DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0551
- Startseite des Bandes
- Alle zugehörigen Werke
- Bibliographische Information
- Literatur zu den historischen Beständen der Universitätsbibliothek Heidelberg
IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 531—533. 539
Ό κολόκνν&ος | ττρός ταΰτα'
Ζηνός έπομβρήβαντος έπεκλέχδ&ηβαν άρουρας
ήμετέρην δ’ άέκουΰαν έτν κρύπτουμε γενέ&λην.
533. Εις τον από κ.οντον | κατερχόμενον | &ηρωμάχην. Α*
5 Κοντόν άνηρ κατέπηί,ε^ δέμας δ’ είς ηέρα ράψας
Ιδνώ&η προκάρηνος' άνεγρομένοεο δ' ένερ&εν
&ηρός ύπερκατέβαι/νεν έυΟτρέπτοεΰε πόδεββεν,
ουδέ λάβεν' λαοί δέ μέγ’ ίαχον, έκφνγε δ’ άνηρ.
vid., prioribus hexametris duobus interrogantis subiungi poste-
riores duos respondentis | perperam epp. IX 39 ac 532 eiusdem esse
statueres
1 ο κολόκνν προα ταντ^ A* 2 έπομβρ.: cf, Agath. XI 365,7
εΐ'περ έπομβρη&τ] τό αρουρών, Xen. Cyn. 8, 1 όταν μέν έπενείφη
3 ετι κρύπτουΰε (cr. ex κρύτττ.) Ρ; έπικρύπτουβε Reiske: at cf. vs. 11|
4 sqq. tetrastich. non recepit Plan. 4 εεβ τον απο κον κατερχόμεν
Α* | &ηρίομάχ (i. e. -μάχην, non -μάχον) A* | versibus cele-
bratur homo petaurista idemque bestiarius saltu supra contum
hastamve terrae infixam artificiose peracto et leonis impetu
sollerter eluso 5 cf. Xen. conviv. II 11, Maneth. IV 278 πηκτοεΰε
πετανρεοτηρας έν έργοες, 287 ύ-ψότίεν εες γην καταρρεπτονντας
εαυτούς | έοηέρα Ρ, cr. Reiske 6 ΐδν. προκ. Ρ; obversabantur
poetae versus Hom. de Phaeacum saltatoribus tt 375 ίδνω^εες
όπεΰω, ό δ από χ&ονός ύψόα’ άερ&εες — πάρος ποΰ'εν ούδας
Ικέο&αε | άνεγρομένοεο δ’ υπέρ &εν (&εν ex ίλε correctum esse
non contenderim) Ρ; άνεγρ. δ’ νπαε&εν (parum Graece scripsit)
Reiske, άνεγρομένον δ’ νπένερ&εν Jac.; ego tentavi άνεγρομένοεο
δ’ ’ένερ&εν, δ’ νπαε&α (cf. Φ 271 λάβρος ύπαι&α ρέων, Ο 520
ό d’ νπαε&α λεάσ&η), denique d’ νπ’ άρ&ρων (sc. sub membris
viri, qui desiliens se supra feram iniecit) 7 &ηρός: leonem
potissimum dici viderunt edd., cf. schol. ad Apoll. Rh. I 1243
κνρεως ol ποεητα'ε τον λέοντά φαΰε &ηρα, ως καε Καλλίμαχος
'&ηρός άερτάξων δέρμα κατωμάδιον’ (Schn. fr. 211) | υπερκατέβ.:
compositum hoc sumpsit auctor ex II. N 50, 87 μέγα τείχος
ύπερκατέβησαν όμιλοι 8 οϋ δελάβεν Ρ {ουδέ λάβεν satis certe
traditur, non οϋδ’ έλαβεν scriba maluisse putandus est); οΰδ’
άλεγεν (sc. Ο-ήρ) olim ci., post ούδ’ ’έλα&εν (sc. β-ήρα) praetuli,
ne subiectum mutaretur neve eadem (ουδέ λάβεν — έκφνγε d’
άνηρ') bis legerentur (oud’ έβλάβη frustra tentares) | μετίαχον P,
cr. Reiske formulam Homericam (Άργεΐοι- δέ μέγ’ ΐαχον) resti-
tuens | d’ άνηρ: ~ (supra a non signum vocalis productae, sed
spiritum neglegenter ductum add. J) P ||
Ό κολόκνν&ος | ττρός ταΰτα'
Ζηνός έπομβρήβαντος έπεκλέχδ&ηβαν άρουρας
ήμετέρην δ’ άέκουΰαν έτν κρύπτουμε γενέ&λην.
