Studia Palmyreńskie (3.1969)

Olga Hirsch

WSTĘPNE BADANIA NAD CERAMIKĄ PALMYREŃSKĄ

W oparciu o materiał z wykopalisk polskich w Palmyrze 1966

Atrakcyjność wielkich założeń architektonicznych Palmyry, rzeźba, szcze-
gólnie portretowa, czy epigrafika, usunęły na dalszy plan zainteresowanie
ceramiką, która sądząc z dostępnych obecnie materiałów nie reprezentuje
fonn ani deltoracji wyróżniających się specjalną oryginalnością.

Być może tu także leży przyczyna braku materiału ceramicznego w spra-
wozdaniach z wykopalisk. Wyjątek w tym wypadku stanowią publikacje
polskich wykopalisk, ukazujące się w postaci odrębnych tomów (K. Micha-
łowski, Palmyre. Fouilles polonaises I—F, Warszawa 1960—1965), w których
umieszczono zresztą też tylko ciekawsze naczynia zachowane w całości lub
we fragmentach pozwalających na dokładną rekonstrukcję.

Bogaty materiał ceramiczny pochodzący z wykopalisk syryjskich, pro-
wadzonych obecnie pod kierunkiem A. Bounni, nie jest zbierany systematycz-
nie i nie doczekał się na razie wydania ani opracowania. Nie publikowano
również do tej pory rezultatów wykopalisk szwajcarskich prowadzonych przez
P. Collarfa na terenie świątyni Ba’alśamina, w czasie których, sądząc z ma-
teriałów złożonych w magazynie Muzeum Palmyreńskiego, zbierano ceramikę
metodycznie. Zupełnie niedostępny jest materiał ceramiczny z grobu Jarhai
kopanego przez H. Seyrig’a w roku 1936.

Zgromadzona w Muzeum w Damaszku ceramika z bliskich Palmyrze te-
renów Hama, Homs i z Syrii Północnej jest w toku opracowywania i z tego
względu na razie niedostępna nawet dla celów przepowadzenia studiów po-
równawczych.

Jedyną do tej pory klasyfikację wyrobów ceramicznych przeprowadziła
A. Seyrig, opracowując lampki z nekropoli palmyreńskiej. Punktem wyjścia
tej klasyfikacji są formy lampek i typy dekoracji1. Wykopaliska polskie pro-
wadzone w Palmyrze w maju 1966 r. pod kierunkiem prof. dr K. Michałowskie-

1 A. Seyrig, Recherches dans la necropole de Palmyre, „Syria”, 1936 (17).

85