DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0530
- Startseite des Bandes
- Alle zugehörigen Werke
- Bibliographische Information
- Literatur zu den historischen Beständen der Universitätsbibliothek Heidelberg
518
Anth. Cephalanae 1. IV (Planudeae 1. IIa)
^ίομαι. cbg οφελόν γε καί εγκαρον εχθρόν άράξας
βρέγμα Φιλεππεάης έζέταον κεφαλής,
Ρ2 508 οΰπερ έταιρείοι,ο παρά κρητηρι φόνοι,ο 5
Ρ2 509 γενΰατ εν άκρητω φάρμακα χενάμενος. Μ 27ν
1 (πίομαι 1 —) πίομαι: geminatione satis crebra utitur Alcaeus,
cf. XVI 5 άγαγε και Ηέρζης — Τίτος άγαγ’, 226 έμπνει, Πάν, έμπνει
ποιμενίω τερπόμενος δόνακι | ώ σόφελόν γε Pj ώσ οφελόν γε Ρ2;
malim δφελον όέ cl. XI 1, 3 οίνος και Κένταυρον απώλεσεν, ώς
δφελεν δέ χήμάς | καί έν κα*ρον in textu Pj1?0 (ένκαιρον scrip-
serat J!lc, έν καιρόν: scii, έν κερον potius quam έν κειρον vid.
supposuisse ipse J, qui similem scripturam in marg. adposuit;
έν καρον rest. C litteris i post a et ε supra a erasis), t καί
έκχερον ?! (J? L?) in marg.;· s έγκαρον P2 καί έγκαρον P1 | ad
II. I 378 (έχ&ρά δέ μοι του δώρα, τίω δέ μιν έν καρδς αί'ΰη) me-
minit Alcaei versus schol. B: το καρδς (immo έγκαρος) Αλκαίος
μέν δ έπιγραμματοποιδς έγκέφαλον ηκουΰεν άπδ τοϋ έν τω κάρα
είναι (cf. Eustath. 757, 27 τινές έν μέρος λόγου άκούσαντες έγ-
καρος έγραψαν, 757, 35 άλλοι δέ γρ. έγκαρος, την δέ λέζιν έπί
έγκεφάλου νοοΰβιν, Plut. quaest. conv. VIII 733 E: διδ καί Όμη-
ρον είπεΐν 'τίω δέ μιν έν καρδς αιβη ’ τον έγκέφαλον ουτω διά
τδ ρίπτειν καί άποβάλλειν μυΰαττομένους προβειπόντα)·, occurrit
vox apud Lycophr. 1104 τιβηνα και κύπελλον έγκάρω ράνει
τυπείς οκεπάρνω κόγχον εΰ&ηκτω μέσον | εχ&ροϋ Ρ. | *άρά^ξασ
Pj : γάρ άρξασ (γ potius quam τ) Jae; C primo mutavit in
γαρά*ξασ (χ?) i. e. χαράζασ (?), deinde in άράζασ·, άράξ,αβ Ρ»
άρά^,αβ, Ρ1Μ (falso interpungens, quoniam iungenda sunt verba
άράζας βρέγμα et έγκαρον έζέπιον: cf. VI 115, 4 πλή^,ας βρέ-
γμα) 2 βρέγμα: sch.B adnotavit 'βρ. υστερογενές- τελευταίου
γάρ των έν τω οώματι ττηγνυται όοτών\ quae sumpta sunt
ex Aristot. h. an. I 7 | έζεπιον P2 -έπιον (? evanescente acc.
