Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

laudatio Simonis Episcopiu gs
quae ad peccatum originale, liberum arbitrium
et gratiae efficaciam spectant, melius explican-
dorum sundamenta iecit. Ille tandem, qui de
praedeltinatione atque vniuersali Dei gratia do-
ctrinam ita instituit, vt postea in celeberrimo-
rum theologorum scholis nihil fere noui fuerit
additum. Quid mirum igitur, sama eius ad
exteras gentes -perlata, Remonstrantium opinio-
nes vbicumque cognitas, approbatas, atque rn
nonnullis regionibus, publica quidem auctorita-
te, receptas fuiiTe ! Quantos progresius purio-
ris theologiae primordia, finito vixdum concilio
Dordraceno, per totum christianum orbem fece-
runt? Nonne, quae Dordraci extincta erat
prorsus ac tumulata, libera fentiendi sacultas
vitam ibi potius et vires acquisvuit? — Nonne
et Anglia, pofl concilium illud, Jlatim ad Ar-
minianos defecit? (Ibid p. 850.) Nonne pla-
cidi Anglicanae ecclesiae antitlites, Hatesms9
Chillingworthus , Cudworthus , Tillotfonus>
aliique sub Carolo II., et postea sub GuilieUno
III., Epi/copimn sibi magissrum delegere, eius-
que exemplo pauca esfe contenderunt, quae fcire
et credere ad falutem obtinendam christianum ho-
minem oportet ? (Ibid. p, 363.) Nonne mitio-
ra, vt videntur, Cameronis et Amyraldi de de-
cretis diuinis placita, in Gallia, exinde duxe-
runt ortum? Nonne et, quod memorabile ejl,
ipfa illa Geneua, abfoluti decreti et gratiae par-
ticularis mater, nutrix, cussos, beneuola non
tantum et aequa Arminianis , verum tota prope
D 2