IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 423. (Fr. Cor. Phil.) 409

Βονρα κέκεν& 'Ελίκη τε κεκλνβμ,εναι, αί δ ενϊ χέρβω
Σάρδιες έμβυ&ίαις εις εν έκειιΐ&ε τέλος. Μ 17ν

ταί δε &νρέτρων χάομ’ αχανές ποιηΰαν (Strab. I 3, 18 Βονρα δε
καί "Ελίκη η μεν νπό χάΰματος, η δ’ νπδ κύματος ηφανίΰ&η)
1 'είΰ "Ελίκην (έλλ. sch.) καί. είΰ Βονρα’ τοντέΰτι ταντδ τοΐς
Βονροις καί τη (το sch.) 'Ελίκ$ πα&ονΰαι ’ κατεκλνΰ&ηΰαν γάρ
■η 'Ελίκη καί τά Βονρα πόλεις ονΰαι της Πελοποννηΰον, περί ών
Πανΰανίας έν τοΐς ’Αχαϊκοΐς καί έν τοΐς περί Αίγιέων’ adnotavit
sch.B: cf. Pausan. VII 25, 2 έγένετο δε της "Ελίκης απώλεια —
τετάρτω έτει της πρώτης όλνμπιάδος επί ταΐς εκατόν, Ελικαέων
δε ουκέτι δντων νέμονται την χώραν οι Αίγιεΐς, VII 25, 5 ότε δέ
"Ελίκην έποίηΰεν άδηλον έξ άν&ρώπων ό θεός, τότε καί την
Βονραν ΰεΐΰμδς έπέλαβεν ίΰχνρός, Strab. VIII 7, 2 κατεκλυσθη
δ’ η "Ελίκη δνΰίν έτεΰΐν προ των Αενκτρικων, VIII 7, 5, Ον. Met.
15, 293 fsi quaeras Helicen et Burin, Achaidas urbes, invenies sub
aquis’ | βονρ ακαί είΰ ελίκην (sine τε; β cr. ex κ ?) Ρ βονρα καί
είΰ ελίκην Ρ1 | κεκλωΰμένα Ρ (ω nec ex a cr. nec ex o), Pl‘'£PlI-a·,
κεκλωΰμέναι PP-S | varia proposuerunt edd.: Βονρα κΐΰ’ "Ελίκη
κεκλωΰμένα Br. (Βονρα ίΰ’ "Ελίκη τε κεκλ. mavult Harb.), Βονραν
κείς "Ελίκην κεκλωΰμένον ein idem malum raptae, quod fata in
Buram et Helicam destinaverant’ Reiske, κεκλωΰμένον referens
ad έν κακόν (Heck. primo Βονρα και εις "Ελίκην κεκλωΰμένον
ci., postea Reiskianam, quam non noverat, coniecturam iteravit
cl. Steph. Byz. ''Βονρα πόλις Άχα'ίας θ^λ-υκώς’); Βονρα μέν, ίΰ’
"Ελίκη κεκλνΰμέναι cBura quidem est pariterque Helica undis
obruta’ idem Reiske: cf. Diod. 15, 48 κατεκλνΰ&ηΰαν άπαντες
ΰνν ταΐς πατρίΰΐν άφανίΰ&έντες (Βονρα κίΰ’ "Ελίκη s. Βονρα καί
ιΰ’ "Ελ. κεκλνΰμέναι Boiss., κεκλνΰμένα restituerat Huet); tres
coniecturas proposuit Jac.: Βοΰρα, κάθησ’ (i. e. κά^ηΰαι), "Ελίκη
τε κεκλνΰμένα (dual.) vel κεκλνΰμέναι, deinde Β. ΰν κεΐΰ" (sc.
κεΐΰαι) "Ελίκη τε κεκλ., praeterea Βονρ’, Αϊγειρ’ "Ελίκη τε κεκλν-
ΰμέναι (cl. Phil. de aetern. mundi c. 26 κατά Πελοπόννηΰόν
φαΰι τρεις Άί'γειραν Βονράν τε καί νι^ηλην "Ελίκειαν, τείχεΰιν
η τάχ" έμελλε περί βρνα μνρία φνΰειν’’ ενδαίμονας το πάλαι
γενομένας πολλή τον πελάγονς έπικλνΰ&ηναι φορά, quamquam
Aegiram quoque submersam esse ex poetae incerti verbis mi-
nime cum Philone colligere licet, cf. ad IX 284, 3); denique
Βονρα ioai "Ελίκη τε κεκλνΰμένη ci. Heck., Βοΰρα μέν είΰ’ "Ελίκη
τε κεκλνΰμέναι Mein.; scripsi Βοΰρα κεκευθ’ (insuper tentavi
Βονρ" οίν.τρώς vel αίκώς, etiam Βονρ’ άιδης "Ελ. τε κεκλνΰμένη) |
αί * δ’ ένι χέρΰωι Ρ αί δ’ ένί χέρΰω Ρ1Μ; cf. IX 548,4 (Bian.)
2 έν βν&ίαιΰ ΡΡ1, έμβν&ίαις Reiske (Br.);-cf. Bian. 227,8 άγρην
έμβν&ίην | έ'κεΐσθε (an εκ.?)Ρ: olim ci. έφεΐΰ&ε (cf. Ai. 1297,495)
et ένεϊΰ&ε (v. II. Af 32), sed fort. malis ίκεσθε (ίΰον ίκεσθε τέλος ci.