DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42571#0325
PRAE FATIO.
commata poeticg ab oratorijs diflent,&
iit eorum mensiira. tum de colo pari ratio-
ne disputauimus, quid.eiset,quantumq; ab
oratorio colo differret, vltimo loco de ge-
nere illius antiquae orationis, quam ςίρομ,ί-
νΐω Aristoteles vocat, nos perpetua ac iuge,
vel, vtrecentiores,pendentem nominamus.
In vltimo libro de periodo, quid iit,«& quot
illius ipecies; tum de oratione,quae est in pe-
riodis coristituta, quam versam nos, Graeci
fes Κφ&μμώΙω nuncupant: vt,quonia prin-
cipio ac line commatum, membrorum, atq;
ante omnia periodorum rhythmus ipc&ari
iolet, orator, hac nostra obseruatione dili-
genter inspe&a* aptius intelligeret, vbi de-
beret numerum seruare, & multo facilius
iententiaS omnes posset verbis apte com-
prehendere. Atque hos quatuor libros cum
lam absoluislem, ab amicii simis admonitus
putaui faciundum, vt etiam quintum atte-
xerem. quo in libro satis, vt opinor, accu-
rate scripta suht ame, qux recentiorum
quorunaam de oratorio numero inanes o-
piniones refellant. Nec vero mihi friaudi fu-
turum putaui,quod huius siue atris* siue fa-
cultatis eam partem tra&andastl susceperisti,
έμχχ multis questionibuS obscura,non que-
at satis explicari; niii illius,vt ita loquar,ra-
dices stirpesque spe&andas exhibuerim.
quod