Strigel, Victorinus; Pezel, Christoph [Editor]; Harnisch, Matthaeus [Oth.]; Melanchthon, Philipp [Oth.]: In Epitomen Philosophiae Moralis Philippi Melanchthonis. Hypomnēmata Victorini Strigelij: Excepta de ore ispsius in praelectionibus publicis: Quibus in Academia Lipsensi ante annos quindecim, ratione docendi ad captum iuuentutis scholasticae accommodata, illustrauit initia doctrinae Ethicae (Neapoli Nemetum: excudebat Matthævs Harnisch, 1590) [VD16 S 9606]

t
dido signisicatuM
est, prima e sse ho-
minis cu Deo so-
cietatem. Societas
illa, in quibus re-
bus considit? Pri-
mum in similitu-
dine lapienti^.De*
indeih similitudi-
’ne iustitix* Tertii
in similitudine li-

'n* X I b E R
H^c igitur adio est
praecipuus finis homi-
nis.
Fit autem illustrior
haec demonstratio, adie-
damentionc Dei. Cum
enim solus homo inter
visibiles naturas Deum
intelligat > &iciat quo-
modo ei 'obediendum
sit,imb etiam norit,hanc bertatis. Deus eft
obedientiam dse prae-
stantius bonbm , quam
ea, quas sime communia
cum pecudibus : Non
dubium est, omnes bene
moratos homines fateri,
hoc proprium decus ho-
minis, 8c hanc quali co-
pulationem cum Deo,
maius esse bonum,quam
voluptatem corporis.

edentia 'lapiens,iii
sta '6c liberrima.
L Hxsuntprxcipuas
( ypprietates ih Deo:
, ita homo, seruato
Vamen diserimih^
inter creatorem &
creaturam,fuit sa-
piens,iustus,& li-
berrimum agens.
Qux fuit lapientia
honrinis? In men-
te suit Papientia legis, cum qua fuitconiunda
n otitia totius creaturae. lustitia fuit congruen-
tia &conformitas cum lege Dei v nec tantum
fuit itistitia in homine , sed etiam sunditas.
Quia onihes ipsius adiones celebrabat Deum»
referebantur adhunc fin^m vtDeuscelebsa»-
irctur^