533. Εις τον από κ.οντον | κατερχόμενον | &ηρωμάχην. Α*
5 Κοντόν άνηρ κατέπηί,ε^ δέμας δ’ είς ηέρα ράψας
Ιδνώ&η προκάρηνος' άνεγρομένοεο δ' ένερ&εν
&ηρός ύπερκατέβαι/νεν έυΟτρέπτοεΰε πόδεββεν,
ουδέ λάβεν' λαοί δέ μέγ’ ίαχον, έκφνγε δ’ άνηρ.
vid., prioribus hexametris duobus interrogantis subiungi poste-
riores duos respondentis | perperam epp. IX 39 ac 532 eiusdem esse
statueres
1 ο κολόκνν προα ταντ^ A* 2 έπομβρ.: cf, Agath. XI 365,7
εΐ'περ έπομβρη&τ] τό αρουρών, Xen. Cyn. 8, 1 όταν μέν έπενείφη
3 ετι κρύπτουΰε (cr. ex κρύτττ.) Ρ; έπικρύπτουβε Reiske: at cf. vs. 11|
4 sqq. tetrastich. non recepit Plan. 4 εεβ τον απο κον κατερχόμεν
Α* | &ηρίομάχ (i. e. -μάχην, non -μάχον) A* | versibus cele-
bratur homo petaurista idemque bestiarius saltu supra contum
hastamve terrae infixam artificiose peracto et leonis impetu
sollerter eluso 5 cf. Xen. conviv. II 11, Maneth. IV 278 πηκτοεΰε
πετανρεοτηρας έν έργοες, 287 ύ-ψότίεν εες γην καταρρεπτονντας
εαυτούς | έοηέρα Ρ, cr. Reiske 6 ΐδν. προκ. Ρ; obversabantur
poetae versus Hom. de Phaeacum saltatoribus tt 375 ίδνω^εες
όπεΰω, ό δ από χ&ονός ύψόα’ άερ&εες — πάρος ποΰ'εν ούδας
Ικέο&αε | άνεγρομένοεο δ’ υπέρ &εν (&εν ex ίλε correctum esse
non contenderim) Ρ; άνεγρ. δ’ νπαε&εν (parum Graece scripsit)
Reiske, άνεγρομένον δ’ νπένερ&εν Jac.; ego tentavi άνεγρομένοεο
δ’ ’ένερ&εν, δ’ νπαε&α (cf. Φ 271 λάβρος ύπαι&α ρέων, Ο 520
ό d’ νπαε&α λεάσ&η), denique d’ νπ’ άρ&ρων (sc. sub membris
viri, qui desiliens se supra feram iniecit) 7 &ηρός: leonem
potissimum dici viderunt edd., cf. schol. ad Apoll. Rh. I 1243
κνρεως ol ποεητα'ε τον λέοντά φαΰε &ηρα, ως καε Καλλίμαχος
'&ηρός άερτάξων δέρμα κατωμάδιον’ (Schn. fr. 211) | υπερκατέβ.:
compositum hoc sumpsit auctor ex II. N 50, 87 μέγα τείχος
ύπερκατέβησαν όμιλοι 8 οϋ δελάβεν Ρ {ουδέ λάβεν satis certe
traditur, non οϋδ’ έλαβεν scriba maluisse putandus est); οΰδ’
άλεγεν (sc. Ο-ήρ) olim ci., post ούδ’ ’έλα&εν (sc. β-ήρα) praetuli,
ne subiectum mutaretur neve eadem (ουδέ λάβεν — έκφνγε d’
άνηρ') bis legerentur (oud’ έβλάβη frustra tentares) | μετίαχον P,
cr. Reiske formulam Homericam (Άργεΐοι- δέ μέγ’ ΐαχον) resti-
tuens | d’ άνηρ: ~ (supra a non signum vocalis productae, sed
spiritum neglegenter ductum add. J) P ||