DOI Artikel:
Gawlikowski, Michał: Wykopaliska w Palmyrze ostatnich lat
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26179#0115
jednocześnie przeprowadzono też zmiany układu wnętrza, murując niektóre
przejścia, a otwierając nowe, ze szkodą dla symetiycznego i klarownego
planu pierwotnego. Te zmiany mogą pochodzić z czasów Justyniana. Sprawa
chronologii „Swiątyni Sztandarów”, niewątpliwie najistotniejsza dla badań
nad rozwojem całej zachodniej dzielnicy Palmyry, a także historii architektmy
palmyreńskiej w ogóle, nie jest jeszcze zamknięta.
Spośród zabytków znalezionych w trakcie wykopalisk, najważniejszy jest
zespół tekstów epigraficznych, wyrytych na ołtarzach wotywnych, które
jiochodziły niewątpliwie wszystkie z tej samej świątyni. Stosunek tej ostat-
niej do tzw. Świątyni Sztandarów oczekuje wyjaśnienia.
Nekropole palmyreńskie były w ostatnich latach przedmiotem badań
archeologów syryjskich oraz ekspedycji poiskiej. Te ostatnie prace zostały
w całości o])ublikowane. Natomiast szereg hypogeów odnalezionych, badanych
i częściowo nawet rekonstruowanych przez S. Abd eł-Haka, A. Bounni i N.
Kheir, czeka jeszcze na udostępnienie specjalistom, Ukazały się już dwa
raporty, następne są zapowiadane7.
Badane hypogea znajdują się zarówno w Dolinie Grobóir jak i na mało
dotychczas znanej nekropołi południowo-wschodniej. Kilka z nich obfitością
rzeźb i inskrypcji dorównuje najsłynniejszym znanym wcześniej grobowcom.
Ich odkrycie daje pojęcie, jak wiele jeszcze naleŻ3r się spodziewać po wyko-
paliskach na cmentarzach starożytnej Palmyry.
Miclud Oawlikowski
LES FOUILLES RECENTES A PALMYRE
EESUME
C’est le compte-rendu des decouvertes faites par la mission suisse de M. Paul Collart
(1954—1956), par celle de Feąuipe du Service des Antiąuites de la Syrie, sous la direction
de M. Adnan Bounni et de son collaborateur. M. Nessib Saliby (1963 — 1966), enfin par la
mission polonaise de M. Kazimierz Michałowski (en 1965— 1967, a 1’ exclusion de decouver-
tes antćrieures, publiśes dans les volumes de „Palmyre. Fouilles polonaises”).
Les resultats tout recents acąuis par la mission syriemre ont pu etre decrits grace
a 1’obUgeante information de M. Adnan Bounni.
Les recherches recentes du Comte du Mesnil du Buisson sont evoquees par lui —meme
dans les pages precedentes.
7 S. Abdul-Hak, Uhypogee de Taai A Palmyre, „Annales Archeologiąues de Syrie”
1952 (2), s. 193 — 251; A. Bounni, ibidem, 1957 (7), s. 25 — 52, pl. 1. Tenże autor przy-
gotowuje raport dotyczący badanych przez niego grobów Nurbela i Bolbarakha.
109
przejścia, a otwierając nowe, ze szkodą dla symetiycznego i klarownego
planu pierwotnego. Te zmiany mogą pochodzić z czasów Justyniana. Sprawa
chronologii „Swiątyni Sztandarów”, niewątpliwie najistotniejsza dla badań
nad rozwojem całej zachodniej dzielnicy Palmyry, a także historii architektmy
palmyreńskiej w ogóle, nie jest jeszcze zamknięta.
Spośród zabytków znalezionych w trakcie wykopalisk, najważniejszy jest
zespół tekstów epigraficznych, wyrytych na ołtarzach wotywnych, które
jiochodziły niewątpliwie wszystkie z tej samej świątyni. Stosunek tej ostat-
niej do tzw. Świątyni Sztandarów oczekuje wyjaśnienia.
Nekropole palmyreńskie były w ostatnich latach przedmiotem badań
archeologów syryjskich oraz ekspedycji poiskiej. Te ostatnie prace zostały
w całości o])ublikowane. Natomiast szereg hypogeów odnalezionych, badanych
i częściowo nawet rekonstruowanych przez S. Abd eł-Haka, A. Bounni i N.
Kheir, czeka jeszcze na udostępnienie specjalistom, Ukazały się już dwa
raporty, następne są zapowiadane7.
Badane hypogea znajdują się zarówno w Dolinie Grobóir jak i na mało
dotychczas znanej nekropołi południowo-wschodniej. Kilka z nich obfitością
rzeźb i inskrypcji dorównuje najsłynniejszym znanym wcześniej grobowcom.
Ich odkrycie daje pojęcie, jak wiele jeszcze naleŻ3r się spodziewać po wyko-
paliskach na cmentarzach starożytnej Palmyry.
Miclud Oawlikowski
LES FOUILLES RECENTES A PALMYRE
EESUME
C’est le compte-rendu des decouvertes faites par la mission suisse de M. Paul Collart
(1954—1956), par celle de Feąuipe du Service des Antiąuites de la Syrie, sous la direction
de M. Adnan Bounni et de son collaborateur. M. Nessib Saliby (1963 — 1966), enfin par la
mission polonaise de M. Kazimierz Michałowski (en 1965— 1967, a 1’ exclusion de decouver-
tes antćrieures, publiśes dans les volumes de „Palmyre. Fouilles polonaises”).
Les resultats tout recents acąuis par la mission syriemre ont pu etre decrits grace
a 1’obUgeante information de M. Adnan Bounni.
Les recherches recentes du Comte du Mesnil du Buisson sont evoquees par lui —meme
dans les pages precedentes.
7 S. Abdul-Hak, Uhypogee de Taai A Palmyre, „Annales Archeologiąues de Syrie”
1952 (2), s. 193 — 251; A. Bounni, ibidem, 1957 (7), s. 25 — 52, pl. 1. Tenże autor przy-
gotowuje raport dotyczący badanych przez niego grobów Nurbela i Bolbarakha.
109