Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

X3o Eifenlohr: argumenta ab apoiog. fe. 11.
philosophorum ordine ad iliorum saora transgret-
si, decrescente iam forsan et miraculorum olim
frequentium multitudine c) humanam philoso-
phiam ad explicandam doctrinam diuinam adhi-
berent» iam in periculum adduci illi videbant
auitam religionem, et, quod maius ipsis sine
dubio videbatur, suam rem et e.xistimationem,
msi secta haec iam dudutn inuisa, quae clam huc
Vsque serpserat, iam vero in lucem prodierat,
e medio tolleretur, inuictumque eius omnia in
suas partes traducendi studium frangeretur at-
que irritum redderetur. Inuadebant igitur non
solum coniuncti cum plebe et sacerdotibus gen-
tiles philosophi Christianos in primis philoso-
phos, sed prodiere etiam in scenam publice cum
illis congredientes, suamque religionem ac phi-
losophiam defendere, et impugnare opposltam
variis artibus studuerunt. Atque in defendenda
quidem, quam ipsi publice profitebantur, reli-
gione non tantum oralium illum plebis Potytbeis-
mum spectarunt, sed et subtiliorem. Quod ve-
ro ad ea in vniuersum arma attinet, quibus ad
impugnandam, qualem ex frequentibus cum pbi-
losophis Chrisiianis disputationibus cognouesant,
nostram religionem singulasque eius doctrinas
vsi sunt j nouam illam fuperJUtionem atque me-
ris,
CONTEXTVM PHIIOSOPHICIS SENTENTIIS; quem
imitatus pojleci lujiinus, et ipse phiiofophus cet.
c) cf. S. R, Schroeckh chrijli, Kii chengesch. Pai t. IU.
p. 8.