altero) Pj , έκπιέμεν Maehly (eodem iure proponeres έκροφέειν
vel έί,αρΰειν s. έ'ξαφΰειν)·, cf. quae de Tydeo in Melanippi
caput amputatum saeviente traduntur Apoll. III 76 την Μελα-
νίπττον κεφαλήν άττοτεμων (ό Άμφιάραος) έδωκεν αυτω' ό δέ
διελων <(τό κρανίονβ τδν έγκέφαλον έΐςερρόφησεν (Eur. fr. 384
κάρα δέ γάρ οου ΰυγχέω κόμαις δμοϋ ρανώ τε τιεδόο’ έγκέφαλον,
Cycl. 402 έγκ,έφαλον έξ,έρρανε) | in fine vs. (post ν.εφαλησ-) clau-
sulae signum non add. J, sed incipientis ep. notam (·:·) ante
Αλκαίου 3 sq. v. ad p. 517, 1 sqq., 4 — 518, 4, ad ep. XI 12
3 δ ΰττερ εταιρειοιο τΐαρακρ. P2 | φόνοιο, Ρ1Μ (perperam in
fine vs. interpungens) 4 άκρητω P2 PP1 ||
Anth. Cephalanae 1. IV (Planudeae 1. IIa)
^ίομαι. cbg οφελόν γε καί εγκαρον εχθρόν άράξας
βρέγμα Φιλεππεάης έζέταον κεφαλής,
Ρ2 508 οΰπερ έταιρείοι,ο παρά κρητηρι φόνοι,ο 5
Ρ2 509 γενΰατ εν άκρητω φάρμακα χενάμενος. Μ 27ν
1 (πίομαι 1 —) πίομαι: geminatione satis crebra utitur Alcaeus,
cf. XVI 5 άγαγε και Ηέρζης — Τίτος άγαγ’, 226 έμπνει, Πάν, έμπνει
ποιμενίω τερπόμενος δόνακι | ώ σόφελόν γε Pj ώσ οφελόν γε Ρ2;
malim δφελον όέ cl. XI 1, 3 οίνος και Κένταυρον απώλεσεν, ώς
δφελεν δέ χήμάς | καί έν κα*ρον in textu Pj1?0 (ένκαιρον scrip-
serat J!lc, έν καιρόν: scii, έν κερον potius quam έν κειρον vid.
supposuisse ipse J, qui similem scripturam in marg. adposuit;
έν καρον rest. C litteris i post a et ε supra a erasis), t καί
έκχερον ?! (J? L?) in marg.;· s έγκαρον P2 καί έγκαρον P1 | ad
II. I 378 (έχ&ρά δέ μοι του δώρα, τίω δέ μιν έν καρδς αί'ΰη) me-
minit Alcaei versus schol. B: το καρδς (immo έγκαρος) Αλκαίος
μέν δ έπιγραμματοποιδς έγκέφαλον ηκουΰεν άπδ τοϋ έν τω κάρα
είναι (cf. Eustath. 757, 27 τινές έν μέρος λόγου άκούσαντες έγ-
καρος έγραψαν, 757, 35 άλλοι δέ γρ. έγκαρος, την δέ λέζιν έπί
έγκεφάλου νοοΰβιν, Plut. quaest. conv. VIII 733 E: διδ καί Όμη-
ρον είπεΐν 'τίω δέ μιν έν καρδς αιβη ’ τον έγκέφαλον ουτω διά
τδ ρίπτειν καί άποβάλλειν μυΰαττομένους προβειπόντα)·, occurrit
vox apud Lycophr. 1104 τιβηνα και κύπελλον έγκάρω ράνει
τυπείς οκεπάρνω κόγχον εΰ&ηκτω μέσον | εχ&ροϋ Ρ. | *άρά^ξασ
Pj : γάρ άρξασ (γ potius quam τ) Jae; C primo mutavit in
γαρά*ξασ (χ?) i. e. χαράζασ (?), deinde in άράζασ·, άράξ,αβ Ρ»
άρά^,αβ, Ρ1Μ (falso interpungens, quoniam iungenda sunt verba
άράζας βρέγμα et έγκαρον έζέπιον: cf. VI 115, 4 πλή^,ας βρέ-
γμα) 2 βρέγμα: sch.B adnotavit 'βρ. υστερογενές- τελευταίου
γάρ των έν τω οώματι ττηγνυται όοτών\ quae sumpta sunt
ex Aristot. h. an. I 7 | έζεπιον P2 -έπιον (? evanescente acc.
altero) Pj , έκπιέμεν Maehly (eodem iure proponeres έκροφέειν
vel έί,αρΰειν s. έ'ξαφΰειν)·, cf. quae de Tydeo in Melanippi
caput amputatum saeviente traduntur Apoll. III 76 την Μελα-
νίπττον κεφαλήν άττοτεμων (ό Άμφιάραος) έδωκεν αυτω' ό δέ
διελων <(τό κρανίονβ τδν έγκέφαλον έΐςερρόφησεν (Eur. fr. 384
κάρα δέ γάρ οου ΰυγχέω κόμαις δμοϋ ρανώ τε τιεδόο’ έγκέφαλον,
Cycl. 402 έγκ,έφαλον έξ,έρρανε) | in fine vs. (post ν.εφαλησ-) clau-
sulae signum non add. J, sed incipientis ep. notam (·:·) ante
Αλκαίου 3 sq. v. ad p. 517, 1 sqq., 4 — 518, 4, ad ep. XI 12
3 δ ΰττερ εταιρειοιο τΐαρακρ. P2 | φόνοιο, Ρ1Μ (perperam in
fine vs. interpungens) 4 άκρητω P2 PP1 ||