Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

laudatio Simonis Episcopii.

49
sa optime quidem defendi poterit. Sane si quis
alius, ab omni proteruia noster alienus animo
fuit; si quis alius, amore in Deum atque in pro*
ximos caluit. Nemuiem vmquam vitro lacesil-
uit, sed modeste tantum, vbi opus esiet, tela
retoriit, quae malignitas hostium in eum vnde-
quaque conjecerat.
Tali ingenio, doctrina et sapientia fuit Epi-
Jcopius, cilius limilem theologum vllum vix
edit saeculum. Quid mirum ergo, nos Remon-
strantes communem illum causae nostrae veluti
ducem atque antistitem appeliasse ! Quid mirum,
nos eius nomen ad hunc vsque diem maximo in
honore habuisie, atque eius doctrinam facun-
diam, iuaicium, veram ac solidam virtutem,
tum inprimis eius libertatis ciuilis atque eccle-
siastieae patrocinium, constanriam, firmitatem,
ac perseuerantiam, aliis omnibus vt pei fi ctum
exemplar proposuisie, omnesque has, in illo
adeo conspicnas, dotes surnmis laudibus semper
extuliise ! Sed quid de eius in Remonstrnntium
societatem, ac de huiusce societatis in rem chri-
stianam meritis ego quidem dicam, qui in hac
re praeiudicio facile occoecatus videri posiem?
Proferam tantum eruditissimi Lutheratii cuius-
dam, theologi pariter ac histori^i inclyti nomi-
nis, Moshemii puta, testimonium. Ne vero.
sic ait, (sacra dogmata) prorfus fub iugum Ari-
fiotelis mitterentur, et ad artis Peripatetica%
sormam redigerentur, objtiterunt primum Av-
2. D mi-