IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 412—414. (Fr. Cor. Phil.) 397
ccl d’ άγχον μεγάλαε, τε καί ενρέες, άλλ’ έπ\ πουλά
Ρ 429 τρηχεΐοα., μεγέ&εε τοντο περκίΰότεραι.
καρποΐς., ον βταδεοεΰι/ν ερέζομεν' ονδε γάρ ανλα'ξ 5
Αίγυπτον Αιβνης ψάμμον έπιπότρέφεται. Μ 14Γ
5 414. ΓΕΜΙΝΟΤ. Α*
Εις πα\λίονρον Ο'άμνον. A* C
\Η παλι'ονρος εγώ, τρηγν ξνλον, άρκτος ερκειπ
τις μ άφορον λεξδί., την φορίμων φύλακα-,
marg. sup. non semel, sed quater adpictum, θαυμαστόν in fine vs.
quarti adscriptum ab J, cui insula nota acceptaque videtur fuisse, ut'
verba poetae cum re congruere et argumentum eleganter illustrari
declarandum sibi putaret p. 396, 7 notulam de Alexandro
martyre lemmati in p. 428 ab J exarato (1. 6) adiunxit C ita, ut
primas litteras ένη partim in clausula lemmatis collocaverit I
rt-gKrj et μαρ αλέξανδρ: C 8 sch.B de terebintho monet
haec: τερέβινθος τό αυτό καί τέρμινθος δ τρέμιθον ώνόμασεν
Νίκανδρος (cf. Ther. 844 τρεμίθοιο νέον πολνειδέα καρττόν) ’
γίνεται δέ τό πλέον έν ’ίΐρικω της Μακεδονίας- έστι δέ καί Τέρ-
μινθος (immo Τρεμιθούς') κώμη Κύπρον από των περί αντην
πεφνκνιών τερμίνθων <ζώνομασμένη>, ώς φησι Στέφανος. Θεό-
φραστος' δένδρον έστίν η τερέβινθος εις τε άρρεν ν.αί θηλν
διηρημένον, αλλά, τό μέν άκαρπον, τό δέ θηλν διπλονν, και (τό
μέν) τον καρπόν φύει (φέρ>ετ Th.) ερυθρόν σχεδόν είδος φακών, τό
δέ ωχρόν καί χλωρόν, περιπεπλεγμένου δέ τη άμπέλω πεπαίνεται-
γίνεται δέ τό πλέον έν ’ίλρικω της Μακεδονίας (Theophr. h. pl.
III 15, 3) | quae insula indicata sit epigrammate, significare vid.
πριγκηπον mentio ab A* facta, et regionem Byzantinam (v. Nicet.
1. c. ad 1. 6) mihi minime alienum vid. celebrari a poeta Byzantino ;
alia certe est Tereb. illa Phoenicia, de qua exponit Sozom. H. Eccl.
II 4 | ό λιγάμπ. Pa3 | ol ατεβαιη (οια ? Jac: prosodiae vocabuli in-
certae) P, cf. IX 34, 2 βαιόν (Antiph.), VI 250, 1 λιτός εγώ τά
τύχης (Ant.) 9 νησοισ Ρ νησίσ Ρ1Μ | άλλο μαλη (cr. ex άλλο μαλη) Ρ
1 τε s εύρέεσ Ρ τε ΓκαΐΊ εύρέεο Ρ1Μ; cf. Ορρ. Cyn. III 323
εύρέος αίης, Asius fr. 13, 3 (Κ.) πέδον χθονός εύρέος, olim ci.
μεγάλαι περιμηκεες, nunc malim μεγάλαι τ’ εύρεΐαί τ’, άλλ’ | επι
πολύ Ρ επί πονλύ Ρ1 2 μεγέθει τούτο: 'ambitu nimirum, hac
(sola) re illae praestantiores’; duo igitur casus, quibus iungi solet
vox περισοός (ad indicandum id quo res rei praestat), una adhibiti
sunt; μεγ. δ’ ει τι Herw., frustra tentares μεγέθει δ’ αί'δε s.
μ. τηοδε vel μ. d’ είΰί-, sed post μεγάλαι scribendum f. μεγέθει
δητα, cf. Piat. Prot. 310c εσπέρας γε — εσπέρας δητα | περ.: cf.