DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.24209#0037
de Juflitia Dei 'vindicativa.
3$'
' I niif'~"n—ΐ"Ί a -T-rrirm
exi slerent. Magnifice quoque de misericordia & boni-
tate Dei loquuntur, qua; & naturalis & necessaria. An
negare audebunt, eum fttiile misericordem & bonum*
nullo Objefto misero exislente? Neque hanc, qusein-
de contingit, mutationem Deus patitur, sed ipsumOb-
jestum , iisdem virtutibus, qua; ad illud relationem
habent, manentibus.
§. XLIII. Nobis denique Juslitiam vindicativam
naturalem & necessitate absolutam agnoscentibus obtru-
dere moliuntur, nos omnem evertere in Deo liberta-
tem , cum tamen summam rationalitatem adede desen-
damus , contra non modo fhyficam & brutam libertati
infeslam , sed & omnem coa&idnis ncceffitatem rejicien-
tes. Exercitium illud , licet necessarium , eit liberri-
mum·, quod tamen negamus seniu adversariorum , li-
bertatem in α$ια<φαξΐα conslituentium. Katio enim ejus
formalis eil, agere convenienter natur £ ex libentia ra-
tionali. Supra recensuimus, ut Deus jus suum execu-
tioni mandet, convenire ipsius natur£. Id quod facit
summa cum Jubentia, rarionalissima, ex amore suzfan-
& itatis & fuarum perfectionum gloria. Simile in crea-
turis occurrit, nempe hominem, qui eil spiritus, na-
turali persectionis suse defiderio , ipsi ejfemiali agi, ex-
perimur. Nemo vero propterea, quod nil, nili ex il-
lo φςοντφ^η, agat, tanquam ultima omnium ejus aQrio-
num ratione & principio , eidem denegabit libertatem.
Mirum vero hic videtur, quod tanta; sint imprudentiae,
ut libi ipsis obloquantur. Siquidem & ipsi haud diffiten-
tur, innocentes punire summis suppliciis, Deo esse im-
posiibile , &, non arbitrarium. Quod, si non repugnat
E a liber-
3$'
' I niif'~"n—ΐ"Ί a -T-rrirm
exi slerent. Magnifice quoque de misericordia & boni-
tate Dei loquuntur, qua; & naturalis & necessaria. An
negare audebunt, eum fttiile misericordem & bonum*
nullo Objefto misero exislente? Neque hanc, qusein-
de contingit, mutationem Deus patitur, sed ipsumOb-
jestum , iisdem virtutibus, qua; ad illud relationem
habent, manentibus.
§. XLIII. Nobis denique Juslitiam vindicativam
naturalem & necessitate absolutam agnoscentibus obtru-
dere moliuntur, nos omnem evertere in Deo liberta-
tem , cum tamen summam rationalitatem adede desen-
damus , contra non modo fhyficam & brutam libertati
infeslam , sed & omnem coa&idnis ncceffitatem rejicien-
tes. Exercitium illud , licet necessarium , eit liberri-
mum·, quod tamen negamus seniu adversariorum , li-
bertatem in α$ια<φαξΐα conslituentium. Katio enim ejus
formalis eil, agere convenienter natur £ ex libentia ra-
tionali. Supra recensuimus, ut Deus jus suum execu-
tioni mandet, convenire ipsius natur£. Id quod facit
summa cum Jubentia, rarionalissima, ex amore suzfan-
& itatis & fuarum perfectionum gloria. Simile in crea-
turis occurrit, nempe hominem, qui eil spiritus, na-
turali persectionis suse defiderio , ipsi ejfemiali agi, ex-
perimur. Nemo vero propterea, quod nil, nili ex il-
lo φςοντφ^η, agat, tanquam ultima omnium ejus aQrio-
num ratione & principio , eidem denegabit libertatem.
Mirum vero hic videtur, quod tanta; sint imprudentiae,
ut libi ipsis obloquantur. Siquidem & ipsi haud diffiten-
tur, innocentes punire summis suppliciis, Deo esse im-
posiibile , &, non arbitrarium. Quod, si non repugnat
E a liber-