'apud Ovidium AUtam. 7. quando dicit; sed trahit invitam nova
vis. vel ex eo apparet, quod dittamen rationis asse£tui relu&ari
agnoscatr a/iudque cupidinem, aliud mentem sive sanam ra-
tionem suadere; se quidem deteriora sequi, meliora vero vi-
dere & probare, ingenue fateatur, Inde quod depassionibus
in universum Dd. Moralium tradunt, ad speciem suppositam,
affe£lum scil, amoris eo re&ius accomodabinius, quo certius
est, in amore captis affsftum excitari specie boni, &• stimulari
eos ad acquirendum aliquod bonum; Affe£tus vero ab objeSis
blandientibns excitati non tam vehementer movent, ac illi, qui
specie mali ad illud declinandum ftimalantur, & proin id di-
scriminis inter eos observatur , quod illi parjjm aut mhil ex-
cusationis afferant, si quid eorundem impulsu secus quam de-
cebat, fatbam fuerit; hi autem eo plus venia habeant, quo in-
festius natur* humans minatur malum, quod ipsos excitave-
rat. Cujus rei rationem inde potissimum petunt, quod affe-
£fcus specie mali ab obje£tis molestis & terrentibus excitati,
concernunt conser nationem adeoque ipsum e sse noftrum; Blan-
dientiu vero & qui specie boni moventur , perseBionem nostram;
longe vero facilius est carere bono, ad naturam conservandam
non necessario, quam excipere malum, ad natur* deshu&io-
nem tendens. Deinde id, quod terrorem incutit, nos quasi ex-
tra potestatem nostram ponit; Blanditi* vero & delectabilia
nos potestati nostrat relinquunt, 8c consensum magis sponta-
neum arguunt:- Add. omnino Vincent. Turturet, in Collat. Mo-
rat. Doltrin. cum JCtor. decret. Dijp. extraord. 28. Sic v. g. quod
promisisnus, dum vehementi rei desiderio tenemur, prarstan-
dutn nobis est, quia non ohstante,qudd maximo rei ddiderio
affefti fuerimus, consensum tamen liberrimum retinuimus ;
Econtra quicquid metu injusto, quem cominus intentatum gra-
ve malum incutit nobis, extorquetur, obligationi nos non se*
que subjicit, quia potestati nostrse ita plene relifti non eramus,
& consequenter, quoad effeQum in soro humano, nec plene
consensisse prxsumimur. Sic, Marco Antonino judice, priora
judicantur , qti£ per libidinem, quam qu£ per iram-admittuntur i
Nam qui irascitur, cum dolore quodam contraffiione animi oc-
culta, a rationis tramite declinare videtur: qui vero per cupi Unem de-
vis. vel ex eo apparet, quod dittamen rationis asse£tui relu&ari
agnoscatr a/iudque cupidinem, aliud mentem sive sanam ra-
tionem suadere; se quidem deteriora sequi, meliora vero vi-
dere & probare, ingenue fateatur, Inde quod depassionibus
in universum Dd. Moralium tradunt, ad speciem suppositam,
affe£lum scil, amoris eo re&ius accomodabinius, quo certius
est, in amore captis affsftum excitari specie boni, &• stimulari
eos ad acquirendum aliquod bonum; Affe£tus vero ab objeSis
blandientibns excitati non tam vehementer movent, ac illi, qui
specie mali ad illud declinandum ftimalantur, & proin id di-
scriminis inter eos observatur , quod illi parjjm aut mhil ex-
cusationis afferant, si quid eorundem impulsu secus quam de-
cebat, fatbam fuerit; hi autem eo plus venia habeant, quo in-
festius natur* humans minatur malum, quod ipsos excitave-
rat. Cujus rei rationem inde potissimum petunt, quod affe-
£fcus specie mali ab obje£tis molestis & terrentibus excitati,
concernunt conser nationem adeoque ipsum e sse noftrum; Blan-
dientiu vero & qui specie boni moventur , perseBionem nostram;
longe vero facilius est carere bono, ad naturam conservandam
non necessario, quam excipere malum, ad natur* deshu&io-
nem tendens. Deinde id, quod terrorem incutit, nos quasi ex-
tra potestatem nostram ponit; Blanditi* vero & delectabilia
nos potestati nostrat relinquunt, 8c consensum magis sponta-
neum arguunt:- Add. omnino Vincent. Turturet, in Collat. Mo-
rat. Doltrin. cum JCtor. decret. Dijp. extraord. 28. Sic v. g. quod
promisisnus, dum vehementi rei desiderio tenemur, prarstan-
dutn nobis est, quia non ohstante,qudd maximo rei ddiderio
affefti fuerimus, consensum tamen liberrimum retinuimus ;
Econtra quicquid metu injusto, quem cominus intentatum gra-
ve malum incutit nobis, extorquetur, obligationi nos non se*
que subjicit, quia potestati nostrse ita plene relifti non eramus,
& consequenter, quoad effeQum in soro humano, nec plene
consensisse prxsumimur. Sic, Marco Antonino judice, priora
judicantur , qti£ per libidinem, quam qu£ per iram-admittuntur i
Nam qui irascitur, cum dolore quodam contraffiione animi oc-
culta, a rationis tramite declinare videtur: qui vero per cupi Unem de-