άντεφ.: 'άντεμη-
χανώντες η εσοστάσεοε (? exspectes ίσοστασίονς άλληλαες ποεουντες}
,μητε άλλην άλλης έλάττω’ sch.B; afferebant, ait poeta, festucas
ad impugnandum senis consilium, irritum id facientes 4 αντο-
κνβερνήη (sc. rraG) P -κνβερνητί Pl; 'μη δεόμενοι, κυβερνητών,
αλλά τδ των κυβερνητών ’έργον αυτοί έπι/τηδενοντες’ sch.1’; cf.
Mus. 255 αυτός έων ερέτης αυτόατολος αυτομάτη νηΰς, A. Ρ.
VII 305, 4 ϊ-κτο αυτερέτης, VII 585, 1 | κύτοο Ρ τάχος (quod ex
vocis κύτος interpretamento τεύχος numerorum gratia depra-
vatum esse putant) Pl 5 ή ραφίλη P; noli ci. η τρυφερή
aut άργαλέη s. άρπαλέη γαατηρ | άνέπει,αεν Ρ1Μ Ppc (^-έπεεαε ? Pac),
Anthol. Graeca. III. 28