Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

336 Eisenlohr: argumeiitci ab apolo sec. II.
sed in ipsorum etiam, quos Deos illi opinaban-
tur, naturam inquirunt. P duDerinam igitur
hanc aiuinitatem eiTe, ita probare student, vt
homines illos aliquando sui (Te conuincant. Per-
commoda eis hic erant gentilium scriptorunv te-
siiimonia, nec cunctanter sane his ab illis ipsis
aduersns se 1'uppeditatis armis vtebantur. Quan-
tum vero ponderis huic argumento inesse nostri
exiititnauerint, cum ex siducia, qua illud profe-
runt, tum, quod ad Tertullianum in primis at-
tinet, inde elucet, quod ipsam gentilium de hac
re conscientiam sidenter appellat o). Communis
igitur omnium haec via est, vt ad ipsa antiquita-
tis instrumenta prouoceni, eisque quae de vita
Deorum feruntur, undequaque ex poetis, Or-
pheo maxime, Homero, Hesiodo, et historicis
vt Herodoto , aliisque summa saepe eruditione,,
qua inprimis Clemens Alex, excellit, conquisitis
diligenter turpissima quaeque vt singulorumDeo-
rum originem, intemperantiam, amores, exe-
crandas libidines, iacrymas, iras, pugnas, vul-
nera, vincula, sepulcra aliaque referant. et ni-
gro plerumque saie perstringant. Athenago-
ras. p) ex deoyoviC/iis illis adhibita, cui ipsum
y. :/ ' K Pia-
o) Tertult. Apolog. c. io. p. 31. Verba eius sunt:
Appellamus et prouotamus a vobis ipjis ad confcien-
tiam vejtram , ■ ilia nos indicet, illa nos condemnet,
si poterit negare, omnes ijlos Deos veftros homines
juijse. cf. lib, ad Natt. II, c. 1. p. 165* et c, ia.
p. 186.
p) Legat, §, 19, p; 2.94. cf. §. 2 3’ p. 3o**